woensdag 30 november 2011

ziekenhuis dag 150 Groningen dag 29

Ik had mijn zinnen gezet op een operatie deze week, en dus toen ik het niet door ging dacht ik, ik moet iets anders. En dus ging mijn picc (die al een paar dagen zit te ontsteken) eruit. Nieuwe picclijnen zetten ze hier niet, centrale lijnen gaan te moeilijk en een gewoon infuus voor al die weken nog is ook geen optie. En dus krijg ik een pac. Hier noemen ze dat een vab. Naja, oke, andere naam, zelfde principe. Gisteren kreeg ik even een gewoon infuus om de tijd te overbruggen, maar die is vanmorgen alweer gesneuveld. En dus krijg ik straks weer een nieuwe. Want voor ik een pac of vab krijg moet er eerst een echo van mijn vaten gemaakt worden. En de chirurg moet langs komen en dan moet ik nog ergens op het spoedprogramma komen. Maar dat gaat vandaag waarschijnlijk niet allemaal in 1 dag lukken. Ze gaan kijken of het onder narcose kan. Of met een roesje, dat vind ik wel fijn, want ik vind het een rot ingreep. Maar dat brengt natuurlijk wel veel meer gedoe met zich mee, dus of dat echt door gaat weten ze nog niet. Maar goed, het is in ieder geval wel de planning om het zo te doen, dus ik denk dat als mijn longen niet vervelend gaan doen dat dat ook wel kan... Heb ik toch nog mijn operatie deze week! ;-)

dinsdag 29 november 2011

Ziekenhuis dag 149 Groningen dag 28

Ik ben niet blij.....

En dan weten jullie zeker al wel hoe laat het is? Yep. Het gaat niet door vandaag. Ze willen het risico niet nemen, de ontstekekingswaardes zijn té hoog en mijn longen zijn té onrustig..... Fijn is dat, dus nog minimaal een week wachten... :-( Ik vind het niet leuk, dit weekeind viert iedereen 5 december ik lig hier te vervelen.... Met kerst thuis zijn word nu ook wel erg krap allemaal. Bah. Ik heb een baaldag vandaag. Hopelijk kan het volgende week dinsdag. Of donderdag, het liefst eerder maar zeker niet later! Alleen maar die stomme ontstekingswaardes. En ja, mijn longen zijn nog wel onrustig en gevoelig en zo dus je het kan ieder moment weer slechter gaan. Maar..... De eerste keer ging ik er veel slechter in dan dat ik nu ben....... En de tweede keer ging ik er juist veel beter in maar kwam ik er veel slechter uit..... Dus dat het van de voren goed gaat of juist niet zegt niet zo veel vind ik. Maar ja, ik heb niet zo veel te zeggen, ze doen wat ze het beste lijkt voor mij en dat is op zich ook wel weer erg goed van hun. Zo heb ik de Amerikaanse mensen nog steeds niet gezien. Die waren hier voor de behandeling vandaag en voor het intervieuw gisteren. Geen van beiden is door gegaan... Ik vraag me af of zo hier blijven tot volgende week of terug gaan en dan weer terug komen.... of misschien komen ze wel niet meer terug.... Nou ja, we zien het allemaal wel... Ik ga nog even verder met balen.....

maandag 28 november 2011

Ziekenhuis dag 148 Groningen dag 27 deel 2

Nou nog even een laatste update. En ik zou ik niet zijn als er op het laatst weer iets is. Vandaag een beetje een rotdag gehad, heel de dag over gegeven, niks bleef erin (nu lijkt het weer wat beter) en wat benauwder. Hierdoor heb ik mijn huiswerk braaf voor niks gemaakt, de Amerikaanse mensen zijn niet geweest. Vanmiddag op de foto geweest en bloed geprikt. Van de foto hebben we nog geen uitslag, het bloed liet zien dat er weer een ontsteking aan de gang is. En dus is er weer ab gestart. Hierdoor is de kans dat het morgen door gaat 10%. Echt enorm balen... dat is nog zacht uitgedrukt.... Het is gewoon *<~>$#}^*!!!!
morgenochtend komt de arts die de behandeling doet voor 8 uur hier heen om te beslissen of we het wel of niet gaan doen... Ik vind dat het gewoon kan omdat ik voor de eerste behandeling veel slechter was dan nu. Maar hun hebben de laatste crisis nog in hun hoofd, (als het door gaat) Amerikanen die mee kijken en weinig middelen meer achter de hand om een dikkere crisis op te vangen behalve de magnesium... Het schijnt dat de laatste de heftigste behandeling is en omdat ze de vorige keer al; 'de groots mogelijke moeite hadden om je er doorheen te krijgen', zijn ze nu dus extra op hun hoede... Daarbij ben ik nog steeds echt de enige ben die deze behandeling krijg. Ik dacht dat er inmiddels wel wat meer mensen zouden zijn die behandeld worden, maar dat is dus niet zo. Ik ben de enige en het gaat niet alleen om mij. Als de behandeling slaagt gaat de deur voor veel andere mensen open. Slaagt hij niet gaat die deur voor veel andere mensen dicht. Dus dat weegt ook mee. Maar ja, de behandeling word eigenlijk alleen op donderdag gegeven. Omdat dat aanstaande donderdag niet kon was het nu voor morgen gepland. Gaat het morgen niet zijn we minstens 1 tot 1,5 week verder tot de volgende mogelijkheid. Dus als het miet door gaat ben ik niet blij. Ik ben nu niet stabiel dus we kunnen niks. Ik kan niet (even) weg en mijn moeder ook niet even naar huis omdat het niet 'rustig' is in mijn longen.... Zucht...Dus ik duim echt dat het door gaat! Of desnoods dan 1 kant, dat is dan een goed tweede alternatief nu. Ik ben dan daarna vast sneller hersteld van 1 long dan van 2.... We gaan het zien! Zodra er nieuws is zet ik het hier morgen..


@ Marita; hartstikke bedankt voor het leuke pakketje! Echt niet nodig joh, maar wel heel leuk en helemaal niet verwacht, dus echt een verrassing! Bedankt!

Ziekenhuis dag 148 Groningen dag 27

Gisteren was echt een super leuke dag! Zo kregen we cadeautjes van verschillende hulp sints en pieten...

En aten we beneden natuurlijk!

Verder is vandaag DE dag van het grote interview, heb er echt geen zin in, maar goed, we zien wel wat het word, komt vast goed, haha! Dan zijn we er maar vanaf.. De buurvrouw wilde gisteren per se niet verhuizen, dus ook vannacht heb ik weer fijn wakker gelegen.....Ook al heb ik wel iets beter geslapen dan de nacht ervoor, want ik was kapot! Verder vandaag echt behoorlijk last van de verkoudheid, erg misselijk vanmorgen (en nog) en toch wel wat benauwder.... Ik hoop niet dat het veel erger word, want ik wil wel normale hele zinnen kunnen praten vanmiddag...Verder is mijn lijn echt behoorlijk ontstoken. Ik baal er echt van als hij er uit moet. Zeker omdat ze hier geen picclijnen plaatsen, dus dan word het er toch weer een in mijn hals, bah, vind ik niet handig en doodeng. Want dat gaat echt NOOIT in één keer goed.... Misschien kan ik ze zover krijgen dat ze (mocht het nodig zijn) morgen een nieuwe lijn zetten, als ik toch onder narcose ben..... Nou ja, we zien wel, ik doe vanavond nog wel even een kort verslagje van hoe de dag was! ;-)

