donderdag 31 maart 2011

Ziekenhuis dag 22

"HHHÉÉÉÉÉÉÉÉÉÉYYY, HOI! MAG IK EVEN BINNEN KOMEN?!?!?!"

(pppfffff nou nee eigenlijk niet, wie ben je, en wat wil je van me!)

"Euhm..... Ja......"

"BEN JE ER WEER? HOE IS HET NOU MET JE? JA IK BEN ER OOK WEER! MAAR IK MAG MORGEN NAAR HUIS. BEN JE HIER AL LANG? IS ER AL IETS VERANDERD?"

(hooow, stop even, ik mis geloof ik iets)

"KEN JE ME NIET MEER!?!?!?"

"Euhm, nee, ik geloof het niet"

"WIJ HEBBEN EEN KEER SAMEN OP ZAAL GELEGEN, J, JE WEET WEL, JIJ BENT TOCH".......

En daar kwam een heel verhaal. Ik ken echt serieus heel die vrouw niet. Ik zal best een keer naast haar gelegen hebben, want ze wist alles over mij en over mijn moeder, maar blijkbaar heeft ze geen indruk gemaakt, want ze is echt compleet uit mijn geheugen gewist. Ik zelfs niet zo iets van ow ja of zo, he-he-maal niks.......Beetje lullig he! Maar ja, ik lig ook naast zoveel mensen, als ik die allemaal moet onthouden, haha!

Verder weinig nieuwtjes. Vandaag 'uitgeslapen'. Jaaaa, wel tot kwart over 7 ipv 6 uur, haha! De nachtdienst had ons met rust gelaten, lekker hoor. Heb goed geslapen. Nu een druk ochtendje met bloed afnemen, foto maken en fysio. Gisteren kwam mijn eigen arts nog even zeggen dat er niks uit het overleg was gekomen. Uit Groningen is nog geen bericht terug, dus dat blijft afwachten. Straks komt de zaalarts, maar ik denk dat ik al wel weet dat ie.......geen nieuwe dingen heeft, haha! Voel me vandaag een beetje ellendig. Knallende hoofdpijn, opgezette klieren, hoesterig, moe, spierpijn, nee niet zoals het zijn moet. Ach, het ligt vast aan het weer. Dat is ook niet zoals het zijn moet. Het is lente en het regent! Nou jááááááá!!

En weet je gisteren las ik dit:


Ik vraag me af waar ze die "wijsheid" vandaan halen.... Kloppen doet het nou niet echt, hihi!
Haha, wat een onzin, ik heb ook niks zinnigs te melden verder dusssss

DOEIIIIIIII!!!

woensdag 30 maart 2011

ziekenhuis dag 21

"komt de dokter nog visite lopen?"

Vroeg ik gisteren om een uur of 12 aan de verpleging. Ik vraag naar de bekende weg dacht ik. Maandag was hij ook al zo laat, maar goed, je weet maar nooit he, ik neem liever het zeker voor het onzekere.

"Is hij nog niet geweest dan?"
 Nou nee. (anders zou ik het niet vragen he)
"Oohw, nou dan denk ik dat hij je vergeten is".
(VER-GE-TEN is? Pardon? De belangrijkste patiënt van de afdeling is hij gewoon ver-ge-ten!?)
"Heb je iets dringends dan? Dan wil ik wel vragen of hij terug komt hoor, maar eigenlijk zijn we al klaar met de visite".
(HEB.JE.IETS.DRINGENDS.DAN. Wat dacht je puur en alleen van het feit dat ik hier nog steeds zonder plan zit?)

Maar goed, dat is dus niet dringend, dus nee, hij kwam niet terug. Ik had ook niks bijzonders, en ja, ik hoor zo langzaamaan wel een beetje bij het interieur, maar héy, om me nou te vergeten.... Dat is toch niet zo netjes... Toch? Of ben ik weer aan het zeuren?

Dus voor deze week:
  • Het weekeind: geen artsen gezien
  • Maandag      : Geen nieuws
  • Dinsdag       : (bijna) Geen dokter, geen nieuws
  • Woensdag    : Geen dokter (G.O.D.)
En dus morgen alweer donderdag. Bijna een week verder een geen stap opgeschoten. Maar dan ook niet 1 ook.....

Zucht

Maar goed, ik had vandaag een positievere blog beloofd he, dus daar gaan we hoor.

Het goede nieuws deel 1 is dat ik mijn zaalarts ondanks alles (nog) wél steeds heel aardig vind. Wij begrijpen elkaar tenminste, hij luisterd naar wat ik zeg en.....ook naar wat ik niet zeg. Want wie verscheen er gisteravond na 18.00 nog helemaal uit eigen initiatief, en zonder dat ik er de hele dag over geklaagd, gezeurd en gezeken had (echt niet hoor) met een frisse glimlach alsof het 's morgens 9 uur was aan mijn bedje? Ja hoor, de zaalarts! KIJK, het kán dus wel he!? (of zou die frisse glimlach enigsinds 'nep' geweest zijn en voelde hij ook wel aan dat het een beetje lullig is om je patiënt gewoon te ver-ge-ten?) Doet er niet toe, hij nam de moeite om zélf nog even te komen!

En deel 2;
Ik ben gisteren weer buiten geweest!! YEEEHHHAAA!!
Heerlijk in het zonnetje een ijsje gegeten! En als je dan vergeet dat het het ziekenhuis is wat achter je staat zou je bijna denken dat je op de boulevard van Scheveningen zit. Je ziet van alles!
  • mensen die (te veel) ijsjes eten in de zon (zoals ik, haha!)
  • meisjes die al veel te lang niks gegeten hebben
  • 'groepjes' kijk-ons-eens-wij-zijn-wel-bijna-dokter-studenten-incl witte jas, ruitjes overhemd en lacoste schoenen
  • mensen die alleen zijn en wanhopig om zich heen zoeken wie er alsjeblieft een praatje met ze wilt beginnen
  • mensen die mij (ons) vervolgens vinden om het te hebben over dat je vandaag moet genieten want 'je weet maar nooit'.
  • 'groepjes' meisjes van een jaar of 13 met harde muziek uit mobieltjes die het hebben over hun 'ex', de 'motherfucker'. (sorry, niet mijn woorden)
  • Bejaarden stelletjes die de één aan een rollator en de ander met een stok over de stoep strompelen
  • verliefde stelletjes van een jaar of 16 die bij elkaar op schoot kruipen met een blik naar elkaar zo van begin jij mij te zoenen of andersom?
Nou ja, van alles dus.

Verder dus ja, geen nieuws he. Gisteravond een buurman gekregen, niet onaardig en wel lekker geslapen dus het kan slechter, maar alleen is natuurlijk altijd beter... Naja.....

dinsdag 29 maart 2011

ziekenhuis dag 20

Kijk, eigenlijk heb ik helemaal geen reden om te klagen.

Eigenlijk zou ik niet moeten zeuren en blij moeten zijn.

Het ergste is dat ik dat wéét, maar dat het niet zo voelt.

Want ik ben er klaar mee.

Ik baal.

Ik baal van de situatie dat 'we het niet weten' en dus eigenlijk helemaal niks doen, maar je niet naar huis kunnen laten gaan omdat je daar te instabiel voor bent.
Ik baal van die eeuwige vieze douche en wc
Ik baal dat ik dus eigenlijk niet echt behandeld word voor 'iets' op dit moment
Ik baal dat mijn pols bijna 2 weken na de IC nog steeds blauw en pijnlijk is
Ik baal van de douche waar geen water uit wil komen en als het er al uit komt het ijs en ijs koud is
Ik baal van die eeuwige zuurstofslang (en dus loop ik zonder over de afdeling en daarna)
Baal ik ervan dat ik er achter kom dat dat eigenlijk helemaal niet gaat
Ik baal van de verpleging die 's morgens binnen komt met de vraag 'ben je wakker?' (als ik tv kijk met het licht aan)
Ik baal van de prednison die toch niet helpt en maar tergend langzaam word afgebouwd
Ik baal van de nachtdienst die een paar keer per nacht met een hoop herrie binnen komt terwijl ik nu nog steeds lekker alleen lig en dus eigenlijk RUSTIGE nachten zou moeten kunnen hebben
Ik baal van dat rot infuus waar ik iedere ochtend nog 2,5 uur aan vast zit en steeds mee in de knoop zit
Ik baal van die stomme blikken van mensen die bijna achterstevoren lopen om naar binnen staren als ze langslopen en nog eens, en nog eens
Ik baal dat gisteren tegen de tijd dat het bezoekuur was de zon weg was en ik dus niet naar buiten kon om wat zonnestraaltjes op te pikken
Ik baal, ik baal, ik baal gewoon van alles. Ik wil weg, ik ben het zat. Er zit geen infectie, het zit niet 'dicht' en er word niks gedaan ik zit hier maar te 'wachten' op 'nieuws' wat er iedere dag toch niet komt, bah.

