zaterdag 16 juli 2011

nog steeds dag 14

(Het is nog steeds dag 14 maar ik voel me rot, bah, dus een blogje tussendoor. Beetje mijn frustratie uiten op het toetsenbord. Misschien helpt het iets......Misschien morgen wel weer gewoon een nieuwe blog....Misschien ook niet..... Ik weet 't nog niet..............)

"Blijf niet stilstaan bij uitzichtloze situaties; daarmee verbruik je je levenskrachten. Geen medelijden met jezelf."


"Als iets je niet dood, maakt het je sterk.
We volgen de regels, geen half werk.
Je kunt toch niet anders, je kijkt en kiest
En winst weegt dan meer, dan wat je verliest"


"Ik heb geleerd steeds als er iets mis gaat de mislukking te gebruiken als katalysator om in zicht te krijgen in de wijze waarop ik er zelf deel aan heb"


"Ik loop de straat op zonder doel; en ik probeer dat rotgevoel
wat los te laten
Maar wat ze deed, en nog steeds doet; dat valt toch eigenlijk niet goed
of recht te praten"


Tegeltjeswijsheden..............

Tsja.......................

Vooral die eerste zit heus een kern van waarheid in. Want oh, wat voelde ik me vanmorgen zielig en ellendig. Maar wat schiet je er mee op? En dus heb ik mezelf mijn bed uit gesleept en gewoon gedoucht en de dingen gedaan die 'moesten'. Nou, daar ben je hier snel mee klaar, dat was dus douchen, eten, pillen controleren en innemen, picclijn verzorgen en klaar voor de heel de dag. Bah.

WAT.VOEL.IK.ME.ROT.

Het slaat he-le-maal nergens op. Ik heb alle reden om blij te zijn. DE longfunctie van mijn leven -letterlijk- is gelukt. HET belangrijkste doel gehaald, ik heb lucht, geen ab meer, een picc-lijn die het goed doet, geen vervelende buren die me wakker houden, maar ik voel me niet blij. Ik bén het wel, écht maar ik kan wel janken. Om niks. Er is geen reden voor verdriet. Het zouden tranen van vreugde moeten zijn. Misschien zijn ze dat ook wel.....gedeeltelijk van de spanning of zo? K weet t  niet........

De narcose middelen zitten nog in mijn lijf. Ik vroeg net aan de verpleging of het kon dat ik daar nog last van had nu. Haar antwoord was; ooooohhhhhhhh, meissie, daar kan je nog een maand last van hebben!

Een maand.

Ik ga me dus echt niet nog een maand zo voelen, dat vertik ik echt. Wat is dit vervelend. Alles is beurs en blauw, (zal morgen een mooie foto maken van mijn picclijn) mijn mond ik kapot, incl mijn lippen, alles, ALLES is blauw en doet pijn. Nou hoor ik jullie denken, goh, das niet gek, je hebt lucht, wees blij daarmee. En nee, niet dat dat nou allemaal het ergste is hoor. Maar toch........ Het is misschien net die druppel.........Het gevoel alsof er een vrachtwagen over je heen is gereden. 3 x dan wel in 1 week.....Het is niet eerlijk. Die dag dat ik op de IC was hebben ze ineens de deuren zwaarder gemaakt, de infuuspalen ook, de kamers kleiner want ik bots overal tegenaan, de koelkast verder weg gezet en ik heb het gevoel alsof ik de hele dag lood met me mee sjouw. Ik heb bijna de hele dag geslapen. Mijn lijf vind dat fijn. Die wil niks. Alleen maar liggen, slapen en niksen. Maar mijn hoofd wil alles behalve niksen. Die wil WEG WEG WEG hier voordat er zich weer een bact in je longen nestelt!! HUP je bed uit, op de fiets, in de douche, naar de hal, je kan het heus wel, DOE IETS! Dus het is oorlog tussen mijn hoofd en mijn lijf. Mijn lijf wint. Het is geen gelijke strijd omdat ik niet ergens onderweg om wil vallen en ik dus opgeraapt moet worden door de verpleging Dan ben ik hier de komende week zeker nog en maakt dat ik wel een beetje voorzichtig ben............pppppffffffff,  moet mijn tanden nog poetsen. 1 Ding wat ik nog moet doen........ Maar dat vind ik wel heeeeeel veel werk nu, dus ik stel het nog even uit, komt wel, strakkies......

3 opmerkingen:

  1. En? Tanden al gepoetst ;-) Doe morgen maar gewoon weer joh of je moet een leuke doc tegen komen die je wil zoenen? Nou hoop dat je je morgen beter voelt! Lekker slapen en tot morgen!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. He Ilsie
    Kom op he,na regen komt ook best weer een beetje zonneschijn,toch!
    Denk aan je
    kus Liesbeth

    BeantwoordenVerwijderen
  3. lieve iels,

    Ik weet zeker dat je dit ook weer kunt doorstaan. Je hebt zoveeeeel kracht, dit lukt je ook!! En...neem even je rust. Beter een weekje langer in ziekenhuisland dan binnen een week weer terug. Hoe lastig ook....want naar huis willen... is een heel sterk gevoel.

    Mega knuf

    Sam

    BeantwoordenVerwijderen