zondag 27 november 2011

Ziekenhuis dag 147 Groningen dag 26

Pppppffff, wat een nacht heb ik achter de rug. De buurman die gisteren zou komen kwam toch nier, dus daar was ik super blij mee. Tot gistermiddag, ik kreeg een Surinaamse buurvrouw die niks zelf kan. Tenminste, dat zegt ze, in hoeverre dat zo is..... ik twijfel een beetje maar goed, misschien wel verkeerd ingeschat van mij. Ze kan in ieder geval ook niet op haar bel drukken dus ligt er zo'n ding naast haar hoofd waardoor ze 86 keer voor niks belt, ook 's nachts. En als ze MOET bellen omdat haar infuus piept bv doet ze dat niet:-(En dan de keren dat er 'wat is', ieder half uur zo'n beetje; Deken erbij, deken eraf, honger (maar weigeren iets te eten waardoor ze weer moeten overleggen over sondevoeding midden in de nacht die ze overigens nu nog steeds niet heeft omdat nietmand het nodig vind), dorst (maar idd niet willen drinken)  benen buigen, plassen (maar niet naar de wc of op een po willen) kussen opschudden etc.... En IE-DE-RE keer dat licht aan, kunnen ze zien wat ze zeggen denk ik.  Steeds moeten ze schreeuwen omdat ze een kap op heeft die ze weigert af te zetten ondanks dat ze een sat van 100% heeft. En dus moeten ze 20 keer (schreeuwend) vragen wat ze nou wil, heel heel fijn. Dus toen heb ik vanmorgen nog even de nodige slaap ingehaaldt en ben net wakker. Ik heb aan de vp gevraagd of ze er voor kunnen zorgen dat die vrouw s nachts ergens anders gaat liggen. Overdag vind ik het best, maar dit hou ik niet vol. Ik ben al niet lekker, de verkoudheid zakt steeds verder naar beneden, nu al keelpijn, opgezette klieren en last van mijn bovenste luchtwegen. Als ik dan ook nog eens niet slaap ben ik uitgeput als ik dinsdag de behandeling in ga en kan je er natuurlijk zeker van zijn dat het dan niet in 1 keer gedaan word. Gelukkig had de nachtdienst (uit zichzelf) hetzelfde overgedragen dus weten ze dat ik niet overdrijf. Probleem is alleen dat het nog steeds vol ligt, zelfs de man in de familiekamer ligt daar nog..... Maar dan rijden ze haar maar in de voorraadkast of zo (oooohhhhhh) ik kies er nu toch echt voor om aan mezelf te denken, dan maar even niet sociaal... Er zijn grenzen he!? Dus we gaan het zien. Straks komen mijn oom en tante, dus dat is altijd een fijne afleiding.... Verder weinig nieuws, morgen het interview. Hoop dat ik me dan wat beter voel, heb het wel redelijk in mijn hoofd zitten.. (denk ik haha!)

zaterdag 26 november 2011

Ziekenhuis dag 146 Groningen dag 25

En dan is het weer weekeind.... Vannacht lag ik heerlijk alleen, dat was wel fijn!

Verder heb ik niet zo heel veel nieuws, nog steeds verkouden en dat zit wel een beetje op mijn longen vandaag.... Hopelijk word het niet erger....

De verpleging kwam net vragen of ik al wist dat ik een buurman kreeg.... Euhm nee.......
"Een buitenlandse meneer die geen nederlands praat en snel in paniek is".

Ja hoor, uiteraard! Wat is dit joh? Ben ik gebombardeerd om de -niet-nederlands-sprekende-medemens te begeleiden of zo!? Zit ik ook écht op te wachten zeg, weer hele dagen dat gekakel in een taal die ik niet versta. Word vast hartstikke gezellig, zeker na dinsdag....... Misschien valt het mee, hij is er nog niet, maar ik denk dat ik niet voor niks van te voren gewaarschuwd word...

vrijdag 25 november 2011

Ziekenhuis dag 145, Groningen dag 24

Mijn buurman gaat vandaag naar huis als het goed is.... Vind ik niet zo erg hoor.... De man zelf is wel aardig, maar ze komen uit Iran, en hele dagen dat gekakel en gegil door te telefoon in een taal die ik niet versta (terwijl ze allemaal vloeiend nederlands praten) en he-le dagen héél veel bezoek ben ik toch wel goed zat. Afwachten wat er voor terug komt. De afdeling ligt vol. Zo vol dat er zelfs iemand in de familiekamer ligt. Ik hoop dat ik even alleen blijf liggen, maar dat zal wel niet gebeuren. Er zal wel geschoven worden, zodat die man uit de familiekamer een eigen kamer krijgt. Dat hoop ik dan maar, dat is dan nog een beter alternatief dan dat hij naast me komt te liggen. Het is een oud dement mannetje dat dag en nacht schreeuw om zijn hamer en zijn gereedschap. Gisteren hadden ze hem vast gebonden omdat hij koffie door de kamer had gegooid en de verpleging had geslagen. Lekker is dat, en dat gaat dag en nacht door. Wel geinig, als ik dan 's nacht wakker lig en hem hoor, dan weet ik in ieder geval zeker dat ik niet de enige ben die niet slaapt, haha! Maar oke, een beetje leven op de afdeling vind ik wel geinig, maar niet direct naast me he! Straks vliegt er koffie over mijn nieuwe laptop.... Zullen we eens kijken wie er dan gaat slaan.... Aaahhh nee hoor! Dat zullen ze vast niet doen. Toch? Neeeeeee, kunnen ze niet maken........

Verder alles hetzelfde, geen verandering, alleen wat verkouden, maar dat is voor dinsdag vast en zeker wel over!

donderdag 24 november 2011

Ziekenhuis dag 144, Groningen dag 23

Had ik het gisteren niet over de tv?

Nu is het zeker, ik word ook gefilmd, door het bedrijf, als reclame en daar heb ik zo GEEN ZIN IN! Zie je het voor je? Mijn hoofd stotterend in het engels uitleggend waarom deze behandeling zo goed is? Want dat is de bedoeling natuurlijk! En denk dan maar niet dat het een paar korte vragen zijn, nee ze willen álles van me weten, ziektegeschiedenis, medicatie (denken ze nou echt dat ik nog weet welke medicatie ik 4 jaar geleden gebruikte?) impact op je leven, wat je van de behandeling verwacht tot je hobby's en huisdieren aan toe! Nee, dat word leuk hoor. Gisteren kwam dokter S (Dirk-jan, ja!) het briefje brengen met de vragen en met de vraag of ik het gesprek in het engels of in het frans wilde voeren.... Nou euhm, wat dacht u van geen van beiden, gewoon lekker nederlands! Maar dat verstaan die mensen niet natuurlijk. Dus nu heb ik huiswerk. Antwoorden bedenken die niet al te lang zijn, maar toch goed en dan die zien te vertalen naar redelijk engels en dan.... Het uit mijn hoofd leren! Pppfff, en hopen dat die mensen niet al te veel afwijken van de vragen. En dat ze duidelijk en niet te snel praten haha, mijn hoofd werkt hier in de langzaamste versnelling, dus wil ik het nog een béétje kunnen volgen moet het niet te snel gaan allemaal, haha! Er komt ook iemand van het ziekenhuis zelf bij zitten (van dit ziekenhuis) om te kijken of ze niet te ver gaan in hun vragen. Hhhhmmmmmm.... Ik kan Engels goed lezen en verstaan, en zelf praten over normale dingen gaat ook nog wel redelijk goed, maar als het over medische onderwerpen gaat word het toch een stuk lastiger..... Naja, laten we zeggen dat ik me niet hóéf te vervelen..... Als ik nou ook nog zin zou hebben om eraan te beginnen... Haha, wat een geklaag weer vandaag!

woensdag 23 november 2011

Ziekenhuis dag 143 Groningen dag 22

Gisteren was ze er ineens weer.

De vrouw die al vanaf het begin zo'n 1 keer per week bij mij langs komt en die zich toen wel 1 keer heeft voorgesteld. Maar haar naam ben ik al lang weer vergeten, laat staan dat ik weet wat ze hier doet. Ze heeft een witte jas, en een stethoscoop, dus vast wel iets medisch achtig, haha!

Maar goed, die kwam dus gisteravond even langs, en altijd als zij er is is het gelijk gezellig. Zij is zo spontaan en vrolijk, bijna aanstekelijk gewoon. Bijna he, bijna, denk nou niet dat ik vandaag met een glimlach in mijn bed zit... ;-)Toen ik haar vertelde over de twijfel de laatste behandeling wel in 1 keer te doen zij ze:
"Oh, joh, daar heeft Dirk-jan niks over gezegd!"
* Uuuhhh, oh ja, Dirk-jan S, das mijn arts*
"En Nick ook niet"
*Nick?*
"Ik zal het eens aan Dirk-jan vragen straks"
-Ziet u die nu dan nog? (het was al na zessen)
"Dirk-jan is mijn man en wij zijn samen betrokken bij jou onderzoek hier in het UMCG"
*TING! daar viel het kwartje!*
"Maar als ze het in twee keer doen heeft Dirk-jan dat echt wel goed overlegd met Nick t. H. hoor, dat doet hij niet zomaar".
*Nick t. H. Nee oke, dan weet ik dat ook, dokter Dirk-jan en dokter Nick, haha!*
"Maar weet je we zijn al weer bezig met een nieuw onderzoek, net zo iets als dat van jou alleen dan verbranden ze een zenuw in plaats van de spieren. Jaaa, nou dat is wat hoor, doen wij als UMCG als eerste samen met Kaapstad en nu moet Dirk-jan interviews geven voor Hart van Nederland en de NOS, maar dat wil hij op mij afschuiven, nou ik heb gezegd dat hij dat maar moet doen hoor".