En dat zeg ik, ik wéét dat ik niet zou moeten klagen. Ik zou blij moeten zijn dat ik geen infectie heb, nog maar 40 mg prednison ipv 100, geen grote lange crisissen met IC opnames, dat ik nog alleen lig, dat ik überhaupt weer over de afdeling kán lopen, dat ik op 2,5 uur na heel de dag níét aan mijn infuuspaal vast zit, dat ik weer zelf kán douchen, ik weet het allemaal wel, maar het voelt gewoon even niet zo.

Ik heb vandaag nog een baaldag. Punt.

(gezellig he, mijn blog lezen...... Sorry hoor, morgen weer wat positiever! (denk ik) haha!)

maandag 28 maart 2011

ziekenhuis dag 19

Maandagochtend 12.00 uur en ik baal.

Ik heb zeg maar gewoon een pesthumeur.

Ik stond er al mee op en het word nou niet bepaald beter.
Ik heb nog steeds geen dokter gezien, dus dat er vandaag nog iets gaat gebeuren kan ik wel vergeten. Dus ook vandaag geen nieuws.....
Ik zit nog steeds aan mijn infuus vast terwijl die er al ruim 2 uur geleden af had gekund. Maar ja, 'geen tijd'. Het is ook zo veel werk om er even wat herparine door te spuiten, maar goed.

Vanmiddag wel lekker bezoek. Ik vlucht mooi naar buiten, lekker in de zon wat positieve energie opdoen, misschien helpt dat.

zondag 27 maart 2011

ziekenhuis dag 18

Goeiemorgen! Of nou ja, goed.....

Eigenlijk niet zo goed. Bah, ik heb een rotnacht gehad. Gisteravond weer een soort van 'kleine crisis', lage saturatie en benauwd waardoor ik niet in slaap kon komen. Zelfs mijn slaappil hielp niet. Toen de benauwdheid eindelijk gezakt was was ik niet moe meer met het gevolg dat ik om 1 uur nog klaarwakker in mijn bed zat. Zo van "wat zou ik nu eens gaan doen?" (wat dacht je van slapen, haha!) Maar goed, uiteindelijk wel in slaap gevallen, tot vanmorgen kwart voor 8 (zomertijd he, dus mijn innerlijke klok was netjes op tijd, haha!) En nu ben ik..... bha, moe, hoofdpijn, belabberd. Niet echt ziek, gewoon niet lekker. Het valt me wel op dat ik de laatste dagen steeds vaker 'kleine crisisjes' heb. Dat is niet de bedoeling!! Ze duren maar kort en gaan vanzelf weer weg, maar toch, het geeft wel aan dat het onrustig is daar van binnen. En dat vind ik dan weer niet zo leuk. Maar goed, ik hou vandaag maar een film en uitrust dagje. Ik heb nog 4 films om te kijken, dus dat komt wel goed! Morgen komen de doks weer, kijken of er 'al' iets bekend is.

zaterdag 26 maart 2011

Ziekenhuis dag 17

Zaterdagochtend, alwéér..... Dat betekend hier tegenwoordig............
Croissantje!! Tadaaaaaaaaaaaaa!!!!!


Het kán dus wel he!! ;-) Ik hoorde trouwens dat het gisteren pannekoekendag was..... Beetje jammer dat ik daar niks van gemerkt heb he!?

Haha, wat een onzin zo weer op de vroege ochtend.
Ik heb eigenlijk weinig te melden. Nog steeds geen nieuws, nog steeds afwachten. Het oude dametje naast me is gisteravond onverwachts naar huis gegaan, dus ik lag vannacht heerlijk alleen. Ik heb geslapen van 21.30 tot 6.45, wooooooow, lekkerrrrrrrrrr!!

Gisteren voor de verandering weer een aanvaring gehad met de verpleging. Ja we gaan weer goed dit keer. Ik vroeg;
"wil je mijn saturatie even meten?" (15.15 u)
Kan de avonddienst dat niet doen?
"Het maakt mij niet uit wie het doet, maar ik wil het wel nu en niet vanavond met het controle rondje"(das om 20.30)
Zucht, nou dan pak ik hem wel, maar ook al is hij laag ik doe er toch niks meer mee
"Dat moet jij weten, als hij laag is los ik het dan zelf wel op"
(.....-meet, hij is 84%, idd laag-.....)
Ik geef het wel door aan de avonddienst
"Ja, doe dat maar en zeg er dan ook gelijk bij dat ik mijn zuurstof ZELF hoger zet, want zo blijf ik niet zitten"
-Zucht-

Jaaa, daar schiet je wel wat mee op he..... Het was trouwens zo weer over hoor, het was 'even dicht' maar gelukkig vanzelf weer open gegaan! Há, ze kunnen het dus heus nog wel zelf, die longen van mij!

Ik heb zo'n flauw vermoeden dat als het zo door gaat we wel weer in een 'conflicsituatie' terecht gaan komen en de 'wapenstilstand' wellicht opgeheven moet worden...... Om maar in de termen van het nieuws te blijven, hahahaaaaaaa!! ;-)

vrijdag 25 maart 2011

Ziekenhuis dag 16

"Je krijgt even een buurvrouw".

Ha, mijn oren gelijk gespitst.

Even!?

Nee, voorlopig.

O, dat is wat anders. Maar gelukkig valt het heel erg mee. Een oud dametje die heel, heel rustig is 's nachts en tenminste om een normale tijd voor mij (lees voor 10en, jaja, das vroeg) gaat slapen en STIL is 's nachts. En de meeste van jullie weten hoe heilig mijn nachtrust is dus......Ohw, zo fijn he, dus die mag van mij best het weekeind nog blijven. Aardig he, van me! ;-)

Verder eigenlijk niet zo veel te melden. Mijn eigen longarts kwam van de week zeggen dat de papieren voor de behandeling in Groningen de deur uit zijn. Het apparaat is daar nog steeds niet geleverd, maar goed, dan ben ik maar vast aangemeld. Het is even hun reactie afwachten. Mijn eigen arts verwacht in eerste instantie een afwijzing omdat ik te in-stabiel ben, maar ze denkt als ze er met ze over gaat praten dat ze het uiteindelijk wel voor mekaar krijgt om me toch die behandeling daar te laten ondergaan. Maar goed, dat gaat allemaal nog even duren denk ik. Het 'plan' van van de week is ook nog steeds erg onduidelijk en vaag. Als dat ooit nog iets gaat worden 'horen' jullie dat hier natuurlijk! ;-)

Gisteravond wel gelachen. De verpleging (een collega van HAAR van gisteren) vroeg me uitdrukkelijk of ik het er mee eens wat dat ze dit en dat op ging schrijven. Mwahahaaaa, lol, hoezo word er over gesproken, hihi!

Verder dus alles rustigjes. Geen nieuwtjes, goed geslapen, geen verslechtering, geen crisissen, geen onderzoeken. Afwachten en uitzitten. Kijken of de stijgende lijn zich voorzet (duimen allemaal he!?) of dat het toch weer mis gaat zonder AB. Maar dat laatste gaan we niet van uit. Ik heb nu mijn eigen plan gemaakt en dat is zo snel mogelijk van de zuurstof en iv medicatie af en dan naar huis van het weer genieten!!

donderdag 24 maart 2011

Ziekenhuis dag 15

Soms, soms zou je sommige verpeegkundigen het liefst vast willen pakken en zo uit het raam willen gooien. Dwars er door heen, want de ramen kunnen niet open hier, haha! De laatste tijd ging het redelijk goed tussen de verpleging en mij. Waar het vroeger standaard oorlog was met iedereen  (omdat ze me niet begrepen) is nu al een tijdje vrede nadat er steeds meer 'overliepen' naar mijn kant. En dus besloten we tot een wapenstilstand die tot gisteren duurde. Ik was gisteravond moe, heel moe. En benauwd. Dus ik wilde gaan slapen. Omdat er nog niemand bij me was geweest belde ik om te vragen of ze nog iets van me 'wilde'. Nee, dat hoefde ze niet, maar omdat ik benauwd was zou ze wel alleen even mijn saturatie meten.... Ja. Ik denk dat het precies 2 seconden was. De saturatiemeter zei: Saturatie 100% Pols 43. "Oké, nou dat is mooi he". Nou eehhm, ik denk dat je hem even wat langer moet laten zitten, want ten eerste is mijn saturatie écht geen 100% en een pols van 43 voor iemand die amper kan praten is ook een beetje erg laag he, vind je ook niet?! "Ow, nee joh, laat maar, ja als JIJ het per se wilt weten, maar eigenlijk hoeft het helemaal niet, dus als ik jou was zou ik maar lekker gaan slapen. -zucht- Oké, best, maar doe het de volgende keer óf goed, óf helemaal niet, want dit slaat nergens op dacht ik nog. Komt vanmorgen de nachtdienst binnen om weer controle's te doen. Zegt ze "Nouououo en gisteravond was hij zo mooi". (saturatie was idd lager) Dus ik het hele verhaal uitgelegd en gezegd dat ik wil dat er bij geschreven word dat dat geen betrouwbare waarde is, anders komt het zo raar over he. Maar goed, vanavond is ZE er weer, dus alle wapens in de vorm van een vragen vuur van 'hoe haal je het in je hoofd & en wat denk je wel niet' staan voor d'r klaar.


