maandag 19 december 2011

Ziekenhuis dag 169 Groningen dag 48 deel 2

Nou, we hebben het gesprek gehad. Al met al is het eigenlijk een enorme tegenvaller. Ze gaan hier binnen 2 á 3 weken in ieder geval niks doen. Ze willen pas wat doen als ik WEKEN stabiel ben, zowel de laatste behandeling als de amandelen. Beide behandelingen zijn sowieso nog de vraag of ze wel door gaan. Als de KNO arts in Rotterdam zegt dat hij de amandelen niet wil knippen, dan niet. Ze kunnen alleen advies geven en als dat advies niet over genomen word kunnen hun daar niks aan doen. Heb wel besproken dat ik het gek vind dat het hier zo belangrijk is en dat het een ding kan zijn wat me misschien wel (gedeeltelijk) beter maakt. En als de artsen in Rotterdam "nee" zeggen, hoeft het weer niet. Hij snapt het wel als ze het niet willen voor het risico van de beademing en narcose ed. Maar ja, hallo, wat is het alternatief? Zo blijven leven? Iedere maand op de ic onder narcose en aan de beademing en maar hopen en bidden dat het weer goed gaat komen? Is dat een beter alternatief dan 1 operatie doen die dan bij mij misschien een groter risico is dan bij een ander, maar die wel kan bijdragen aan een ander leven? Ik snap dat niet. De laatste behandeling word pas gedaan als ik weken stabiel ben geweest en als iedereen er van overtuigd is dat het ook daadwerkelijk verschil gaat maken. Dus beiden operatie's zijn nog (weer) twijfelachtig. Ik moet nu zien dat ik stabiel word, dat weken blijven en dan kan er eens verder gekeken worden.

Dus al me al baal ik enorm. Ik ging met het idee dat als ik terug kwam alles achter de rug zou zijn. Nu zijn we nog niet op de helft. 2012 Word geen nieuw beter jaar maar gewoon weer een voortzetting van de zh ellende...... Ik ga alles op alles zetten om zo snel mogelijk zo goed mogelijk te worden zodat ik misschien thuis kan opknappen en daar stabiel kan zijn. Want ik ben toch niet van plan om weken stabiel in een ziekenhuis te gaan liggen. Ik ben er helemaal klaar mee. Ik heb het gehad, ik wil niks meer. Alleen maar opknappen en naar huis en een normaal leven gaan hebben...... Misschien dan die amandelen of 3e behandeling tussendoor, maar ik wil niet meer dat alles om dat ziekenhuis draait. Ik lig er nu een half jaar en ik knap er niks op. Als deze lijn nooit eens doorbroken word en er niet eens een keer geprobeerd word door een paar sterke mannen ijzer met handen te laten breken ben ik over 5 jaar óf dood, óf nog steeds in dezelfde situatie. Dat is allebei geen optie. Ik wil een normaal leven, thuis, of liever in een eigen huis en gewoon de normale dingen weer oppakken Dus ik wil (desnoods met zuurstof) zo snel mogelijk naar huis. "even" medicatie afbouwen, stabiel worden en wegwezen...... Ik hoop dat het lukt.... En dan gaan we in de loop van volgend jaar, zal wel ergens eind Januari of Februari worden of misschien nog later terug. We gaan het wel zien, het loop toch altijd anders dan gepland... Donderdag komt als het goed is de Ambulance, dan word ik opgevangen door mijn eigen longarts en dan zien wel hoe het verder loopt...

Dus na een k*t week vorige week nu alweer een k*tdag, we gaan goed zo.. :-( ik vraag me af hoe lang ik het nog vol hou om steeds maar weer negatieve berichten en tegenslagen te moeten verwerken..

8 opmerkingen:

  1. Hey meissie
    Jeetje dit was toch niet de bedoeling van Groningen....weg alle mooie plannen,nu maar gauw naar huis komen en proberen op te knappen,ff proberen weg te komen uit dat ziekenhuisland en daarna als je stabiel bent maar weer kijken hoe/wat,hou je taai,zie je van de week,dikke knuffel

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi ilse
    balen,balen en nog eens balen.
    nu maar gauw naar rotterdam en opknappen.
    hou je haaks he meisssie,we denken aan je.
    heel veel liefs en knuffels van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hallo Ilse en Dittie,

    Wat een tegervaller weer, houd het dan nooit op.
    Nu maar weer proberen om stabiel te worden en te blijven.

    CARLA

    BeantwoordenVerwijderen
  4. pfff wat een shit allemaal! Ik begrijp dat je enorm baalt.
    We denken aan je Ilse.
    Groet,
    Arjan

    BeantwoordenVerwijderen
  5. tjonge....
    Sorry, meer weet ik ff niet te zeggen. k Ben geraakt door je laatste zin...Ja, ik vraag me dat ook af. Je bent zó ongelofelijk sterk, maar t is wel heeeeel zwaar.
    Dikke meelevende kus
    Jorine

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Wat erg voor je! De ene tegenvaller na de andere...maar je gaat er toch voor he Ilse? Hard opknappen en dan gewoon weer verder met de behandeling! Sterkte hoor en liefs van ons, Gitte

    BeantwoordenVerwijderen
  7. pfff, ik dacht dat ze het in groningen allemaal andens aan gingen pakken. echt K*t!!! Ik hoop dat je nu toch wel op gaat knappen, terug naar Rotterdam, en hopelijk ook een paar uurtjes naar huis, even bij laden en kracht vinden om door te vechten. sterkte ik denk aan je!

    liefs iloon

    BeantwoordenVerwijderen