Haha, dus hou de NOS en hart van Nederland in de gaten, daar komt een van die twee vast binnenkort, kunnen jullie Dirk-jan (of Karin haar telefoon ging, dus nu weet ik haar voornaam, haha!) ook eens zien....

dinsdag 22 november 2011

Ziekenhuis dag 142 Gronigen dag 21

Zo, daar ben ik weer. Gisteren nog even op de foto geweest omdat mijn rechterlong nog niet helemaal goed klonk. Maar hier is dat zo klaar, was met een kwartier uit en thuis haha! Vandaag is het hier GOD, altijd hier op dinsdag, dus dan moet alles weer eens na gekeken worden...

Verder gisteren de arts even gezien die de behandeling doet. Hij vertelde dat er achter de schermen nog steeds discussie is tussen hem het bedrijf dat het apparaat geleverd heeft. Die schijnen er nog steeds niet blij mee te zijn dat de behandeling bij mij gegeven word omdat die mensen het nog steeds een te groot risico vinden. Zo is er nu ook weer twijfel of de laatste fase wel in 1 keer kan of dat het misschien toch in 2 keer moet.

WAT?!

Nou dok, trek u lekker niks van die mensen aan en doe het alsje-alsje-blíéft in 1 keer! Maar dat kon hij niet beloven, als hij bezig was en het bleek dat mijn longen weer zo heftig reageerden zou het best kunnen zijn dat als ik wakker werd er maar 1 kant gedaan was. Voor..... (jawel) voor het geval dát! (waarom ga ik die zin steeds meer haten?!) Zeker omdat er ook dit keer weer verschillende mensen van het apparaat mee komen kijken. Die willen van te voren ook nog met mij praten schijnt..... Gezellig, ben benieuwd wat ze willen! Kom maar op, zal ik ze er wel even van overtuigen dat het echt beter is voor mij (en voor iedereen hier, haha!) als het echt nu na 1 keer klaar is! ;-)

O en iedereen gisteren bedankt voor de lieve reacties! Fijn te lezen dat jullie zo mee leven!

maandag 21 november 2011

Ziekenhuis dag 141 Groningen dag 20

"You can have all you ever wantend....."


"I know........
But I don't want it.......
No.....I can't want it......anymore......."


Die tekst uit een liedje van Wicked slaat echt op mij vandaag. Vannacht viel hij me ineens op. Alles wat ik al zo lang wil is nog nooit zo dichtbij geweest. Maar ik heb er geen zin meer in. Ik sta echt op het punt om te zeggen, weet je wat? Hou die laatste behandeling maar lekker! Ik ga NU weg en als ik er eens een keer zin in heb meld ik me wel en dan kan je die laatste inplannen. IK-WIL-NIET-MEER! Mijn lijf schreeuwt om meer morfine. Die ik zelf aan het afbouwen ben omdat ik niet zo veel pijn meer heb. (wat op zich natuurlijk een goed teken is) en die ik hem dus niet wil geven. En ook om minder prednison. Die onrust word ik knettergek van! Echt ik kan er niet meer tegen. Vannacht weer de hele nacht wakker gelegen, liggen woelen en draaien na een dag die al eindeloos lang duurde. Gelukkig kwam er 's middags bezoen waar wij niks van af wisten. Dat was wel super leuk en precies op de goede dag en het goede moment, beter kon niet. Ineens waren mijn oom tante en neefje daar! En dan gaat de tijd ineens een stuk sneller. Maar zodra ze weg zijn zit je weer in dezelfde zh sleur van wachten, naar de klok kijken, nog meer wachten, weer naar de klok kijken etc. Er zijn best wel wat dingen die ik zou kunnen doen, zoals programma's terug kijken, breien, kaarten maken, lezen, maar het punt is dat ik dat al 141 dagen doe en dat ik er nu gewoon helemaal klaar mee ben! Ik wil weg, niet morgen, niet straks maar nu. Maar uiteraard mag dat niet. De volgende behandeling is morgen pas over een week. Dat lijkt voor mij nog zo ein-de-loos lang! Zeker als het zo door gaat. Ik wil weg, maar ik mag niet. Mijn moeder heeft hetzelfde. Die zit hier in het hotel, die wilde een weekje naar huis, maar ook zij mag niet van de arts, voor het geval dát. Jajajajaja, voor het geval dat! Altijd dat! Ik voel zelf ook heus wel dat ik nog niet op en top ben, verre van dat, maar ik ben het gewoon zo zat! De hele dag met jezelf in de knoop zitten. Onrust in mijn lijf en hoofd van de pred en tegelijk enorme spier en botpijn door heel mijn lijf waardoor iedere beweging eigenlijk te veel is....

Bah bah bah, wat een rotdagen!

zondag 20 november 2011

Ziekenhuis dag 140 Groningen dag 19

Hij is er weer.

Waarom komt hij toch altijd terug zodra ik me beter ga voelen.

Die predonrust.

ALTIJD als ik minder benauwd word komt hij me lastig vallen waardoor de dagen zo vreselijk lang duren. Ik slecht kan slapen etc. Ik haat hem, bah!

Verder eigenlijk geen nieuws, alles gaat zijn gangetje op die onrust na dan. Dus een kort blogje vandaag! ;-)

zaterdag 19 november 2011

Ziekenhuis dag 139, Groningen dag 18

Stel dat......

Stel nou dat deze behandeling echt het verwachte resultaat gaat bregen........

Dan word mijn leven zó anders!

Zonder continu in het ziekenhuis te zijn...... Gewoon thuis...... En dan op den duur zelfs misschien wel thuis minder bezig zijn met allerlei prikjes, pufjes, poedertjes en pilletjes.

Een normaal leven..... Ik weet niet meer wat het is..... Hoe het moet..... Maar ik denk dat ik daar snel weer aan gewend ben hoor, haha!

Alleen die conditie, dat is wel een puntje.... Misschien moet ik revalideren..... Of ik daar nou echt op zit te wachten denk ik niet. Maar ik denk wel dat het goed is om weer wat conditie en spierkracht op te bouwen.... Maar ja we zien, stap voor stap bekijken....

Ik kan het me haast niet voorstellen dat dat allemaal gaat gebeuren.... Maar mijn gevoel ik goed, dus wie weet....

Ik voel me ook goed vandaag. De zuurstof word afgebouwd, katheter eruit, alles gaat eigenlijk beter. En dan ben ik gelijk ongeduldig. Ik wil de volgende bahandeling. Zo snel mogelijk! De komende week word het sowieso niet, misschien de week erna.... Pffff, nog ruim een week wachten, dat is LANG als je je goed voelt! Nou zou je denken, lang? Wat is nou 1 weekje op al die jaren? Maar ik kan je zeggen, het is láng. Iedere dag, ieder uur is te lang. Ik ruik het normale leven, thuis zijn en ik wil er zo snel mogelijk naar toe! Zeker nu ik me goed voel!

vrijdag 18 november 2011

Ziekenhuis dag 138 Groningen dag 17

Eindelijk gaat het vandaag ineens een stuk beter! Gisteren heb ik er magnesium bij gekregen en samen met de ab werkt dat nu goed. De ab gaat tot maandag door en de magnesium moeten ze nog even naar kijken, maar in ieder geval het weekeind nog wel. Verder voel ik me wel goed, niet misselijk en ook veel minder moe. De prednison word vanaf morgen wat afgebouwd, katheter gaat er vandaag uit en mijn ontstekingswaardes zijn ook weer bijna normaal. Dus eindelijk weer eens alleen maar positieve berichten! Nu maar hopen dat de volgende behandeling snel komt, want me goed voelen en in het zh liggen kan ik niet tegen, haha! Snel achter elkaar door, dan kan ik snel naar huis. Ik word gelijk ongeduldig, ik wil naar huis! Maar eerst natuurlijk nog fijn hier vandaag naar Rotterdam na de 3e behandeling. Altijd gezellig daar, pppffff. Maar goed, als het goed is is het nu maar voor even.... Maar ja, dat duurt gelukkig nog een tijdje.

Verder is gisteren mijn oude rij-instructeur geweest, haha! Was echt super gezellig! En zeg zou zelf, welke rij-instructeur houd nou nog ZO lang contact met een leerling die er 3 jaar en 3 examens over doet om haar rijbewijs te halen, haha! Gistermiddag voelde ik me zo goed dat ik eindelijk weer eens mee naar beneden ben gegaan, kijk;

donderdag 17 november 2011

Ziekenhuis dag 137 Groningen dag 16

Het is vandaag alweer de 17e. Alweer 10 dagen geleden dat ik jarig was. Alweer 2 weken geleden dat ik behandeld ben. En eigenlijk ben ik nu nog steeds zieker dan toen. Eigenlijk is het pas twee weken. Maar het lijkt zo veel langer. Gisteren werd ik na het middageten ineens weer erg misselijk. Daarna kreeg ik pijn in mijn rechterlong (daar zit waarschijnlijk de ontsteking) en ik werd benauwder met meer slijm.
De misselijkheid is nu gelukkig weer gezakt, maar het slijm en de benauwdheid blijven, maar ik kan het nog met een brilletje af dus dan is het goed. Verder gisteren een nieuwe buurman gekregen. Buitenlands, geen idee welk soort, denk een turk maar dat weer ik niet zeker. Maakt ook niet zo veel uit, aardige man, geen last van gehad vannacht, ging om een normale tijd slapen, dus tot nu toe niks te klagen. Ben benieuwd hoe dat met zijn bezoek gaat vandaag, maar dat valt denk ik (hoop ik) ook wel mee. Verder komt vanmiddag mijn oude rij-instructeur op de koffie. Gezellig en weer eens wat afleiding. Hopelijk voel ik me vanmiddag beter dan gistermiddag, maar daar ga ik maar gewoon van uit. Nu heel de ochtend nog een beetje slapen, tussen de middag niet te veel eten en dan komt het vast wel goed! Verder eigenlijk geen nieuws, alles verder zijn gangetje en niks bijzonders.....

woensdag 16 november 2011

Ziekenhuis dag 136 Groningen dag 15

Goeiemorgen lieve bloglezers,

Even weer eens een berichtje van mij zelf tussen mijn dutjes door! pppfff, wat een dagen heb ik achter de zeg, jeetje.... Maar gelukkig gaat het nu iets beter. Ik ben net weer wakker en dacht eerst maar weer eens zelf een blog schijven. Het gaat nog niet echt van harte en ik heb niet zo veel nieuwtjes dus ik hou het een beetje kort. Eigenlijk gaat alles zijn gangetje. De misselijkheid is zo goed als weg, de benauwdheid is er nog wel, maar de ab moet even de tijd hebben om zijn werk te gaan doen. Verder ben ik nog wel erg moe en duizelig, maar dat zal binnenkort ook wel herstellen. Vannacht heb ik niet zo lekker geslapen, eerst werd ik steeds wakker van de buurman (nog steeds dezelfde)toen werd ik wakker en moest ik heel nodig plassen! Wat niet kan want ik heb nog steeds die katheter, maar toch het gevoel bleef, handig! En weer later had ik steeds een enge droom. Dan werd ik even wakker in de hoop dat hij weg was maar hij kwam steeds terug. Waar het precies over ging weet ik niet meer maar wel dat het heel eng was. Dus toen werd ik vanmorgen met knallende koppijn wakker..... Ach....... Kan je zo wel eens hebben he.... De dokter had eigenlijk geen nieuws, alles gaat even zo door. Als ik eind van de week wat opgeknapt ben wil hij (en ik ook) mijn katheter eruit hebben en dan maar weer proberen een beetje rond te lopen. Zodra ik me wat beter voel ga ik dat ook zeker doen, lekker weer eens naar beneden en zo! Maar voorlopig vind ik mijn paar vierkante meter op mijn bed nog meer dan genoeg, haha! Ik ga nu nog even slapen voor het middageten..... Doeg!

@ Jeanette en familie; ik krijg net jullie kaart, hartstikke leuk en bedankt voor de ceadeaubon van de Hema!

dinsdag 15 november 2011

ziekenhuis dag 135 Grongingen dag 14

Nou, maar weer een blog van mij, of eigenlijk van ons samen nu. Dat wil zeggen ik typ, Ilse ligt met haar ogen dicht op bed te zeggen wat ik moet schrijven, haha! Ik moet schrijven dat ze het morgen in de loop van de ochtend als het allemaal zo blijft zelf weer gaat doen. Vergeleken bij gisteren is alles een beetje hetzelfde. De misselijkheid is een stuk beter dan het weekeind, vandaag niet en gisteren maar 1 keer overgeven. Vandaag ook weer iets meer kunnen eten, allen heeft ze nog erg last van het 'probleem' dat haar ogen veel groter blijken dan haar maag. Maar dat is niet zo erg. Verder blijft ze nog benauwd en is iedere inspanning te veel. Ze ligt hele dagen op bed en wil niet even naar de gang of beneden. Dat is niks voor haar maar het komt wel weer zegt ze zelf. Voorlopig wil ze nog steeds niks, alleen maar slapen. Ze zegt dat als ik niet zou komen 's middags ze na het middageten zou gaan slapen tot de volgende dag. Ik ga ' s avond tussen half 8 en 8 uur weg en dan slaapt ze tot de volgende dag half 8. Verder is ze overdag eigenlijk alleen maar wakker als er iemand is of als ze moet eten. Maar ja, haar lichaam zal het wel nodig hebben. Vanmorgen heeft ze zichzelf wakker gehouden, ze vind het zelf al heel wat, heeft tussen half 8 en 12 uur maar 3 uur geslapen, dus we gaan vooruit, haha! Van de Ab merkt ze nog niet veel en van de morfinepleister heeft ze geen last. Of hij echt helpt kan ze (nog) niet zeggen.... We zien wel. Verder dus alles zijn gangetje hier, hopelijk morgen een blog van haar zelf.
Dittie

maandag 14 november 2011

Ziekenhuisdag 134 Groningen dag 13

Daar ben ik weer, nog steeds schrijf ik Ilse haar blog. Nog steeds is het enige wat ze doet slapen. Sinds vandaag kan ze wel weer wat 'grotere' hoeveelheden tegelijk eten. Zo heeft ze vanmorgen één hele boterham gegeten en die is er in gebleven. Ze is vandaag wat de misselijkheid betreft een stuk beter. Ze kan ook wat langer (zo'n 15 min) rechtopzitten zonder over te geven. Na dat kwartier word ze wel weer duizelig en misselijk. Verder kwam de dr vanmorgen zeggen dat haar ontstekingswaardes aan het stijgen waren. Vorige week waren die 30, vrijdag 60 en vanmorgen 200. Dus ze krijgt nu een andere ab en haar slijm word weer op kweek gezet. Volgens Ilse is het een gekke ab die ze nog nooit gehad heeft maar ik weer de naam niet en zij slaapt nu. Ze vroeg zich af of 'iemand van de mede ziekenhuisgangers' hem kende, maar die naam komt dus later wel. Ook heeft ze bij de neusspray nu een morfinepleister gekregen. Dat wilde ze eerst niet, maar het is niet goed en te duur om die spray zo lang en zo veel te gebruiken. Dus nu heeft ze de lichtste dosis, als het werkt is het goed, als het niet werkt verhogen ze hem en als ze er beroerd van word gaat hij er weer af. Zo simpel is het hier......
Dat waren de nieuwtjes weer voor vandaag, Dittie

zondag 13 november 2011

Ziekenhuisdag 133 Groningen dag 12 deel 2

Zoals belooft nog even een korte update voor ik naar het hotel ga. In de loop van de dag is Ilse kleine beetjes gaan eten en zolang ze dit maar in kleine hoeveelheden doet en daarna gelijk (uren) gaat liggen blijft het binnen. Als ze gaat zitten of zo begint ze al snel te braken, dus dat doet ze maar niet. Verder blijft ze er kortademig, moe en duizelig. De arts die de behandeling gedaan heeft is vandaag langs gekomen. Hij maakt zich nog geen zorgen en denk dat dit er allemaal bij hoort. Dus dan maken wij ons ook nog maar niet te veel zorgen. Hij heeft wat inhalatiemedicatie verhoogd in de hoop dat het ademen iets makkelijk word en veder heeft het tijd nodig. Ils zelf begint het behoorlijk zat te worden, maar ze moet geduld hebben en als het goed is word het 'vanzelf' beter. Ilse zelf blijft zich rot voelen met alle bovenstaande klachten. Ook heeft ze behoorlijk wat pijn en blijft zo'n 22 van de 24 uur slapen.... Volgens haar arts doet haar lijf topsport maar is dat gewoon niet van de buitenkantt aan haar te zien en is dat de verklaring waarom ze zo moe is.... Dus eigenlijk weinig nieuws vandaag... Morgen een nieuwe blog (van mij denk ik nog), groetjes Dittie

Ziekenhuisdag133 Groningen dag 12

Hier even een kort berichtje voor nu, vanavond misschien ook nog even een korte update. Er is weinig veranderd Ilse wil niet opknappen is nog benauwd, misselijk, duizelig en heb veel pijn. Door de pijn kan ze het -toch al taaie slijm- niet ophoesten ondanks de pijnstilling. Ze blijft braken en gaat hierdoor zich steeds rotter voelen. De arts is net geweest deze gaat overleggen met arts die de behandeling heeft gedaan omdat haar longen niet goed klinken, Dit is het nieuws even voor nu. Dittie

zaterdag 12 november 2011

Ziekenhuisdag132 Groningen dag 11

Zoals beloofd even een blog hoe het nu gaat met Ilse. Ilse is eind vd middag terug gegaan naar de longafdeling, ze heeft een rustige nacht gehad en geen beademing. De gehele dag is ze al aan het braken, ze is erg misselijk, niks blijft erin. Zelfs medicatie, yoghurt, beschuit drinken komt er allemaal weer uit. Haar infuus staat op 2 liter omdat dat veel te weinig vocht binnen kreeg. Ze heeft inmiddels een katheter zodat ze ook haar bed niet uit hoeft om te plassen. Dit kost haar te veel energie en zorg weer voor een flinke braaksessie. Ze slaapt als er niet gebraakt wordt. Verder is ze op dit moment wel zonder zuurstofkap maar met zuurstofbrilletje. De Saturatie is goed met de zuurstof via bril. Haar longen zijn heel onrustig gaan open en dicht achter elkaar.Net was de arts er nog en het klinkt ook niet denderend van binnen. Zolang Ils rustig blijft liggen en geen energie verder gebruikt is het te doen maar haar lichaam moet hard werken aldus de arts. En dus doet ze wat al die dagen al doet, slapen slapen slapen, al het andere is haar te veel. We wachten af. Ze vraagt mij te schrijven dat ze niet reageert om mail, sms, telefoon etc. Zodra ze er weer aan toe is, of eigenlijk haar lichaam het vooral weer toe laat horen jullie haar zelf weer. Tot die tijd schrijf ik haar blog en blijven jullie zo op de hoogte..... Dittie

vrijdag 11 november 2011

Ziekenhuis dag 131 Groningen dag 10 deel 2 door Dittie; Ilse op IC

Nou, de titel zegt het al. Een blog van mij betekend vaak niet veel goeds. Ilse ligt op de ic. Zoals ze zelf al schreef was ze de hele dag (of de fhele week) al niet lekker...
Ilse werd vanmiddag door zaalarts bloed geprikt.De arts was nog maar net weg en het ging fout met Ilse. Ze kreeg het ineens erg benauwd en was niet meer aanspreekbaar. Dus een hoop paniek en alle artsen en verpleegkundigen erbij. Binnen no time werd ze (buiten bewust zijn maar nog wel zelf een klein beetje ademend) naar de IC gebracht. Daar aangekomen bleek haar CO2 in haar bloed veel en veel te hoog. Daardoor was ze niet aanspreekbaar. Haar saturatie was
62, maar klom (nadat ze alle zeilen bij hadden gezet)weer langzaam naar in de 80%. Nu nog op ic maar wel weer aanspreekbaar en redelijke saturatie. Longen nog erg onrustig en ze val steeds in slaap. Voor nu laat ik het hierbij. Hoe het verder gaat is afwachten. Het kan dat ze vannacht een aanval krijgt en alsnog aan de beademing moet. Het kan ook dat ze stabiel blijft en morgen terug gaat naar de afdeling. Ze ligt op een andere ic. Ook hier was dit keer gedoe met prikken, maar dat heeft ze zelf niet meegekregen. Ze zei zelf dat de mensen hier beter luisteren toen ik net weg ging. Maar ik weet niet of ze daar wat over kan zeggen in dat uurtje dat ze wakker is. Voor de duidelijkheid; Ze hebben haar dus niet
T in slaap gemaakt, ze was 'gewoon' niet meer aanspreekbaar.. Door middel van extra medicatie en vooral veel zuurstof is ze weer wat opgekrabbeld maar ze is er nog lang niet. De lijn zit niet en hoeft ook even niet. Duimen dat ze vannacht stabiel word en niet aan de beademing hoeft. Het is fijn om te weten -voor haar zelf ook- dat ze haar brief gelezen hebben en dat ze vertrouwen heeft in deze mensen die allemaal weer nieuw voor zijn. zodra er nieuws is verschijnt er weer een blog Dittie

Ziekenhuis dag 131, Groningen dag 10

Vandaag nog steeds weinig verbetering, ben niet lekker....


Dus de rest van de dag sta ik uit - sorry-


Morgen hopelijk weer een lagere en positievere blog.... Alleen voor vandaag 1 vraagje; Ik kreeg gisteren over de post van greetz een kaart met chocola voor mijn verjaardag nog. Alleen de kaart is niet goed geschreven of afgedrukt en dus staat er geen afzender op en weet ik niet van wie hij is.....Zo zag het er uit...
Dus als hij van jou is, wil je me dat dan even laten weten? In ieder geval bedankt, altijd leuk post te krijgen, zeker met verrassingen erbij! :-)

donderdag 10 november 2011

Ziekenhuis dag 130 Groningen dag 9

Ik ben vandaag niet lekker... Ik merkte het vannacht en gisteravond al.... Misschien een nieuwe ontsteking..... Misschien gewoon een (verkoudheid) virus, ik weet het niet, maar ik ben nog ellendiger dan ik al was. Ik heb nu sinds vanmorgen / vannacht; keelpijn, veel meer vies slijm, vreselijke hoofdpijn, branderige ogen, een loopneus, rugpijn en moe moe moe..... Nog véél mee dan ik al was. Ik wist niet dat dat kon, maar dat blijkt dus. Ik doe vandaag dus niks. Ik ga ook niks met mijn moebiel doen. Als ik me morgen beter voel ga ik dan wel eens zoeken op internet en mailen of zo maar nu niet. Ik kan amper rechtop zitten en mijn ogen open houden. Ook deze blog nu schrijven valt niet mee, zo'n beetje ieder woord gaat een paar keer verkeerd en de letters dansen voor mijn ogen. Dan ga ik dus geen dingen op zitten zoeken waar ik ook nog bij moet nadenken..... Dan maar een dagje (of een paar dagen) geen mobiel, sorry voor jullie. Maar jullie kunnen me altijd mailen, hier reageren en de meeste hebben het ook nr van mijn moeder wel als er echt dringende zaken zijn die ik moet weten. Dan hoor ik het wel via haar.... En misschien kan ik sms'jes die jullie sturen wel lezen of gewoon opnemen als ik gebeld word maar alleen zelf niet bellen.. Dat weet ik allemaal niet, en daar kan ik me nu ook écht even niet druk om maken....nogmaals sorry.....Ook eten ging bijna niet net, ik had wel trek, maar na 2 happen begon het me tegen te staan. Met moeite toch een hele boterham naar binnen gewerkt, maar lekker was het niet. Terwijl ik de laatste dagen juist goed eet en het me ook goed smaakte! Moest zelfs opletten dat het niet te veel at, haha! Maar goed, meer dan genoeg voor vandaag ik ga weer liggen en slapen en hopen op een betere dag morgen....

woensdag 9 november 2011

Dom Dom Dom

Ik heb net mijn telefoon laten vallen waardoor mijn sim kaart los is gegaan. Ik heb hem er terug in gedaan maar................... 3 keer de verkeerde pincode ingevoerd......En ik was ervan overtuigd dat ik de goede wist.......Niet dus......Helaas.......Nu is hij dus geblokkeerd en kan ik er dus niks meer mee........ En uiteraard heb ik de puk-code niet bij me. Daar had ik natuurlijk geen rekening mee gehouden. Dus ik ga morgen maar eens kijken of ik kan mailen en hem weer aan kan krijgen. Tot die tijd kan ik dus niet bellen/smsen/whatssapp-en of mijn voicemail afluisteren. Ik denk dat ik wel berichtjes van jullie kan lezen maar dus niet kan beantwoorden. Ik hoop dat ik het snel op kan lossen.... Of dat ik het überhaupt op kan lossen! Anders zit ik de komende weken zonder mobiel.... Iemand nog tips? Ik ga nu slapen, morgen in de loop van de dag weer een medische update... Welterusten!

Ziekenhuis dag 129 Groningen dag 8

Vandaag eigenlijk weinig nieuws. Nog steeds weinig vooruitgang of verandering. Gisteren geprobeerd het kapje om te wisselen voor een brilletje, maar binnen no time zat mijn saturatie weer op 82, dus dat hebben we maar niet gedaan. We hebben ze wel omgewisseld, eerst had ik een kapje met 15 liter, nu met 10, dus toch een klein stapje vooruit.... Verder gisteren een buurman gekregen, man van 81. Weinig last van, alleen is hij doof, dus kan ik de hele dag letterlijk mee luisteren met zijn radio. Vannacht heb ik geen last van hem gehad, hij snurkt niet, maar hij zegt ook dat hij niet geslapen heeft, dus ik weet niet of ik daar al iets over kan zeggen. Maar hij is wel schattig, zijn 'meisje thuis' is 85 en hij heeft de afgelopen jaren al hééééél vaak in het ziekenhuis gelegen. Ja, van de laatste 16 jaar is dit wel de tiende keer! Haha, ach, ik vind hem wel schattig.... Echt zo'n oud gronings boertje met zo'n dikke rode kabouter plop neus, haha! ;-)


Verder dus weinig nieuws, nog steeds weinig energie, vies groen & heel taai slijm en behoorlijk wat pijn. Of naja, pijn...... het is niet echt pijn, kan het moeilijk uitleggen, maar lekker is het niet. Gisteren met de arts afgesproken dat ik mijn neusspray vaker mag gebruiken, dus dat is wel fijn. Had ik trouwens al gezegd dat ik mijn 'oude' zaalarts terug heb? Dezelfde als de vorige opname, dus dat is wel fijn, aardige goeie dokter ook, dus wat dat betreft geen klagen.... Ik slaap nog steeds heel veel en verder doe ik weinig. Alles is te me te veel, zelfs douchen of zo. Het rotgevoel overheerst nog steeds te pred onrust, wat ik niet erg vind. Ik heb nog steeds 50 mg en dat willen ze ook niet afbouwen..... Nou ja, we zien, de vorige keer had ik zo'n 2 weken nodig om op te knappen dus misschien gaat het straks wel ineens heel snel de goede kant op....

Gelukkig is de misselijkheid een stuk minder en is het alleen met vlagen nog. Wel slecht voor me, want er ik heb veel lekkere dingen gekregen met mijn verjaardag. Kruitnootjes en zo, hhhmmmm!!! Verder staat er voor het ziekenhuis een oliebollenkraam die ik uiteraard wel even moest testen. Stel je voor dat die mensen oliebollen verkopen die niet goed zijn.... Is het halve ziekenhuis ziek straks, dus ik heb me op geofferd en met veel tegenzin (ahum...) een test gedaan....

En ze zijn goed gekeurd, dus iedereen kan met een gerust hart onbeperkt oliebollen eten!! (ik dus ook, ze wegen me hier nog steeds niet....haha!)

dinsdag 8 november 2011

Ziekenhuis dag 128 Groningen dag 7

Gisteren ondanks het feest een vrij rustig dagje gehad. Gisterochtend kwamen de mensen van de keuken al zeggen dat er een taart voor me gebracht was, hij was echt mooi en lekker!!! Kijk...
Diegene waarvan hij was super bedankt!! Hij was lekker hoor! Kijk maar....



Iedereen die kaartje en cadeautjes mee heeft gegeven of op heeft gestuurd hartstikke bedankt, super leuk en lief!!!

Maar vandaag is weer een gewone dag, dus over naar de normale dagelijkse info...

Het gaat niet zo lekker, ik had zondag op maandagnacht een saturatie van 35%/ De artsen denken dat de meter liegt, ik denk dat hij misschien een beetje overdrijft, maar het klopte denk ik wel. Want de waarde ging van 35, naar 37, naar 40 en terug en uiteindelijk klom hij langzaam op. Hij ging niet ineens van 70 naar 35 of zo en weer terug. Maar goed, dat hij te laag was is een ding wat zeker is. Nu is mijn saturatie goed, maar ik zit wel met een kapje met 15 liter. Niet handig, maar ja, wel nodig nu even.... Verder weinig nieuwtjes, nog niet echt een vooruitgang dus. Vannacht wel goed geslapen en nog steeds geen buren, dus dat is super fijn!!

Ik ga nu eten en verder slapen, kijken wat de dag brengt....

maandag 7 november 2011

Ziekenhuis dag 127 Groningen dag 6

Gisteren vast een deel van mijn verjaardag gevierd, en het was top, kijk maar, compleet met;

...........Slingers............


                                                      



                               
                          ..............Taart............





                                .....cadeautjes.....



                      ..............lol.................




En niet te vergeten......lekker eten met de visite!


Vandaag de 'echte' dag. Dus gaan we het feestje - al is het dan zonder verder bezoek- nog eens over doen, met wéér taart, cadeautjes, slingers en lekker eten, jeeeeeeej!

Dus vandaag geen medische update, morgen weer serieuze zaken, vandaag hebben we feest, haha! ;-)




(ja, ik ben erg vroeg / laat het is maar hoe je het bekijkt, lang verhaal, vertel ik nog wel van de week..)

zondag 6 november 2011

Ziekenhuis dag 126 Groningen dag 5

Vannacht weer heerlijk geslapen, haha, of dat nou nog steeds van de narcose is..... of misschien van de pijnstilling....... Nou ja, maakt niet uit, laat mij maar slapen, hihi!

Verder niet zo veel nieuws. Er zit nog steeds niet echt vooruitgang in. Ik heb nog best wat pijn (maar de pijnstilling helpt er goed tegen) en ben nog steeds flink kortademig, zuurstof staat nog op 6 en saturaties zijn maar net boven de 90% in rust. Ik heb ook nog nergens zin in en de kleinste dingetjes zijn me al te veel. Als ik alleen ben lig ik een beetje naar buiten te kijken of te slapen. Geen zin in tv, boekjes, breien of iets anders. Maar dat komt wel weer. De misselijkheid is gelukkig zo goed als over, dus dat is fijn! Gisteravond bezoek gehad van mensen uit Duitsland die ik (we) al jaaaaaaren niet meer gezien hadden, dus dat was hartstikke gezellig! ;-) Vandaag komen een oom en tante mét taart en cadeautjes, jeeej!! Haha, we hebben gewoon vandaag EN morgen feest! :-D Ik lig nog steeds alleen, hoop dat dat in ieder geval tot dinsdag zo blijft.... We zien het wel.....

zaterdag 5 november 2011

Ziekenhuis dag 125 Groningen dag 4

Gisteravond was de dokter nog even hier. Op de foto die gisteren gemaakt is blijkt dat links onder (het gedeelte wat behandelt is) mijn long is samengevallen. Daardoor kan er geen lucht in en ben ik zo benauwd. De arts kwam vertellen dat er het hele weekeind fysio bij me kwam; "tussen half 9 en half 11". Nou ja, oké.... "Dus die zie je zo". (...........hu?.......) Hoe bedoelt u die zie ik zo? Komen ze nu?! Ja dus, bleek dat hij gisteravond tussen half 9 en half 11 bedoelde, jeetje....... Om 10 uur was ze er, aardige vrouw. Ze heeft een apparaatje gebracht waarin een balletje omhoog gaat als ik inadem. Dat balletje moet dan zo lang mogelijk boven blijven. Ik heb het al eens vaker gehad met 3 balletjes, dit is hetzelfde. De bedoeling was dat ze iedere dag (ook in het weekeind) 3 keer langs zouden komen. Maar ik heb daar niet zo'n zin in, dus ik heb gezegd dat ik het niet zo nodig vond. En dat is ook echt zo want ik ben ondertussen zelf een halve fysio. Nadat we samen wat oefeningen hadden gedaan vond zij dat eigenlijk ook wel dus nu komen ze 1 keer per dag. Ik ben benieuwd wie er vandaag, komt, de vrouw van gisteravond is er maandag pas weer.....