Vannacht heb ik héérlijk geslapen! Ik lag weer alleen, de buurvrouw is gisteravond nog naar huis gegaan. op zich best jammer, was wel een aardige vrouw én ze was tenminste stil 's nachts. Nu lig ik alleen, maar het is maar afwachten wie er weer naast komt natuurlijk. Maar goed, dat zien we wel.

Gisteren is uit het G.O.D. weinig gekomen. De AB is gestopt, maar dat had ik wel verwacht, want mijn ontstekingswaardes zijn al een tijdje netjes. Verder eigenlijk niks. Het soort van 'plan' waar ik het eerder over had is nog steeds allemaal erg onduidelijk en veel gedoe (lees gezeur) dus of dat wat word is nog steeds afwachten.

Doordat de AB gestopt is gistermiddag kreeg ik pas vanmorgen weer medicijnen door mijn infuus! Ha, dat had ik me gistermiddag ook al bedacht, dus ik heb me mooi 'los' laten maken. Heerlijk op mijn gemak gedoucht (het was wel een veldslag, maar goed, het is gelukt) en vannacht lekker geslapen zonder aan dat touwtje vast te zitten. Lekker hoor, alleen aan de zuurstof slang, en die piept niet, haha! Ja, mijn infuus is nog steeds erg goed in piepen om niks, bij voorkeur 's nachts of als je er nét, maar dan ook nét niet bij kunt, haha!

Verdere geen plannen. Nog steeds geen longfuncties, foto's whatever, niks. Vind ik niet erg hoor, vind het wel lekker even, 'low profile'! ;-)

woensdag 23 maart 2011

Ziekenhuis dag 14

Dag 14 alweer. Het lijkt veel langer dan 14 dagen voor mijn gevoel. Misschien omdat er deze opname al zoveel gebeurd is...


Vannacht wel weer lekker geslapen. Ik heb sinds gisteren een nieuwe buurvrouw, maar die houd net als ik van donker en stil 's nachts, dus dat is wel fijn! Met de medicijnen gaat het ook goed, gelukkig! Op naar steeds een beetje minder! ;-)


Verder weinig nieuwtjes. Alles gaat zijn gangetje, er is verder niks veranderd, geen onderzoeken gehad, niksssss. Vandaag G.O.D. Ik ben benieuwd, verwacht er weinig van. Verwacht ook geen dok vandaag, denk gewoon morgen weer. Dus vandaag lekker een rustig 'chill' dagje, haha!

dinsdag 22 maart 2011

YEEEEEEEEY!!!

Kijk es wak heb!!
Allemaal leuke en lieve kaartjes van jullie! (die komen sinds gisteren en vandaag allemaal tegelijk, ik denk dat ze me door mijn 'afdelingswissel' steeds kwijt zijn bij de postkamer, haha!)
Zelfs van mensen die me niet eens persoonlijk kennen! Naaaa, zó lief! :-)
Dat is echt écht SUPER LEUK!! (en doet me nog goed ook;-)
Dank jullie wel!!

Ziekenhuis dag 13

Gistermiddag was ik.....BUITEN! Wow, voor het eerst sinds 2 weken weer lekker buiten in het zonnetje gezeten! ;-) Echt té lekker, haha!

Vandaag voor het eerst weer wat minder medicijnen. Gisteren onderhandeld over de pred, die is vandaag wat minder als het goed is en de 'verdubbeling' is als het goed is vanaf vandaag ook afgelopen, dus terug op mijn oude hoeveelheden. Dat is wel lekker hoor!

Verder weinig nieuws. Het 'plan' blijken nogal wat haken en ogen aan te zitten. Had ik wel verwacht. Beetje gedoe en gezeur. Gisteren is er bloed geprikt, ook daar voor. Waarschijnlijk hoor ik daar vandaag meer van.

Verder weinig nieuws nog steeds. Alles rustig. Ik lig nog steeds alleen en vannacht heb ik voor het eerst sinds een paar nachten eindelijk eens lekker kunnen slapen, dus ben ik top fit! Naja, min of meer, dan haha!

maandag 21 maart 2011

ziekenhuis dag 12

Tot nu toe nog weinig nieuws. Weinig veranderingen.

Vannacht wel redelijk geslapen, áls ik maar eenmaal slaap. Dat valt door de hoge dosis pred niet mee, terwijl ik wél heel moe ben! Echt zó irritand! :-( Verder zien we wel wat de dag brengt. De dienstdoende arts van het weekeind had een 'plan', maar dat moet eerst overlegt worden met mijn eigen dok en zo, dus als dat door gaat horen jullie daar later wel meer over.....

zondag 20 maart 2011

Ziekenhuis dag 11

"The never ending story".

Zo kan je het hier wel gaan noemen. Gisteravond weer iets meegemaakt......

Ik maak 's avonds altijd een 'tent' van de gordijnen rond mijn bed. Vind ik fijn, tenminste nog een beetje privacy. En dicht is dicht, dan blijven ze dicht tot de volgende ochtend. Maar gisteravond was het anders. Ik wilde gaan slapen en iets in me zei, kijk even langs je gordijn. Geen idee waarom, de buurvrouw sliep. Maar toch, ik kijk, weet niet waarom. En kijk nog eens. Doe mijn gordijn helemaal open en kijk nog eens heel goed. Wat is ze wit....... Wat is ze stil...... Gaat haar borst nog wel op en neer?........Nee...... Buik dan? (ontpanen ademhaling).... Nee..... euhm...... nog eens goed kijken..... Ik zie echt niks. Bed uit, voelen, heel voorzichtig en langzaam. Mijn hand voor haar mond en neus. (ja, stel dat je slaapt en je word wakker met iemand boven je hoofd met zijn hand bijna tegen je mond en neus aan, beetje gek he?) maar goed, niks. Vingers voelen...... Nog Warm........ Pols....... Voel niks..... Hals..... niks.....

DIT.KAN.NIET.MISSEN.

Shit, en nu? Ik had 10 minuten geleden gebelt om mijn infuuszak om te wisselen omdat ik ging slapen.... Toch maar weer bellen....... Er komt niemand..... Logisch, ze zijn bezig en net bij me geweest. Shit. Moet ik iets doen? Ik kán reanimeren...... Maar hallow, deze mevrouw is oud, dat wil ze ws niet. Bovendien ligt ze op een luchtbed dus kán het helemaal niet EN heb ik zelf amper lucht, laat staan om bij iemand anders leven in te blazen...... Nog steeds niemand die op mijn bel komt......... Hooooooww, kom nou..... Niks...... Het maakt ook niet uit bedenk ik me, ze is toch al dood. Niks aan te doen. Ik ga rustig op mijn bed zitten wachten. Ik zitten, kijken naar haar...... gek....rustig...vredig wel. Zielig dat ze zo alleen was.......Nog steeds niemand, téring. Ik heb hier ook geen rust bij.

Dus.

Ik naar de deur, kijken om het hoekje met mijn wiebel benen. Niemand te zien, wel te horen in de verpleegpost. Ze zijn er dus wel gewoon... en nu ik kan er niet heen, dus ik heb al mijn lucht uit mijn tenen gehaalt en riep EEEEEEE!!!!!!! (naam verpleegkundige) die daarop snel de post uitkwam. "ik geloof niet dat mijn buurvrouw nog ademt". R (dat is de dok, die was er ook toevallig) snel komen, nu!!!! Euhm, ja, E..... sorry, maarem..... tis al een minuut of 10 zeker zo.....dus...... ik denk niet dat de dok nog heel veel uit kan halen.....

En dat was dus inderdaad niet zo. E had nog op de reanimatiebel gedrukt, die trouwens goed werkt, want binnen no time was het hele team verpleegkundigen op de kamer, maar het was uiteraard al zinloos. Gelukkig had mevrouw een niet-reanimeren-afspraak. Niet dat ik er iets aan had kunnen doen, maar toch, voor het idee is het wel prettig......

Naja, toen is ze weg gehaalt en was mijn slaap natuurlijk compleet verdwenen. Al haar spullen stonden er nog, die moest de familie nog ophalen....... Die kwamen me om half 12 nog even bedanken, en namen haar spullen mee. Ik was nog steeds niet moe. Mijn slaappil uitgewerkt. Ik had al tv gekeken, boekjes gelezen, niks hielp.... Naja, gekke avond, gekke nacht... Weer een verhaal erbij voor in mijn 'boek'.

zaterdag 19 maart 2011

ziekenhuis dag 10

Ik ben hem kwijt

Mijn 'draai'

Echt toaal verloren. Ik zit mezelf continu in de weg. De hele nacht heb ik -ondanks een slaappil-  geen oog dicht gedaan. Warm.Koud.Warm.Koud. Piepend infuus. Bah. Ja, die vond het nodig om ieder half uur voor niks te piepen. Fijn. Als klap op de vuurpijl had ik nog een waterbed euhm, bloedbad, neeej..... bloedbed. Ja! Mijn infuus was los gegaan en dus liep de ab zo van de ene kant en het bloed zo van de andere kant mijn bed in, lekker hoor!

vrijdag 18 maart 2011

Ziekenhuis dag 9

Hallow!
Nou daar ben ik weer hoor! Terug op de afdeling.

