Ziekenhuis dag 8

Goeiemorgen! Daar ben ik even tussen mijn ontbijt door. Ik heb niet zo veel honger én niet zo veel nieuws, dus ik ben zo klaar. Gisteren eigenlijk niks anders gedaan dan geslapen overdag. Gistermiddag met bezoek even heerlijk naar buiten in de zon en daarna weer terug op de kamer weer als een roosje in slaap gevallen. Ik slaap zó veel, echt niet normaal. Het hele gebeuren heeft misschien toch iets meer indruk gemaakt als ik dacht. Ik had zaterdag zoiets van sch, ik ga naar de ic en ik ben nu ladida weer terug, niks aan het handje, gebeurd wel vaker. Maar eigenlijk is dat onzin, gisteren er tussen het slapen door toch wel over nagedacht. Stel nou dat het net iets eerder gebeurd was, had ik in de wc gelegen.... Stel nou dat het reanimantieteam (ivp het hartteam werd mijn verteld door de dok van gisteren) niet zo snel hier was geweest stel dit, stel dat. Alle vragen van gisteren en nog meer blijven door mijn hoofd spoken. Vandaag is de dr er die er vanaf het begin bij is geweest en die 'alarm' heeft moeten slaan omdat ik weg zakte terwijl zij aan het prikken was. Ik ben benieuwd. Ik hoop dat zij me wat dingen kan vertellen en wat antwoorden kan geven op mijn vragen. Want dat zijn er VEEL!

Ik denk dat er vandaag wel veel mensen binnen gaan lopen die er over beginnen. Misschien worden en dan wat dingen duidelijker, kan ik aangeven dat ik absoluut niet, maar dan ook NOOIT meer zo lang wakker én vastgebonden én aan de beademing wil liggen zonder dat daar een reden voor is. Als ik onrusig ben of zo, ja, dan kan ik het begrijpen. Niet dat ik ooit zo stom zou zijn om die tube eruit te trekken, want dat durf ik helemaal niet, maar goed, je weet, als ik onrustig ben en zo'n beetje tussen wel of niet bij bewustzijn zweef wat ik dan doe. Maar goed, dan zou ik het dus allemaal ook niet zo meemaken en is het ook niet erg. Misschien kunnen we daarna een plan of afspraak of weet ik het wat maken om het een volgende keer voor te zsijn. Dit is nog nooit gebeurd, ALTIJD duurde het wel een (paar) dag(en) voordat ik naar de IC moest, dan kan ik me voorbereiden, dingen van te voren aangeven, weet ik op welke ic ik lig, welke arts er over me gaat. Dit was ZO onverwacht, onvoorspelbaar en snel.....Hoe kan het toch dat mijn lijf nu inees weer dit 'kunstje' liet zien? Net als je denk dat je alles wel gehad hebt, dat het niet erger kan, dat je nu je dieptepunt wel bereikt hebt en alles wel een keer hebt meegemaakt......Hoppa!!.... Een nieuwe actie, hoe is het gekomen en vooral, hoe gaan we dit voor een volgende keer VÓÓRkomen........Hopelijk kan ik als het allemaal besproken is het daarna allemaal een beetje laten rusten. Voor nu ga ik even mijn thee opdrinken en nog even verder slapen...... Voordat het alles hier op gang komt.


Ow en jootje; was gezellig gisteren! Thnx dat je mijn gezeur aan wilde horen!! ;-)