Ziekenhuis dag 10

"Het menselijk lichaam is niet gemaakt om vast te zitten aan slangetjes".

Dat waren de wijze woorden van de lieve IC dok toen ik een sat van 95% had zonder zuurstof en we dus eens gingen kijken hoe het zonder slangetje zou gaan........Beetje jammer dat het maar voor 1,5 uur, was, maar toch he..... het was éven!


Oooohhh, wat is het vroeg..... en ooohhhhh wat ben ik nog moe.......... Met dank aan een nieuwe (turkse) buurman echt een slechte nacht gehad; amper geslapen. Ppppfffff, ik ben echt ka-pot.....doet me vast geen goed maar ja, wat doe je eraan he......... Bah!


Maar oké, even over gisteren. De longfunctie was dus inderdaad niet genoeg. 43% was het.(dan ben ik denk ik groter dan jij Tamara, haha!)  Nu mag ik het waarschijnlijk volgende week dinsdag nog eens proberen. Waarschijnlijk was dit idd te kort op de crisis van het weekeind (Jorine, je moet dokter worden!) Dan krijg ik volgende week alle soorten slaap-en ontspanningsmiddellen die er zijn om alles maar zo goed mogelijk open te laten zijn. Dan komt op de IC eerst mijn eigen longarts luisteren of het ook echt allemaal open en schoon klinkt en dat zo is gaat de beademing er pas af om dan vervolgens DE longfunctie te blazen...... Goed plan op zich toch? Word alleen wel een kwestie van timen voor hun, want ik ga niet een hele dag wakker liggen zijn totdat mijn eigen arts er is om te luisteren he! Maar dat komt vast goed. Gistermiddag vroeg iemand van de afdeling me mijn 'IC ervaringen' op papier te zetten zodat ze daar onderling over konden praten, ook met de ic artsen voor een volgende keer. Maar ook dat ze het konden gebruiken als iets om van te leren voor intensivisten in opleiding of zo..... Naja, maakt niet zo veel uit, als ze er maar iets voor MIJ mee kunnen doen. Dus ik heb gisteravond met mijn duffe hoofd alles nog min of meer opgeschreven. Want vandaag is het natuurlijk GOD, dus dan is het wel fijn als ze het dan gelijk met iedereen bij elkaar kunnen bespreken! Ik zal het hieronder zetten, weten jullie ook gelijk mijn ic belefenissen! ;-)

Als ik voor behandeling oid naar de IC moet en beademd moet worden, zeg ik altijd van te voren -als dat nog gaat- dat ik wil slápen. Echt wil slapen. Ik wil niet uren wakker liggen met de tube in mijn mond. Ik kan sowieso niet plat liggen, dus op een IC kan ik dat ook niet. Als ik dan plat lig én met die tube in mijn mond word ik daar alleen maar benauwder van. Als dan ook nog eens allebei mijn handen vastgebonden liggen aan mijn bed, ik slijm wat in de weg zit niet kan ophoesten, ik zelf de afstandsbediening niet heb om mezelf wat rechter te zetten én geen bel in de buurt heb kost het mij de groots mogelijke moeite om niet in paniek te raken. Ik kan de mensen die binnen komen alleen maar aankijken en hopen dat ze zien dat ik naar hun kijk of dat ze horen dat er slijm zit als ik (of het apparaat) adem haal. Veel zien dat niet eens omdat ze binnen komen voor een infuus of apparaat dat piept. Dat zetten ze dan (achter me) uit en weg zijn ze weer. Het is soms net of ze doen alsof ze 'vergeten'. Ze zeggen niet wat ze komen doen, geen 'hoi' geen 'dag', het maakt niet eens WÁT ze zeggen, als ze maar even contact maken. En dan niet als je ziet dat ik na uren wringen 1 hand los heb gemaakt binnen komen, zeggen "dat vind ik niet zo leuk", hem nog straker vast maken en weer weg gaan. Ik maak hem niet voor niks los, je moest eens weten wat IK 'niet zo leuk vind!!' ER IS IETS; HELP ME DAN!....Net als de saturatiemeter. Die valt er echt niet uit zichzelf ineeens 30 keer achter elkaar af. Die schuif ik expres van mijn vinger zodat er iemand komt die me kan helpen. Tenminste, dat laatste is vaak niet eens zo.......... Soms ziet iemand dat ik mijn ogen open heb, maar 9 van de 10 zeggen alleen; "ga maar slapen". En wat zou ik dat op zo'n moment graag willen, maar dat gaat niet omdat de frustratie steeds groter word.Op den duur gaat alles storen, krijg je jeuk, lig je niet lekker, heb je het warm/koud en je kan niks en word kwaad. Misschien denken ze dat ik niet helemaal 'bij' ben of zo, ergens tussen buiten westen & helemaal bij bewustzijn in zweef. Maar dat is niet zo. Ik kan van minuut tot vertellen wie er was, wat er gezegd werd etc. De laatste keer had ik even geslapen, maar werd ik wakker, hoorde mensen om me heen praten, maar ik kon helemaal niks bewegen. Zelf niet een oog open doen, niks om duidelijk te maken dat ik alles hoorde en vooral (zou) voelen! IK HEB HEEL VEELSLAAPMIDDEL NODIG!! Ik wil niet dat mijn handen vast gemaakt worden. Ik weet dat ik soms als ik net 'in slaap' ben onrustig kan zijn. Maar dat is dan alleen omdat ik gewoon kwaad ben dat ik niet echt slaap -en dat meestal wel afgesrproken is "IK zorg dat je slaapt"- en ik dat verder niet kan uiten. Dan moet je me niet vastbinden. Geef me wat meer slaapmiddel en het is over. Ik trek echt die tube er niet uit. Alle andere ICopames had ik dat al 10 keer kunnen doen, maar dat durf ik toch echt niet zelf. En hoef ook niet uren wakker te zijn om die tube eruit te halen.Ik ben wakker of ik slaap punt. Bij mij zit daar niet zo veel ruimte tussen. Ik snap best dat ik wakker moet zijn, maar een half uur is dan toch wel een zo'n beetje het maximale. Wakker is wakker en als ik zelf adem mét tube doe ik dat ook écht wel zonder....
Dus bij evt volgende IC opname mij;
- Niet plat laten liggen
- Niet vastbinden
- Niet in mij prikken als ik nog wakker ben
- Wel hééééél veel slaapmiddel geven ;-)
- Wel gewoon tegen me praten
- Wel mij de mogelijkheid geven om dingen duidelijk te kunnen maken dmv een bord met woorden / letters of pen en papier
- Wel zorgen dat de bel én de afstandsbediening van mijn bed ergens liggen waar ik erbij kan