Ziekenhuis dag 6 deel 2

Ik heb het bijna gezegd.

Bijna.

Ik zei; Ik denk niet dat ik dit nog heel lang vol hou.

Dus.

Er werd gebelt, gepraat, geluisterd, geprikt, gekeken, overlegd en......Ze bedachten een plan om 'HET' nog even uit te stellen. Alle medicijnen zijn verdubbeld (dus ook de preden worden nu as we speak mijn lijf in gepompt. Dat is het aller-uiterste wat ze op deze afdeling nog kunnen doen. "we zitten tegen het plafond". Verder is iedere inspanning reden voor mijn longen om 'dicht' te gaan en dus is de po-stoel ook een gepasseerd station. Po in bed kan ik niet dus.....

Juist. Ook dat gaat straks gebeuren. Weg wc/tv combi. (ik zag het al helemaal voor me in de winkel!)

Ach.

Scheelt misschien wel. Hoe dan ook, ik hoop dat de medicatie werkt en dat de IC niet nodig is. Nu ben ik weer bang dat ik denk dat de medicijnen niet helpen, en dat ik staks een halve dag op de IC ben en dat dan blijkt dat het wel helpt, maar dat je het wat meer de tijd had moeten geven. Dan voel je je zo lullig, zo'n aansteller. En dat wil ik zéker niet! Bovendien is het maar afwachten op welke IC je komt en vooral welke arts er is. Je zal het meemaken dat ik nu precies zo'n arrogant-uit de hoogte-naast zijn schoenen lopend-technisch mannetje krijg die zich niks aan trekt van de patiënt of zijn gevoel en alleen maar gericht is op cijfertjes

Ik wordt gek van mezelf af en toe. Ga nu ff stoppen met denken en even een dutje doen. Ik ben moe. Jullie lezen hier vast en zeker nog hoe het afloopt!

En bedankt voor alle leuke en lieve reacties, dat doet me goed! ;-)

(heb even geen puf om met wie dan ook persoonlijk te mailen, maar ik lees ze wel allemaal en terugmailen.....dat komt wel goed, ik haal het echt wel in...ooit!)