En allereerst;
DJUNA! Alweer bedankt voor het bijhouden van mijn blog terwijl je zelf ook helemaal niet in orde bent. Super lief van je, thx!!

Dinsdag werd het dus niet zo'n succes meer hier op de afdeling en na bellen, prikken, plannen en proberen werd toch de IC arts gebelt die er binnen 5 minuten was. Eentje die ik niet kende. Eentje die liet overkomen of ze mij al wel jaren kenden en precies wist wat het probleem was. En dan ontstaat er bij mij gelijk een soort van wantrouwen he. Zo'n soort alarmbel van DINGDINGDING! Ja hoor, daar is er weer een die doet alsof ze het allemaal weet! En dan vooral dat 'doen alsof' zint me niet... Namen ben ik vergeten, maar de gezichten staan in mijn geheugen hoor! Maar goed, voor het gemak noem ik deze dok even Mevrouw IC. Mevrouw IC was er duidelijk eentje van het niet lullen maar doen. En dus kwam ze binnen met niet meer dan de woorden; "Dit en dat is er aan de hand en dit en dat gaan we er aan doen. We gaan nu weg, tot zo". Uuueehhmm, hallow? Mevrouw? Hier patiënt aan dokter......Ik zou het wel fijn vinden als het lijkt of u nog enigszins met me communiceert, dat ik misschien nog wel even wil laten weten dat ik nog het een en ander te vragen en mede te delen heb en zo voordat we maar gewoon weg gaan. Maar daar had Mevrouw IC niet zo heel veel mee zeg maar. Want steeds als ik zonder lucht begonnen was aan een vraag op opmerking met; "Ja maar*adem* misschien moeten*adem* had zij al een antwoord klaar op een vraag die ik helemaal niet wilde stellen. Zij had het hoogste (hey, maar dat was een ongelijke strijd he) maar ook het laatste woord. En dat vind ik niet leuk. Zij won, zij praatte, ik was stil. Nouououo, en dat is een wereldwonder hoor. Maar he, het gaat wel over MIJN lijf he, waar zij even over heen ging walsen voor mijn gevoel. Maar goed, niks aan te doen, misschien was het op de IC beter.

IJdele hoop, zo bleek. Mevrouw IC bleek nog een Meneer IC boven haar te hebben die haar zeer, zéér goed zijn fijne kneepjes van het vak had geleerd en het nog eens dunnetjes over deed. Klein detail dat ik hier zeker niet meer boven wie dan ook uit kwam. Want zodra op de IC je bed op de rem is gezet is je kamer vol. Maar dan ook echt vol. Uiteraard met Meneer en Mevrouw IC met allebei hun eigen hulpje. Die hulpjes hadden ook weer hulpjes. Dan had je nog de arts-assistenten, de algemeen arts, de co-assistent, de hulp van de co assistent, de verpleging, de leerling verpleging en de ik-weet-eigenlijk-ook-niet-zo-goed-wat-ik-hier-kom-doen-mensen. En die praten allemaal door elkaar. En deden ook van alles door elkaar. En dat vind ik niet leuk. Ik kan niet links praten, rechts prikken, ondertussen alles uit doen, ademhalen en dan ook nog even mijn eisen (echt slapen) doorgeven. Ik wil het 1 voor 1. Dat ging niet door. Nee hoor. Uiteraard moest er weer een lijn in mijn slagader. Uiteraard ging dat weer niet. Maar weet je wat?! Weet je wat ze gewoon bij voorbaat al deden?! Mijn pols vastmaken met een plakkker aan het bed zodat ik hem zeker stil zou houden!! Ha, nou, dan ken je mij duidelijk niet he!? Als ik hem stil wil houden, doe ik dat, als ik dat niet wil, doe ik dat niet. Dan helpt een plakker niet.... echt niet! Maar goed, ik was te beroerd om me er druk over te maken en ik had toch geen lucht om er tegen in te gaan, dus ik dacht laat maar. Ik zag rechts 'de spuiten' met slaapmiddel al klaar liggen en links stond de beademingsmachine. Ha, mijn redding! Alles was klaar, nog een laatste bloedgas...... En wat denk je?! Wat haalt Ilse die heel de dag al slechte bloedgassen heeft in haar hoofd?! Ja, hoor, een bloedgas wat 'verbeterd'. En dus kwam de twijfel bij meneer IC. Zullen we het nog even aankijken? Nee. Ja, maar je bloedgas is beter. Nou en, straks weer niet*adem*ze zijn al*adem*heel de dag*adem* slecht dus*adem.... Ja maar toch wil ik nog een half uurtje wachten om te kijken wat er gebeurd, want het is niet zonder risico allemaal. - zucht-.
!Oké, maar dan is het nu einde discussie ja. dat half uur gaat nu in en owee als jij niet precies over een half uur terug bent om naar mijn gassen te kijken. Kijk ik ben het er niet mee eens, maar blijkbaar heb ik niks te zeggen, Heeft u enig idee hoe lang een half uur is als je vecht voor lucht?! U kunt lekker een kopje koffie gaan drinken of wat dan ook, een half uur is voor u niks, maar voor mij is dat wel heel heel lang he!? En ik ga al wat langer mee in zh land, dus ik weet nu al dat u niet over een half uur terug bent, maar owee als dat zo is dan word ik dus echt BOOS!
Dat dacht ik he, haha, ik zei alleen maar, oké, haha! 3 kwartier later waren mijn gassen inderdaad slechter en mocht ik 'slapen'.

Ow ja, k heb nog een mooi cadeautje mee gekregen. Kijk, een mooi polsbandje met mijn bewijs van IC opname (onderaan) en een pols die nog een tikkie blauwer is dan ie was, ondanks dat ik hem heel netjes stil heb gehouden tijdens het prikken! ;-)



Woensdagavond rond 6uur werd ik voor het eerst wakker. Heerlijk geslapen dus! Maar zodra ik wakker ben hen ik maar 1 doel. be-a-de-ming eruit. Gelijk! Twijfel..... maar nadat ik hem met al mijn overtuigingskracht met die buis nog in mijn keel en dus zonder woorden er van overtuigd had dat ik echt, écht wel wakker genoeg was mocht toch iets na 6en de beademing er uit. Dan komt doel 2. Sondevoeding. Mijn lijf kan daar niet tegen. Geen slangen in mijn neus. Die moeten er uit. En als die er dan niet heel snel uit gehaalt worden werk mijn lijf die er zelf wel uit door net zo lang misselijk te zijn, te kokhalzen en te kotsen tot hij er bij je neus in gaat en er bij je mond weer uit komt. Tsja, dat heeft niet zo veel zin he. Dus om 8 uur was ik daar ook vanaf. toen weer in slaap gevallen tot de volgende dag 6 uur. Niks aan de hand, niet echt benauwd. 's Morgens wel wat lage saturaties en zuurstof van 2 naar 5. Hart compleet van slag van de medicatie voor mijn longen die zich op hun beurt uiteraard niks van aan trokken, maar goed. Ook daar was weer een anti-middeltje voor, dus uiteindelijk toch terug naar de gewone afdeling. Na 2 x in 1 week op de IC blijkt dat mijn longen ws reageren op de slaap en spierverslappende medicijnen die je krijgt als je in slaap gemaakt word. Het eerste uur heb ik hoge beademinsdrukken nodig, daarna gaat het 'open' en word het weer rustig. Dat is de conclusie van de IC arts samen met mijn eigen longarts. Gek dat mijn lijf zich werkelijk helemaal niks aantrekt van welk long medicijn dan ook en wel van slaap en spierverslappende middelen die dus alleen op de IC gegeven kunnen worden! "reden tot zorgen" volgens mijn eigen dok, maar ook wel fijn dát ze tenminste nog érgens op reageren, anders was het einde helemaal zoek.

Nou ja, dit is een beetje een update. Genoeg voor vandaag he. Ik voel me redelijk niet top, maar beter dan dinsdag. Ik lig inmiddels niet meer alleen, maar samen met een oud vrouwtje. Heb vannacht redelijk geslapen. De medicatie-verdubbeling van dinsdag voor de IC druppelt gewoon onverminderd door omdat alle grip weg is en ze zo nog 'iets' onder controle proberen te houden. Nou ja, we zien wel wat de dag brengt. In ieder geval een foto hoorde ik gisteren en verder weinig denk. Mijn eigen dok is er niet, dus we hebben een vervangend zaalarts en die hebben meestal niet zo veel nieuws...

Ow en nog even dit. Als ik mijn telefoon niet opneem of niet terug mail, niks persoonlijks hoor, gewoon even geen puf voor, even 'druk' met ademen...

donderdag 17 maart 2011

ILSE TERUG OP DE LONG! (Door Djuna)

Jippie!
Ilse is alweer enige tijd in 'ons gezelschap', namelijk de oude vertrouwde logafdeling!

Morgen zal ze jullie zelf wel weer up to date houden.

