zaterdag 3 september 2011

Ziekenhuis dag 62

Oh, oh, mijn geduld is vanmorgen alweer behoorlijk op de proef gesteld. Om kwart over 6 komt de nachtdienst binnen om AB aan te hangen. Dus ik zeg, dat is gestopt hoor..... "Oh ja, dat is wáár, je hebt gelijkt"! Vervolgens als ik net weer lekker lig, wéér die deur open. Andere verpleegkundige met alweer een zakje. Ik denk, dat zal toch niet? Dus ik vraag; Wat is dat? "Je AB". Dus toch...... 'Die is getopt'. "Is dat zo"? 'Ja'. "Ik ga het even nakijken......Ja inderdaad je hebt gelijk". (duh, ik heb áltijd gelijk!) ;-)

Daarna zit ik net lekker te eten, komt het meisje van de keuken binnen met een of andere leerling. (Alleen dat al, die leerling. Er zijn er sinds afgelopen week zeker 4. 4 Nieuwe waarvan ik de naam niet eens ken omdat ze tegenwoordig blijkbaar niet meer leren op school dat het wel handig is om je voor te stellen als je ergens nieuw komt en daar een jaar blijft. Daarbij weten ze niks, kunnen ze niks, staan te prutsen zenuwachtig te lachen aan je bed. Ik kan daar niet meer tegen. Of het nou komt dat ik hier te lang ben, of dat ik zelf ouder word. Ik kan het geduld niet meer opbrengen om aardig te blijven als hun zo staan te tutten. Kom binnen en doe je ding, serieus. En als je niet weet hoe iets moet vraag het dan, desnoods aan mij, maar doe normaal, het is hier geen speeltuin! Natuurlijk moet iedereen het leren, maar de manier waarop kan nog al eens verschillen, maar goed. dat ter zijde) 
Maar oke, wat ik wilde zeggen, komen ze binnen als ik net wakker zit te worden en aan mijn ontbijt zit. "Mogen we je bed doen"? Nou ik zit nog te eten. "Maar je ging net toch douchen"? (ze had me zien lopen toen ik wat te drinken ging halen) Nee, ik ging niet douchen. (En al ging ik wél douchen, ik zit NU te eten dus je wacht maar even met dat bed, wegwezen!!) Haha, dat dacht ik alleen hoor. Pppfff dit stukje geeft mijn stemming voor vandaag denk ik wel aardig weer, haha! Oohh, dat gaat wat worden. Ik ben het ook gewoon zat. Ik voel me niet lekker, ben moe en ik wil gewoon wat weten. Gisteren was mijn eigen longarts even hier, die zei dat de kans best groot is dat ik binnen nu en 3 weken weg ben. Dat komt toch wel erg dichtbij. Voor die tijd moet ik wel bedacht hebben wat ik allemaal mee moet nemen, moet ik nog naar huis om wat mensen gedag te zeggen en moet ik mezelf er gewoon even op instellen....... De onzekerheid maakt me licht prikkelbaar samen met de vermoeidheid en het niet lekker zijn. Zeker nu het mooi weer is, ik niet weg mag en ik dus misschien binnen 3 weken wel weg ben.... Spannend!!

1 opmerking: