Ziekenhuis dag 43

Dit is de laatste dag van de vakantie van mijn eigen longarts. Morgen is ze er als het goed is weer. Ik hoop dat ze morgen gelijk even bij me komt kijken en dat we een plan kunnen maken, want zoals ik gisteren ook al schreef, dit werkt niet. Ik raak alleen maar verder in een neerwaartse spiraal en straks kom ik als ik een lijk in aan Groningen terwijl ik daar zo sterk mogelijk aan de behandeling wil beginnen. Ik kan nu amper nog op mijn benen staan. Eerst niet door de benauwdheid, nu én niet meer door de benauwdheid én omdat ze het niet meer gewend zijn, die benen van mij. Als ik 1 stap wil zetten zak ik erdoor. Straks ben ik echt volledig afhankelijk van mijn bed en de hulp van anderen - naja, dat laatste ben ik al:-( - daar heb ik geen zin in en geen tijd voor. Zelfs met wassen en aankleden moet ik geholpen worden. Ik heb het lang uitgesteld en zelf aangetobt, maar nu gaat het echt niet meer. Iedere ochtend denk ik, ach, ik stink (nog) niet (haha) en misschien is het morgen beter en kan ik het zelf. Maar het word niet beter en dus word ik straks eens onder handen genomen door een verpleegkundige. Ook op bed, want het idee alleen al dat ik heel de kamer uit moet lopen (of in een rolstoel moet gaan zitten, want lopen gaat niet lukken) en dan zo aan de overkant van de gang de douche in moet, uit de rolstoel op een andere stoel doet me al hyperventileren zo ongeveer, en dan moeten we nog beginnen, dus dat doen we maar niet haha! Naja, moet het maar even zo. Hopelijk morgen, of in ieder geval in de loop van de komende week een plan en vooruitgang. Gisteren zei de dienstdoende arts nog tegen me ; "het gaat heus wel beter, want je kwam van de ic terug met een saturatie van 75% en dat heb je sinds dinsdag niet meer gehad". Verdorie dacht ik, hij heeft een punt. Waarom voelt het dan niet zo? Maar toen hij weg was kwam ik daar al snel achter. Op de IC gold namelijk voor de beademing nog om de 2 uur een half uur en zo nodig extra tussendoor en had ik zuurstof door een neusbril, dus max 6 á 7 liter. Nu zit ik 23 van de 24 uur aan de beademing met continu 15 liter zuurstof. Ja, koekoek, wel blijven opletten he dok, als ik dán nog crisis kan maken gaat het toch echt, écht niet goed!? Ik vraag me trouwens af hoe dat voelt, nog minder lucht dan dit. Volgens mij kan dat niet. Maar dat denk ik steeds en steeds opnieuw blijkt dat mijn lijf meer kan dan ik van te voren kon inschatten. Maar minder lucht dan bijna niks is wel heel erg weinig. Ik bedoel, ik kan amper praten! Naja, ach, ik hou het maar bij het me afvragen, ben niet van plan om eens uit te gaan proberen of en hoe een crisis in deze situatie voelt, haha! ;-)