Liefs,
Djuna

woensdag 16 maart 2011

Ilse op de IC #3 (door Djuna)

De moeder van Ilse laat weten dat ze van de beademing is afgehaald en nu weer zelf ademt met zuurstof.
Ze krijgt blijkbaar als ze beademd wordt, iets wat haar longen helpt ontspannen, waardoor het nu weer beter gaat.
Maar dat zal Ilse vast zelf een keer uitleggen, want de precieze medische achtergrond van die kwestie heb ik zo 1 -2 -3 niet helemaal begrepen.


Ze is nog wel duizelig en misselijk.

Als ik zou moeten bedenken hoe ik me zou voelen als ik haar was nu... jup. Belabberd denk ik.

Zet -em op Ilse!

Ilse op de IC #2

Hey hey!
Hier weer een bericht van Djuna, helaas dus nog niet van onze Ilse zelf.
Ze zijn wel de slaapmedicatie aan het afbouwen en als ze goed wakker is, gaan ze misschien de tube er uit halen, maar dat kon nog een poosje duren.

Ik hoop gewoon zo erg dat ze een beetje opknapt.
Zoo naar dat ze naar de IC moest.

We willen haar natuurlijk het liefst gewoon weer terug naar de SV-long (OF THUIS, nog beter)!
Maar goed, eerst opknappen.
Dus als het aan haar ligt...


Dan zaten we nu samen op een terrasje!
Ha!

Liefs,
Djuna

dinsdag 15 maart 2011

Ilse naar de IC, Door Djuna

Hey lieve iedereen!

Ilse is vanmiddag toch naar de IC gebracht. Deze avond sprak ik haar moeder en op dat moment waren ze haar nog aan het intuberen/ klaarmaken.

Allemaal heel spannend.

Zodra ik nieuws krijg van haar moeder, zal ik dat hier plaatsen.

Natuuurlijk willen we haar van een vrolijke mur voorzien, dus komt-ie:

Erasmus MC
Afdeling 10 Zuid- IC
PA/ Ilse van Wijngaarden
Postbus 2040
3000 CA Rotterdam
Liefs,
Djuna

Ziekenhuis dag 6 deel 2

Ik heb het bijna gezegd.

Bijna.

Ik zei; Ik denk niet dat ik dit nog heel lang vol hou.

Dus.

Er werd gebelt, gepraat, geluisterd, geprikt, gekeken, overlegd en......Ze bedachten een plan om 'HET' nog even uit te stellen. Alle medicijnen zijn verdubbeld (dus ook de preden worden nu as we speak mijn lijf in gepompt. Dat is het aller-uiterste wat ze op deze afdeling nog kunnen doen. "we zitten tegen het plafond". Verder is iedere inspanning reden voor mijn longen om 'dicht' te gaan en dus is de po-stoel ook een gepasseerd station. Po in bed kan ik niet dus.....

Juist. Ook dat gaat straks gebeuren. Weg wc/tv combi. (ik zag het al helemaal voor me in de winkel!)

Ach.

Scheelt misschien wel. Hoe dan ook, ik hoop dat de medicatie werkt en dat de IC niet nodig is. Nu ben ik weer bang dat ik denk dat de medicijnen niet helpen, en dat ik staks een halve dag op de IC ben en dat dan blijkt dat het wel helpt, maar dat je het wat meer de tijd had moeten geven. Dan voel je je zo lullig, zo'n aansteller. En dat wil ik zéker niet! Bovendien is het maar afwachten op welke IC je komt en vooral welke arts er is. Je zal het meemaken dat ik nu precies zo'n arrogant-uit de hoogte-naast zijn schoenen lopend-technisch mannetje krijg die zich niks aan trekt van de patiënt of zijn gevoel en alleen maar gericht is op cijfertjes

Ik wordt gek van mezelf af en toe. Ga nu ff stoppen met denken en even een dutje doen. Ik ben moe. Jullie lezen hier vast en zeker nog hoe het afloopt!

En bedankt voor alle leuke en lieve reacties, dat doet me goed! ;-)

(heb even geen puf om met wie dan ook persoonlijk te mailen, maar ik lees ze wel allemaal en terugmailen.....dat komt wel goed, ik haal het echt wel in...ooit!)

Ziekenhuis dag 6

Ik heb een keus!


Ik mag zelf kiezen.


Ik hoef alleen maar te zeggen 'ik kan niet meer' en ik word naar de IC gebracht en weer in slaap gemaakt. Of naja, dat is de bedoeling, dat ik slaap. Dusssssss nu heb ik een soort van  probleem. De 4 magische woorden....ik hoef ze maar te zeggen en ik voel (in princiepe) even niks meer....Maar


IK.KAN.NIET.GOED.KIEZEN.


Vorige week was ik met 1 IC dagje klaar, en een stuk opgeknapt. Dat is even vervelend, maar je bent er wel snel vanaf. Misschien als we het nu nog eens doen en het blijft allemaal zo mooi rustig van binnen ben ik heeel snel weer thuis. Ontstekingswaardes zijn mooi gezakt, dus dat is het probleem niet (meer). Het zijn gewoon mijn longen zelf die 'vervelen' en ze trekken zich niks, maar dan ook helemaal niks aan van de medicatie. Maar eigenlijk vind ik IC helemaal geen goed plan, geen leuke afdeling, NIKS.


Het alternatief is hier blijven. Steeds een beetje verder achteruit. Een halve stap vooruit en weer 2 terug. Waar eindig je dan uiteindelijk? Juist! Want als 'hun' je bloedgassen niet meer goed vinden is je keus voorbij en kiezen hun voor je. Dan zit je het dus onnodig lang te rekken hier op de afdeling om vervolgens alsnog te verhuizen.......... Maar er is ook best een klein kansje dat het ineens omdraait en dat ik wel ineens opknap! Alleen ÓF dat gebeurd en WÁNNEER is de vraag.

hhHHHHÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓÓWWWwwww


Wanneer zeg je nou dat je niet meer kan? Een mens kan altijd meer dan hij zelf denkt. Je put jezelf wel helemaal uit, dat is ook niet handig maar goed, wanneer KÁN iets ook echt niet meer..... lastig-lastig-lastig Nu in ieder geval nog niet, nu gaat het nog best! ;-)

maandag 14 maart 2011

Ziekenhuis dag 5

"Jaa, en dan merk je pas wat je er eigenlijk allemaal mee doet he?!"

Tsja, dat is waar. Zodra je ergens een berperking hebt merk je pas wat je er allemaal mee doet. Of je nou een zere duim hebt, een gebroken been of....... geen lucht.

Tis alleen, die zere duim en dat gebroken been...... tjsa, is heel lastig en vervelend en zo hoor maar.... das dan ook het eninge. (sorry voor iedereen met een zere duim of een gebroken been, haha!)

Maar als je geen lucht hebt..... Heb je niks. Iedere ademhaling moet je bewust doen, zo'n 30x per minuut (ja, das snel, maar ja, mijn adem is dan ook niet zo diep als die van jullie he?!) en dan nog het gevoel hebt dat je stikt duurt de dag soms zóóóó lang.....Ademen moet je niet bewust doen, net als met je ogen knipperen, het MÓÉT gewoon en VANZÉLF. Maarja, als die lucht er dan niet meer vanzelf in komt heb je ook gelijk niks meer, dan merk je inderdaad pas waar je allemaal lucht voor nodig hebt. Je heb
-geen energie
-geen eetlust (nee ik ook niet)
-geen stem
-geen lucht op te praten (mocht je per ongeluk)wel een stem hebben
-geen vrijheid (want)
-geen ; ik doe dat wel  'even'
-geen 'douchedag'
-geen mogelijkheid om je neus eens fatsoenlijk te snuiten
-geen nachtrust (ondanks dat je donker en stil is nu)
-geen...... NIKS gewoon etc.... jullie kunnen het zelf wel invullen

Of naja, tis maar hoe je het bekijkt, je hebt ook weer vanalles zoals:
-koorts
-enorme spierpijn
-vet haar
-hoofdpijn
-duizelig
-trillen
-je eigen wc/tv combi
-je eigen 2 pers kamer
-alle aandcht van de doks, ook in het weekeind en jááá zelfs op zondagavond, wowie!
-alles, gewoon vánalles..... Jullie snapen het vast!  ;-)
-Ow en last but nog least, grootse plannen! Zo heb ik bedacht dat ik met mijn WC/TV combi naar het beste idee van nederland ga mocht dat ooit weer op tv komen. Beetje uitwerken, en mooier maken en dan moet het toch een doorslaand succes worden denken jullie ook niet?! (ahum, of heeft mijn hoofd op dit moment weer last van enig gebrek aan zuurstof, haha!!)

"Hou niet je adem in,
Beleef het leven niet met tegenzin!
Maar neem de tijd en duw de wijzers vooruit......"

zondag 13 maart 2011

Ziekenhuis dag 4

Weet je, ze zeggen ieder nadeel heeft zijn voordeel he?!

Das waar want.......

Naja, door de ab worden er dingen vloeibaar die dat 'normaal' niet zijn zeg maar. Das niet handig. Maar als je maar ziek genoeg bent krijg je een soor van wc direct naast je bed geïnstaleerd. En laat het nou zo zijn dat ik nu gewoon vanaf mijn WC tv kan kijken! Mwahahaaaa, hoe luxe wil je het hebben!?

zaterdag 12 maart 2011

@jootje!!