Verder dus je, benauwdjes...... Ik moet zeggen dat ik er niet heel veel last van heb zolang ik lekker in mijn bed lig. Ik slaap nog steeds veel dus dan merk je sowieso niks. Gisteravond had ik behoorlijk hoofdpijn, dat vertrouwde ik toch niet helemaal en terecht. Ik had een dipje in mijn saturatie, Die was maar 58%. Dus toen flink wat ventolin (luchtwegverwijder) verneveld, de dokter gebeld en een kapje met zuurstof. De dokter wilde gelijk overleggen met de IC, maar ik zei dat hij daar even mee moest wachten. Gelukkig luisterde hij daar naar en vond het belangrijker wat ik aan gaf dan wat de cijfers zeiden... Ik was wel benauwd maar ik trok het nog wel. Ik wil pas overleg met de IC als het echt niet meer gaat, als ik te veel pijn heb, te suf word, uitgeput raakt of als het gewoon te lang duurt. Uiteindelijk klom hij na 1,5 uur weer naar 88-92%, dus vannacht met het kapje geslapen. Nu gaat het weer wat beter, net was mijn saturatie 97%, dus nu heb ik weer mijn brilletje terug met 5 liter, even kijken of dat goed gaat... Verder ben ik dus nog steeds erg moe en met vlagen flink misselijk. Soms gaat het uren goed en dan ineens is het er weer..... Maar al met al word de misselijkheid toch wel langzaam beter. Gisteren is mijn buurman weg gegaan. Op zich wel jammer, het was wel een aardige jongen en ik had geen last van hem. 'S nachts ook niet, en dat is altijd wel erg belangrijk voor me! ;-) Dus nu lig ik alleen, is ook wel lekker hoor, alleen maar afwachten wat er komt he.... Ik heb gevraagd of ze het bed naast me zo lang mogelijk leeg wilde houden. Dat zouden ze proberen, er zijn nog 5 andere lege bedden. Als het kon zouden ze die eerst vol leggen, dus dat ik fijn. Ik hoop dat er sowieso tot dinsdag niemand komt, kunnen me moeder en ik lekker in alle 'rust' mijn verjaardag vieren, haha! Ik ga nu maar eens een beetje opfrissen en ...... weer bijslapen, haha!

vrijdag 4 november 2011

Ziekenhuis dag 124, Groningen dag 3

Daar ben ik weer even. Weinig verandering sinds gisteren. Ik heb letterlijk vanaf de operatie alleen maar geslapen. Mijn moeder ging om 7 uur weg, om 10 uur werd ik wakker gemaakt voor medicatie en toen ben ik weer in slaap gevallen tot net. Alleen af en toe wakker door een pomp, maar ja..... Nu heb ik net een poging gedaan iets te eten, maar dat wil nog niet echt. De artsen kwamen gisteravond nog even langs. Die hadden tijdens de behandeling al gezien dat mijn slijmvliezen heftiger reageerden dan de eerste keer. Gek, want ik was nu veel beter voorbereid. Maar goed, wat ik voel klopt dus met wat hun gezien hebben. Ze hebben ook gelijk even rechts gekeken. Dat zag er verder netjes uit en was goed hersteld :-) Verder laat ik het even hier bij, ga maar weer slapen, ben nog steeds erg moe. Maar dat vind ik niet erg, 10 keer liever dit dan die onrust. Laat mij maar lekker slapen, voel ik niks en gaat de tijd lekker snel. Ik weet niet of het nou van de narcose is of ergens anders van. Ze zeiden dat ze 2 uur en 15 min bezig waren geweest. Ongeveer hetzelfde als de vorige keer, maar die misselijkheid is denk ik wel daar van, dat had ik de vorige keer ook niet.... Mmisschien net een ander narcosemiddel of zo gebruikt..... Ach.... het gaat vast over, ik heb goed geslapen en alles was van en uit me zeg maar toen ze klaar waren en ik wakker werd, dat is het belangrijkste voor mij. Dit slijt wel. Wist van te voren dat ik de eerste dagen niet echt lekker zou zijn....Alleen niet hoe erg, maar goed, we zijn wel wat gewent ;-) Welterusten!

donderdag 3 november 2011

Ziekenhuis dag 123 Groningen dag 2 deel 2

Zo als beloofd even een kort berichtje van mij. Ik heb genoeg te vertellen, maar ik ben beroerd dus ik hou het heel kort. Alles is goed gegaan, ze zijn een kleine 2 uur bezig geweest. Deze keer is anders dan de eerste keer. Tegen alle verwachtingen in heb ik deze keer ondanks de verhoogde pred, flinke dosis ventolin van te voren (luchtwegverwijder) en de AB veel meer last. Ik merkte het al toen ik wakker werd, pijn, benauwd en veel slijm. Ook van de narcose heb ik veel last. De vorige keer werd ik wakker en was ik ook echt wakker. Nu werd ik om kwart over 2 wakker en heb ik alleen maar heel de middag geslapen en dat ga ik zo weer doen, ik bén zo moe. Deze 'vermoeidheid' wint het van de onrust. Verder ben ik kotsmisselijk en heb ik (nu al) meer zuurstof nodig omdat mijn saturatie 84% was. Gelukkig kan ik het nog met een brilletje af en hoef ik (nog) geen kapje. Ik ben ook gewoon op de afdeling en niet op de IC, dus dat is fijn en dat hou ik graag zo! ;-) Ik ga nu verder slapen, hopelijk morgen beter op. Welterusten....

Ziekenhuis dag 123 Groningen dag 2

Vandaag de grote dag, half 12 mag ik als het goed is. En ik hoop dat het goed is, dat ze op tijd zijn en niet uitlopen en eerst gaan eten of zo, haha! Ik ben net als de vorige keer niet zenuwachtig. Ik heb er wel zin in eigenlijk.... Heb alleen een beetje de kriebels over de anesthesie. Het zou dezelfde vrouw zijn als de vorige keer. Dat had ze zelf gezegd en bevestigde de arts gisteren ook nog. Maar gisteravond kwam er ineens een vrij jong meisje binnen lopen die het zou gaan doen vandaag...... Bah..... Maar ze was (of leek) zo jong dat het me sterkt lijkt dat zij al helemaal klaar is met haar opleiding, dus misschien is de 'echte' anesthesist van de vorige keer er straks toch nog bij en mag zij helpen of zo. Dat denk ik.... Of hoop ik eigenlijk vooral, haha! Vannacht wel aardig geslapen, de jongen naast me is wel aardig en ook nog niet zo oud, 35, dus dat ik wel leuk EN hij snurkt niet, haha!...
Om kwart over 9 moet ik alweer voor longfunctie, bah, geen zin in, heb ik vorige week pas gedaan, maar oke, laten we het maar zonder tegenstribbelen doen he...De zaalarts is een ander dan de vorige keer, jammer. Alhoewel deze ook super aardig en doortastend is hoor. Alleen die andere was wat prettiger om te zien, haha! Maar goed, dat zijn sommige in Rotterdam ook.... Dan maar liever iets minder leuks die 10 min per dag en wel een goede behandeling, haha! Het pijnteam heeft gisteren fentanyl neusspray voor me afgesproken. Dezelfde als ik kreeg toen ik mijn ribben gebroken had. Ik was er niet zo'n grote fan van omdat je met de flesjes die standaard voorgeschreven worden maar 10 keer kan sprayen, dan zijn ze op. En aangezien ik zo'n 3 keer moest sprayen voor het wat deed leek me dat niet heel handig. Maar wat heeft hij nou gedaan!? In plaats van 50 microgram per dosis, 200 microgram per dosis voorgeschreven en dat werkt als een trein! Jeeeeeej!! Ik mag er 6 per dag en dat ik voor nu prima. En mocht het toch te weinig zijn valt het niet op als ik hem een keertje extra gebruik, haha! Ga vandaag vragen of hij flesjes voor wilt schrijven van 50 dosissen per flesje, ik voel me nu een beetje een junk, iedere dag om een nieuwe voorraad vragen, hihi!