Ha jootje! Wat een toeval dat ik je precies tegen kwam gister!! LOL! Ik had je niet gekend hoor!!
Hey, dus jij bent nu mijn onderbuuf de komende 3 weken?! Balen! 'standaard' kuur of gaat
het niet goed?
Naja, 'spreek' je later en suc6 daar beneden! (gek idee dat we nu zo dicht bij elkaar zitten.. Offu.... In mijn geval liggen, haha!! ;-)
-xxx

Ziekenhuis dag 3

1 dag IC

Vragen voor weken.

Spoken door mijn hoofd.

Alijtd. (ja, ik heb meer IC ervaringen)

Het slijt.

Moet slijten.

Maar nu...... Ik kan het niet uistaan, en dus blijf ik denken, denken, denken.

Ze zeggen dat ik 's avonds wakker was.... Dat ze niet goed helemaal weg kregen... Ik reageerde op hun vragen etc.

Maar, Ik weet het niet meer. En dat kan ik niet uit staan!

Ik weet dat ik wakker werd en dr H met zijn rug naar me toe stond om naar de infuzen te kijken. Heel kort, toen was ik weer weg. Tot de volgende ochtend, half 9 heb ik op de klok gekeken, ik was wakker. Ik weet het 200% zeker. En later, toen ze me aan het wassen waren en mijn bed verschoonden. (das een heel gedoe hoor, op een IC, ik zal de details beparen, maar ik denk dat je je er wel een voorstelling van kunt maken, iemand die links en rechts aan allerlei slangen vast ligt, slaapt (of in ieder geval niet mee werkt) en haar bed niet uit kan)

Ik was wakker.

Ik weet het.

Hun niet. Ik lag vast met mijn handen ivm de onrust van de avond ervoor. Buis in mijn keel, dus praten ging niet. Ik zag de vp maar kon haar niks duidelijk maken. IK.WAS.GEWOON.WAKKER!

Daarna werd ik rond 11.15 weer wakker, weer vp naast me die het nu blijbaar wel doorhad en heel verbaast was omdat ze om 11 uur de slaapmedicatie pas gestopt hadden. Moest ik nog tot half 1 wachten tot ze me van de beademing af gingen halen. En wat doe je dan? (handen lagen nog vast, kan niet praten) Vervelen, uitproberen. Ik denk, ik ga me adem inhouden.... Mwahahaaa, dat gaat dus niet, dat is zo gek! later, hebben ze dat apparaat uit gezet of minder, weet ik hoe dat werkt, maar nog wel met die buis in mijn keel. Toen probeerde ik hetzelfde, maar toen gebeurde er niks, ik moest het weer zelf doen...

Echt, vreselijk, ik wil van minuut tot minuut weten
wat
waar
wie
waarom
wanneer etc.

Precies, tot in detail en het me dan herinneren. maar dat gaat niet en dat gaat ook nooit komen. Want eerlijk is eerlijk, ik was wakker. Nou ja, min of meer, ik had een helder moment zeg maar, maar het meeste ben ik toch 'kwijt'. Is denk ik maar goed, maar ja....... De controlfreak in me wil alles weten.... En dat gaat niet-zucht-

@ Jootje; Ik weet niet of ik je ben tegen gekomen gisteren. Ik ben niet weg geweest, alleen even rond half 12 met bed en al op de foto....

en

@ Jorine; Ik ben verhuist. WOW! Het is een wonder. Niet alleen, nee, dat is een stap te ver, maar als je van die IC af komt word je eerst op een 4 pers kamer gelegd en als dan blijkt dat het toch nog niet zo lekker gaat stellen ze uit ZICHZELF voor om je naar een 2 pers kamer te brengen waar je 'voorloping' wel even alleen kan liggen... WOWIE!! ;-)

vrijdag 11 maart 2011

ziekenhuisdag 2

Weet je wat je krijg als je een crisis hebt?

Eerst een paar aaaaaaaaaaaaa(au)aaaaasptrups (prikken in je slagader om te zien hoe het met zuurstof en zo is) En ja, een paar, want hé, we moeten het wél zeker weten, dat je waardes zo slecht zijn. Heel, héééél zeker, ik laat me niet zomaar naar een andere afdeling sturen, zo werkt dat niet, haha!

Daarna op de IC krijg je voor je gaat slapen een aaaaa(nog meer auw!)aaterielijn. Dat is hetzelfde maar die 1e prik halen ze eruit, deze laten ze er in en ze kijken hier gelijk mee naar de bloedduk ed (dit zijn dus 2 verschillende polsen he!)


Die aterielijn is altijd veel gedoe want dat lukt NOOIT in 1 x, dan krijg je zoiets;



Dan word je waker en........Juist compleet in de knoop met vanalles! (en dit valt nog héééél erg mee hoor) Ik had nog veel meer slangen en snoeren, kan je nagaan hoe dat er uit zag, haha!


En dan...... last but not least doen ze op de IC al je sieraden af, oorbellen uit, ect. En dan.... Kom je er achter waar vocht in 1 dag allemaal kan gaan zitten... Hij paste dus echt ruim om mijn middelvinger he!?



En toen, toen kwam ik terug op de afdeling en zat ik dit bij mijn kalender van gisteren staan




Jaaaa, das iets om over na te denken he!? Zo op de vrijdag....

Ik ga nu nog even mijn ogen dicht doen. Mijn buurman houd me al vanaf 4 uur wakker, en ik ben ja, laten we zeggen nou nog niet bepaald, tip top. (lees; te elledig om ook maar naar de wc te lopen en dus een po-stoel hier heb staan en zo, HÓÉ erg is dat!?)

Naja, in ieder geval ben ik terug op de afdeling en ben ik zeker van plan hier te blijven en niet terug te gaan naar de iC. Want hoewel ik heel, echt héél blij was dat DR H dienst had op de IC (zo'n lieve man!) ik zie hem toch liever niet.

En nog even dit DJUNA!!! Ziekenhuisfriend! Super lief dat je gisteren mijn blog geschreven hebt toen ik..... aanu...... het uitslapen was, THANXX!! 



donderdag 10 maart 2011

ILSE IS TERUG OP DE AFDELING! (door Djuna)

Lieve lezers,
Ik schrijf even namens Ilse, want ze is nog erg moe en duizelig en euhm ja, logisch...
Ze is vanochtend om 12.00 wakker geworden/ gemaakt en eind van de middag mochten we haar weer verwelkomen op de afdeling.

Woow, ze maakt het wel spannend hoor, MEN.
Ze heeft me beloofd dat ze dat grapje niet nog een keer gaat uihalen hahaha, maar ja, het is natuurlijk gewoon dik balen dat het nodig was om naar de IC te gaan.

Nu heeft ze weer gewoon haar zuurstof, ik weet niet hoeveel liter.

Ze is nu aan het slapen, het was wel schrikken voor iedereen.

Maar goed, we halen weer 'opgelucht adem' he (flauwe woordgrap, Djun. Lucht is niet echt iets waar Ilse teveel aan heeft op dit moment...).

Diikke kus,
Djuna (dr Ziekenhuisfriend).

woensdag 9 maart 2011

dikke crisis avond

Hallo mensen, volgers van mijn blog,

Nou de titel zegt het al, dikke crisis hier, lage saturaties, slechte bloedgassen. Waarschijnlijk word ik rond 7 uur naar de IC gebracht om daar te 'slapen' zodat er voor me geademt kan worden door een apparaat en ik een beetje bij kan komen. Waarschijnlijk hoeft dit maar heel kort, maar is het wel even nodig, omdat ik het zo niet trek. Als er de komende dagen dus geen nieuwe blog verschijnt weten jullie waar het aan ligt. Ik weet niet in hoeverre en hoe snel ik op IC weer op internet kan en of  mijn telefoon mee kan / mag. (ik kan op mijn telefoon ook internetten, met moeite, maar het lukt!) Maar berichtjes zijn altijd leuk, ook achteraf, haha! Zowel op mijn mobiel als hier.... Maar zolang ik niet reageer weten jullie wat ik aan het doen ben....

ZZZZZZZZZZZZzzzzzzzzzzzzzz......

Tot.... (over een paar dagen denk...)

ziekenhuisdag 1

Oké, waarom wilde ik ook al weer niet naar het ziekenhuis? Was dat niet......

1. Vanwege de slechte nachtrust?                                               Check V
2. Vanwege de eindeloze discussies?                                            Check V
3. Vanwege de vieze douche's en wc's?                                        Check V
4. Vanwege het uren en uren wachten op niks?                             Check V
5. Vanwege vervelende / luidruchtige / zeurende  kamergenoten?    Check V

Gisteravond laat is besloten door de achterwacht dat de picc-lijn écht niet gebruikt mag worden. Omdat een infuus dus niet lukte kreeg ik pillen. Niet de medicijnen die ik altijd krijg, en die nu ook voorgeschreven waren, want die bestaan niet in pillen. Nee, dus ik krijg andere (lichtere) antibiotica die eigenlijk nooit (meer) helpt. 1 Pilletje heb ik er daar gisteravond van gehad ipv 2. Verder zou ik 50 mg prednison krijgen. Ik had thuis al 25 op, dus ik moest er nog 25 bij krijgen. Om allebei een paar keer gevraagd, maar ja "druk" he, dus vergeten. Dag hoor, bekijk het. Ik ga zonder lucht, zonder stem en met een moe hoofd niet alles 100x vragen, de groeten. Dus eigenlijk is er helemaal niks gedaan, behalve 1 licht ab pilletje tot nu toe. Goed he, zo gaan we er vast wel komen.....

Gelukkig ben ik door mijn actie vannacht niet verder achteruit gegaan. Ik voel me wel lamlendig en vreselijk moe. Maar niet rotter dan thuis, wel meer moe, maar ja, weinig geslapen. Gisteravond om 9 uur kwam er nog een opname. Weer zo een die zich niks aan trekken van de bezoektijden zeg maar. Dan weten de meeste wel wat ik bedoel. Die bleven gisteravond tot half 11 plakken en een hoop herrie maken. Uiteindelijk vroegen ze hoe laat de bezoektijden waren (3 tot 4 en 6 tot half 8) en toen zeiden ze, oké, dan komen we tussen 12 en 1. Ja. Fijn. De verpleging stond er bij en zei er niks van. (ook geen tijd voor denk ik) Echt een hele fijne kamer dus. Op deze manier gaan we echt wel snel beter worden, denken jullie ook niet?!

dinsdag 8 maart 2011

EHBO dag

De titel zegt het al hè. We waren vandaag op de EHBO en mij blog van gisteren was inderdaad mijn laatste thuisblog. Mijn moeder vond het toch verstandiger om niet tot morgen af te wachten en ik..... Tsja... Wilde per se tot morgen wachten, maar goed, uiteindelijk mijn eigen longarts gebelt en ik mocht naar de EHBO komen. Dus zo gezegd zo gedaan en om 10.30 melde we ons op de EHBO. Daar hebben ze tegenwoordig iets nieuws. Tenminste nieuw voor daar, want ze deden het nooit, pas sinds de vorige opname. Maar goed, ik moestt dus eerst naar de tiage verpleegkundige. Die deed de standaard controles, bloeddruk, temp en saturatie. Bloeddruk en temp (met dank aan de pred en paracetamol) maar toen ze me saturatie zag zei ze alleen; 'dat bestaat niet!' ik keek, en zei; nou ja, hij is wel vaker laag zonder dat ik het merk hoor, maar ik heb net een stukje gelopen, als ik hier even rustig blijf zitten klimt hij wel weer omhoog. (klein detail hierbij is dat ik heel rustig léék, maar saturatiemeter gaf 54% aan en dat is echt veel te laag, dus ik was in een soort van SOS-HELPHELP-REDME stemming. Maaaar hij klom, jawel naar 74%! Ha, dus ik heel stoer; ziet u wel, als ik rustig zit gaat hij omhoog. Maar hoger dan 74 kwam hij niet en 74 is echt nog te laag dus ik mocht gelijk mee naar een kamertje voor (meer) extra zuurstof. Daar werd vervolgens een uur niks gedaan behalve die zuurstof. Die was inmiddels 92%. Toen kwam de dr en werd en zoals altijd bloed gehaalt uit mijn picc lijn die deed het dus nog, jeeeeeej! En een foto gemaakt. Daarna kwam ze met een peakflow meter. Zo'n ding waar je in moet blazen uit 1820 of zo. Dus ik zeg;'dat lukt me niet, ik krijg dat pijltje niet vooruit'. O maar wil je het niet proberen dan! NEE!... Als je waardes wilt weten moet je me maar naar de longfunctie sturen. Daar komt altijd een waarde uit hoe laag die ook is. (niet dat een lf ook maar enige zin heeft als ik zoveel zuurstof (5l) nodig hebt maar goed. Niks meer van terug gehoord. Na 1,5uur  kwam ze weer om te zeggen dat ze dachten dat mijn picclijn ontstoken was omdat mijn crp boven de 300 (!) was en mijn foto zag er goed uit. Dus die wilde er uit halen! Nouwwww mooi niet dus hè! We gaan eerst wel even in mijn bloed(kweken) kijken of er inderdaad een bacterie in mijn bloed zweeft. Daar geloof ik namelijk helemaal niks van. Ik heb dat 3 keer eerder gehad met mijn Port-à-cath en toen was ik veel en veel zieker. Bovendien heb ik wel vaker zo'n hoog crp als mijn longen slecht zijn. Dus zolang het niet ZEKER is blijft ie zitten. Goed, hadden we dat gehad kwam de volgende episode. Ze wilde DIRECT starten met de ab en andere iv medicatie, maar dat mocht niet door deze picclijn voor het geval wel een bacterie in zou zitten. Dus toen zei ze; Je krijgt een gewoon infuus. NOPE! Wilde ik weer niet (eigenwijs ben ik hè?) tsja, sorry maar als je me picclijn niet wilt gebruiken zorg je maar voor een centrale lijn of een nieuwe picclijn. Of eigenlijk maakt het me niet uit, als er maar iets in gaat wat in een groot bloedvat uitkomt. Voor een gewoon infuus moet een annesthesist altijd een keer of 8 prikken, minstens. Ik ga magnesium krijgen en mijn infuus (of eigenlijk mijn bloedvat) is ALTIJD na 1 gift kapot. Die kweken zijn vrijdag pas bekend, dat is nog 4 dagen, dus 4 dagen een nieuw infuus, 4 x minimaal 8 prikken en misschien nog meer. Sorry, maar daar heb ik niet zo'n zin in... Toen ging ze weer overleggen en kon ik naar de afdeling. Inmiddels was het 14.00 uur.
Iets na 15.00 uur kwamen we op de afdeling. (nee, zó ver lopen is het nou ook weer niet, dat uur was nodig om een rolstoel te vinden) Ik lig p een kamer met 1 man die bijna geenn ederlands spreekt en 1 zwakzinnige man. Super gezellig dus, top. Daar opnieuw in discussie, dit keer met de zaalarts over een infuus. Hij heeft gewonnen. Maximaal 48 uur doen ze het met een gewoon infuus. In die tussentijd krijg ik geen magnesium, want dat sloopt je vaten, alleen ab en prednison. Ok, onder die voorwaarden en voor max 48 uur wil
een een deal sluiten.


En toen (hebben jullie nog zin om verder te lezen? Het word een lang verhaal zo hè?!)


toen kwam er een 'prikmevrouw' op me kamer. Naja, mevrouw, jong meisje. Ik dacht gelijk, o jee, dat word niks, dat word geen 10 maar 20x prikken. Gelukkig zag ze dat zelfs ook en heeft ze niet 1x geprikt. Ze ging naar de uitslaapkamer bellen, waar meer ervaren mensen zijn. Ik hoorde niks meer tot 16.35. Toen kwam de verpleging met een rolstoel en een leerling zou me wegbreng, voor 5 uur moest ik er zijn.
Ja.
En toen was ik om 16.55 nog op mijn 'eigen' kamer. Naja, om het nog een béétje kort te houden; ik was om 17.15 boven. Mensen daar boos. Nu waren ze met veel minder personeel en hadden eigenlijk geen tijd. Eerst ging een mevrouwtje het proberen. Zo één met een aardappel in haar keel en veel te zonnebank bruin. Bijna oranje, niet mooi maar zij dacht daar duidelijk anders over. Maar goed, na 1 poging gaf ze het op. Toen kwam mevrouw 2, die durfde het ook niet aan. Er werd een 'hoger' mannetje gebelt. Hoger betekend duidelijk niet meer ervaring, een heel jong mannetje; dokter D kwam er binnen, maaaaaar dat vond ik helemaal niet erg hoor! Wow, mooi koppie, lekker luchtje op, en ook nog eens heel heeel lief en rustig! Als je die ziet voordat je onder narcose gaat droom je zeker mooi, haha! Dus nu vond ik het eens een keer niet erg dat er een 'jongkie' bij me kwam. De verpleging die zou op me wachten omdat ik anders waarschijnlijk lang moest wachten voordat ik weer opgehaalt kon worden. Maar jullie raden het vast al. Die had na 5 min door dat het niet zomaar even klaar was, dus die smeerde hem. Fijn, zat ik daar alleen. Leuke lieve dokter D is een half uur met me bezig geweest. Jammer, te kort, had wat mij betreft best iets langer mogen duren. Zeker omdat hij me niet als speldenkussen gebruikte en rustig keek. Eerst gewoon, later met een echo, maar na 3 pogingen vond ook hij het genoeg. Zijn 'filosofie' was; als je zeker weet dat de lijn ontstoken is moet hij er uit, heb je een hoge verdenking moet hij er ook uit, maar heb je eigenlijk helemaal niks behalve een benauwde patiënt met een 'overklaarbaar' torenhoog crp is de kan dus niet heel groot dat die crp stijging door die lijn komt. Dus als hij toch blijft zitten tot de kweken bekend zijn kan je hem gewoon gebruiken. Komt er uit de kweken dat hij wel geïnfecteerd is, dan moet hij er uit en een nieuwe erin, maar pas als de KWEKEN het laten zien of als je ineens heel ziek word. Toen ging ik dus onverricht ter zaken maar met een mooi en lieve man in mijn achterhoofd terug naar de afdeling. Teminste, ik kon opgehaalt door de afdeling, maar die hadden het zelf waarschijnlijk heel druk met eten of zo, dus die lieten me ook nog eens 3 kwartier (!) wachten. Het was inmiddels bijna 19.00 uur! Ik mocht niet eten voor het geval de supervisor (baas) van de  dienstdoende longarts het er niet mee eens was. Maar zoals altijd was die in geen velden of wegen te bekennen en ik had inmiddels aardig honger gekregen, dus ik ben om 19.30 gewoon gaan eten. Niks meer gehoord tot nu toe. Allen net de ze de verpleging de ab niet wil aanlsuiten omdat het van de dienstdoende arts niet mag - zucht- worden jullie hier ook niet moe van? Ben benieuwd waar deze discussie vananvond ophoud en wat de uitkomst is!