Verder is het wel leuk, ik lig nu in de andere gang, boven een zij-ingang van het ziekenhuis, daar is dus de hele dag wel wat te zien. En aan de overkant (net als in de andere gang) buren. Weer een poppenhuisje waar ik naar kan kijken. Soms, als ik weer eens gek word, weg wil rennen, naar huis, naar de stad, uit eten, op vakantie eigenlijk alles behalve hier zijn zoals gisteravond (mijn pred is verhoogd ivm de behandeling dus ik heb die fijne onrust weer terug) ga ik naar de overkant kijken. Mensen kijken. Beneden buiten was niet veel meer te zien (goh, toch gek om half 10 's avonds, haha!) Maar de mensen aan de overkant hadden allemaal de gordijnen nog open en het ligt aan. Wij hadden het licht uit, dus ongegeneerd gluren naar de buren. En dan zie je dat eigenlijk iedereen niks doet. Logisch, iedereen ligt in bed een enkele zit op de stoel te niksen. Zo hoort het dus denk ik dan, het ziekenhuisleven. Je moet gewoon niks doen en niet te veel willen. Vooral dingen waar je toch niks aan kan veranderen moet je vooral niet proberen dat wel te doen..... Toen ik mezelf zo zielig en alleen voelde hier in het hoge noorden pakte ik een boekje die ik open sloeg bij deze slogan. Dat was vast geen toeval...
Ja dacht ik toen, dat is eigenlijk wel waar. Wat heb ik er naar uit gekeken om hier terug te komen (klinkt gek maar is toch zo), ik heb een goede longfunctie, maar 2 liter zuurstof, alle medicatie al goed geregeld, goede en aardige artsen en verpleegkundigen om me heen, een fijne kamergenoot en geen pijn dankzij pijnstilling die gisteren gelijk goed geregeld is. Dussssss, niet zeuren, jezelf oppakken en postieve dingen (proberen) te zien.... Is aardig gelukt, toch?...

Als het lukt geeft ik vanavond nog even een update, zo niet geen zorgen, als er echt 'problemen' zijn schrijft mijn moeder mijn blog. Dus geen nieuws, goed nieuws in dit geval. Hopelijk -of nee waarschijnlijk- tot vanvond of morgenochtend!!

woensdag 2 november 2011

Ziekenhuis dag 122, Groningen dag 1

Zo, hehe, ik ben er. De ambu was veel te laat en als klapper op de vuurpijl zijn we verdwaald in de stad. Haha! Dus ik ben er net.... En dan blijkt gelijk het verschil al. Ik ben hier een uurtje, de zaalarts is al geweest met de longarts, de arts die de behandeling gaat doen is al geweest, de intake is al gedaan en medicatie al afgesproken, zo meteen ga ik op de foto en zelfs het pijnteam is al geweest. Tsja, hier komen ze wel! Hij kwam de pomp instellen en vroeg zich af hoe hij in Rotterdam stond..... euhhhhmm, tsja, probleempje dus... Nu gaat hij een oplossing zoeken omdat hij niet tussen 2 vuren in wilt staan. Maakt mij verder allemaal weinig uit, als er maar iets geregeld word wat goed en snel helpt en wat ik zelf kan regelen. Morgen staat de behandeling om half 12 gepland, maar dat kan ook een half uur eerder of later worden. Zal waarschijnlijk vooral het laatste zijn, haha! Maar we gaan het zien. Ga nu alles uitpakken, opruimen en installeren. Om 4 uur moet ik op de foto. Ik lig samen op de kamer met een jongen, wel oké denk ik... Kamer 72 trouwens......

Ziekenhuis dag 122 deel 1

Zo, hehe, mijn laatste ochtendje hier!! Vannacht wel goed geslapen, geen last gehad van mijn nieuwe lijn. Nu ben ik zo goed als klaar, alleen mijn laptop nog opruimen en wat losse zooi, maar dat doe ik straks pas,  op het laatste moment. Meestal ik de ambu te laat, dus daar ga ik nu ook maar van uit, kan het alleen maar mee vallen. Moet alleen wel zorgen dat ik klaar zit voor het geval dat, haha! Dan kan ik zo weg.... Alleen mijn infuzen zitten nog vast. Ik ga er mooi eens een keer niks van zeggen, kijk of ze zelf zo helder zijn om me op tijd af te koppelen. Ik denk........ Jullie weten vast wat ik denk, haha! Schrijf vanavond nog wel even een stukje vanuit het hoge noorden!!

Doei!

dinsdag 1 november 2011

Ziekenhuis dag 121 deel 2

Nou het is dan zo ver, mijn laatst avondje in het Rotterdamse zh land. Ik ben best moe, dus ik denk dat ik wel weer lekker slaap vannacht. De meeste dingen zijn ingepakt, nog wat laatste dingetjes en dan ben ik klaar. De ambu staat gepland voor morgenochtend 9 uur. Ik ben benieuwd of hij op tijd is en of ik een beetje leuke broeders heb. Ik zie een beetje op tegen de lange rit, maar verder eigenlijk niet. Ik heb wel zin in de behandeling, kan haast niet wachten eigenlijk tot donderdag en tot de 3e behandeling. Dan kan eindelijk mijn normale leven weer een beetje opgepakt worden. Ik zal wel eerst moeten revalideren, want mijn conditie is 0,0, maar dat is niet erg. Als ik het nu opbouw blijft het als het goed is ook een tijd. Niet zoals de laatste jaren dat ik met veel pijn en moeite iets heb opgebouwd en ik vervolgens een week later voor weken (of maanden) opgenomen word en alles wat ik opgebouwd had compleet verdwenen is.... Dus ook voor de revalidatie is mijn motivatie 100% of meer! ;-)

Vanmiddag mijn nieuwe picclijn gekregen. Ging op zich goed, op 1 'slordigheidje' na. Ze moeten die lijn altijd op maat knippen, dus voerdraadje erin, opgemeten, picclijn erin, controleren onder röntgen..... Oeps.... Vergeten af te knippen...... Naja!!! Dus toen konden we opnieuw beginnen, lijn er weer uit, nieuwe lijn gepakt en deze keer ging het wel goed. Beetje moeizaam omdat ergens in mijn schouder nu een klepje dwars zat waardoor ze hem niet verder op konden voeren (hij moet tot mijn hart) maar met wat kunst en vliegwerk is het toch gelukt en hij zit nu goed. De verdoving begint een beetje uit te werken, dus het gaat een beetje trekken, maar verder geen last ervan. Kan niet echt zeggen dat het pijn doet of zo, dus ik hoop dat het zo blijft.....

Nou ik ga nog wat laatste dingetjes opruimen en proberen lekker vroeg te gaan slapen, jullie 'horen' mij morgenochtend nog wel even kort!

Welterusten!!

Ziekenhuis dag 121

Het is WEER niet te geloven, alweer NIET!!!

Gisteren is mijn lijn eruit gehaald omdat hij inderdaad ontstoken was. Gisteren mocht ik niet meer voor een nieuwe, zou vandaag zijn. Oke. Zit ik lekker op me gemak, komen ze, je moet nu nu nu voor een nieuwe lijn!!! Zucht.

Oke.

Lig ik klaar, gepoetst en al 3 kwartier te wachten. Wat blijkt? Geen goede lijn op voorraad!!

Het is toch verdorie werkelijk NIET normaal meer, wat een teringzooi hier. Pestziekenhuis. Toen kon ik onverricht ter zaken terug in de hoop dat ze vandaag wel een goede lijn hebben. Mijn eigen longarts die zou komen was uiteraard precies in dat uur geweest. Die doet vandaag een nieuwe poging in de hoop dat ik dan niet wéér weg ben....

Bah bah bah! En dan moet je weten dat dit niet de eerste keer is, dit is mijn zh friend ook al eens overkomen, echt, bbbrrrrrrr........ Er gaat hier echt werkelijk helemaal niks in 1 keer goed, altijd, ALTIJD,  gezeik, gezeur en gedoe!

Ik geloof dat ik ooit mensen eens heb horen zeggen dat stress en spanning niet goed voor je gezondheid zijn. Dan kom je hier echt beter uit dan je erin gaat, echt kerngezond van al die ontspanning hier.....Je komt binnen, geeft alles uit handen en alles loopt prima...... tttsssss

Gelukkig heb ik vannacht wel lekker geslapen, zo zonder ergens aan vast te zitten. Vandaag verder een drukke dag, inpakken, picclijn, mijn eigen longarts komt, alle kaarten ed opruimen, mijn overvolle la uitzoeken, achter mijn overdracht aan die ik nog steeds niet gekregen heb... Duuuuus, ik verveel me niet, doe vanvond nog wel even een korte update...

Laatste dagje hier, jjeeeeeeeej!!!