Dus om een lang verhaal kort te maken ben ik hier vanaf 10.15 en nu ruim 9 uur later nog geen stap verder


Nou hehe, even genoeg hoor. Hoe het afloopt 'horen' jullie morgen wel weer. Morgen woensdag, G.O.D. dag dus, dus ik verwacht niet heel veel nieuws. Maaaar je weet hier maar nooit he!? ;-)

maandag 7 maart 2011

Thuis dag 27

Ik denk dat dit 1 van mijn laatste 'thuisblogs' is.....

Het gaat niet zo goed.

Nee.

De benauwheid valt wel mee zolang ik maar niks doe. en niks is dan ook echt niks, niet eten, niet anders gaan zitten, niet praten, echt helemaal niks. Het praten valt trouwens niet mee, mijn stem is he-le-maal verdwenen, ik kan echt alleen maar fluisteren, heel irritand!!

Dus.

Ik zit als een soort van standbeeld in mijn bed of op de bank. Het liefst in mijn bed, dat zit het lekkerste en dan val ik nog eens in slaap. Want ik ben moeoeoeoeoeoeo!! Hét voordeel van slapen he, je voelt niks geen pijn, geen benauwdheid.

Of eigenlijk vooral de pijn. Die zit me behoorlijk in de weg, en das meestal geen goed teken..Als ik eenmaal ben bijgekomen van de trap beklimmen is het alleen de pijn die blijft. Pijn die met een anti-pijn-pilletje niet over gaat. met 2 ook niet, bij 3 begint het ietje weg te trekken, maar wil ik kunnen slapen moet ik er 4 tegelijk nemen. Is niet erg hoor, kan geen kwaad. Is zelfs wel lekker, je word er een beetje 'zweverig' van. Maar goed, zo gaat mijn voorraad natuurlijk wel erg hard, dus ik zou eiegnlijk iets sterkers moeten hebben. Maar dat komt van de week wel ged denk ik! ;-)

Al met al best een gedoe. Ik wil tot woensdag wachten, gewoon tot de polidag. Mijn moeder vind dat een minder goed plan. Maar hé, ik heb belangrijke afspraken! Ik moet vanmiddag eerst naar de kapper, dat is zeker 3 maanden geleden, dus dat MOET echt. Morgen moet mijn moeder werken, en dan is het al woensdag, mwahahaaaaa!!! (op zich heeft ze wel gelijk hoor, maar ik heb er gewoon geen zin in, uren op die EHBO, afwachten op wat voor zaal je komt, en vooral afwachten of je een héél klein beetje kunt slapen. Die douche+wc die alemaal te vies zijn om ook maar naar te kijken. Afwachten wat voor zaalarts je krijgt...Moet je weer in eindeloze discussies over je behandeling en alles er om heen? Of is hij/zij aardig en luisteren ze? Want die zijn er ook... Of is het nog die slager van de vorige keer? pppfff, dat soort dingen dus. GEEN ZIN IN!!!) Maar goed, we zien wel wat het word, of vooral wanneer ik ga.....

Maar

Ik ben zaterdag toch nog op het nippertje naar La cage aux Folles geweest. Je moet er van houden, maar ik vond het wel leuk! Ha, heb ik toch nog maar mooi even gedaan! ;-)

zaterdag 5 maart 2011

Thuis dag 25

              "Hopen op, ik hoop op een ommekeer"

Ha, kijk, het kan wel niet gaan zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat he!? Ik bedoel, héy, ik ben wel al mooi 25 dagen thuis! Wie had dat gedacht na mijn 'dealdag' of ik alsje-alsjeblieft naar huis mocht! Ha, ik kan het dus heus wel! ;-)

Woensdag komt steeds dichter bij.... En ik heb er zó geen zin in! Ik weet nu al precies hoe het gaat...

D/ Há ilse, kom binnen........ Zo hoe gaat het nu?
(dat is altijd al probleem 1. Wat ga ik daar op zeggen.
Goed? - Nee, goed gaat het niet, dat ziet ze zo ook wel....
Slecht? Neeeee! Dat is veel, véél te overdreven....
Matig? Nee, matig is zo zooooow euhm matig, meer zo van het gaat niet, dat moet niet. Dus word het;)
I/ Ow, ja, het gaat wel hoor!
D/ Heb je het vaak benauwd?
I/ Nee hoor!
D/Hoe vaak per week?
I/ Eeeuuuhhm, ja dat kan ik niet zeggen hoor, dat hou ik niet zo precies bij he! (ik lach daarbij als een boer met kiespijn)
D/ Misschien kan ik beter vragen hoe vaak per week níét?
I/ Euhm, euhm, euhhhhhhhhhhm..........stilte.....tsja.......
D/ Hoe vaak per dag heb je last?
(Shit!)
I/ Euhm, ja, nou ja......... Eigenlijk wel iedere dag......... Maar-maar-maar-dat-is-altijd-maar-heel-kort-hoor-echt-waar-het-is-zo-weer-over-ja-ik-snap-ook-niet-waarom-het-nou-net-vandaag-nu-ik-bij-u-ben-iets-langer-duurt-misschien-is-het-zh-gewoon-niet-zo'n-goeie-omgeving-voor-me-want-echt-hoor-thuis-is-het-binnen-een-paar-minuten-of-seconden-zonder-extra-medicatie-zo-weer-over-echt-soms-is-het-al-over-voordat-het-begonnen-is-echt-echt-echt-waar!!!! (en dat zeg ik dan allemaal in 1 adem zonder blauw te worden. Euhm..... tjsa, dat klinkt niet echt logisch he.... BOEM! Dat was ik.
Door de mand gevallen.
Shit! Weg geloofwaardigheid.....)
D/ Mag ik even je saturatie meten?
I/ (denkt) nee nee neeeeeeeeeeeeeeeee!
I/ (zegt) Ja hoor!
D/ En ik denk dat ik ook wil dat je even longfunctie gaat blazen als dat lukt........
I/ (Zegt niks, lacht nog steeds als een boer met nog véél meer kiespijn dan net)
D/ Denk je dat dat gaat lukken?
I/ Jaaaaa hoor!
D/ Zal ik een rolstoel regelen?
I/ Neeeeej, ik kan er makkelijk heen stompelen euh, ik bedoel lópen! Ik ben toch ook lopend hierheen gekomen! (smile! min of meer, haha!)
D/ Oké, maar wel heel rustig lopen he, je hoeft je niet te haasten en dan zie ik je zo wel terug.
I/ Is goed, tot zo!

En dan kom je er dus echt niet meer onderuit dat 'ze' er achter komt hoe het echt met je gaat.... zucht....fijn hoor.......Meestal gaat het zo. Zo iets. maar je weet nooit he, het is nog geen woensdag, er kan best nog iets veranderen, toch!?

donderdag 3 maart 2011

Thuis dag 23

Ow jee ow jee.....

Ik moet al over minder dan 1 week op de poli komen en nog steeds 'geen vordering' te bekennen.....

Dat wil eigenlijk zeggen..... niet vooruit gaan........ is dus........ langzaam, maar toch.......achteruit gaan...... :-(

Daar gaat mijn longarts niet blij mee zijn, en ik nog minder..... En ik kan wel doen alsóf, maar 1 groot nadeel van mijn longarts is dat ze alles altijd zó doorheeft..... Hhhhhmmmmm

Ik hoest al vanaf dat ik thuis ben............ Is niet erg.... Wat ik ophoeste was doorzichtig, geen viezigheid is geen probleem en ik voelde me verder behalve moe wel oké.

Maar nu... tsja........ is dat toch een ander verhaal........

Ik zal jullie de details besparen haha! ;-)

Gewoon een beetje ziekjes.....béétje he!



Jaja, een beetje, want ik móét zaterdag eerst naar euhm La cage aux Folles (ja, zo schrijf ik het goed, haha!) En dát vind ik dan weer niet erg!!!! :-) Beetje naar mannen kijken die zich als vrouw verkleden, mwahahaa, lol!