Ziekenhuis dag 157 Groningen dag 36

Nou nu dan maar weer vroeg mijn blog..... Maar mensen, als ik een keer wat later ben betekend dat niet dat er gelijk van alles aan de hand is hoor. Als er iets is horen de meesten van jullie dat al wel via de sms of mijn moeder schrijft op dat moment gelijk mijn blog.... Dus als ik eens een dag wat later ben, geen paniek, ik heb ook wel eens een keer geen zin of gewoon nieuws........

Net zoals vandaag, geen zin en weinig nieuws. Gisteren waren de behandelend artsen hier. Ik sta gepland voor morgen over een week. Maar dat vind ik veel en veel te lang duren. Maar morgen en dinsdag is het al vol gepland. Toch zouden ze proberen te schuiven zodat ik er misschien nog tussen kon..... Als het goed is hoor ik dat vandaag, dus het is even afwachten. En als ik niks hoor is het sowieso niet meer morgen, dan dinsdag op zijn vroegst.... Dus we zullen zien....... Verder heb ik weinig nieuws. Heb een kop die op ontploffen staat omdat de buurvrouw me weer fijn wakker heeft gehouden vannacht. En 's middags slapen is er ook niet meer bij omdat er dan in het rustuur gestoofde dooie rat (zo ruikt het tenminste) gegeten moet worden van familie en MÉT familie. Iedere avond als ik net slaap moet zij nog van alles. Op de po, anders liggen, hoesten (daar moeten ze haar bij helpen want hoesten kan ze niet zelf, maar schreeuwen zodra er iets net niet gaat zoals mevrouw het wil kan ze wel, maar goed) Zulk soort dingen. Tegenwoordig krijgt ze ook iets voor haar ontlasting, dus ik zit lekker 4 a 5 keer per dat EN NACHT in de str*nd lucht. Daarbij krijg ik ieder avond als ik net slaap en iedere nacht als ik net een paar uur slaap uitgebreide beschrijving van de wondjes 'down there' en welk zalfje waar waarom moet. Heel, heel fijn, uiteraard moet dat met het felste licht wat er op de kamer is. Als ze haar dan op alle mogelijke manieren hebben neer gelegd en ze 'denkt dat het wel goed is zo' en het bevalt madam toch niet moet ze 'maar weer bellen' en dat doet ze dan ook. Keer op keer op keer. Benen recht, handen onder de dekens, hoofd hoger ik word er echt niet goed van en ben er nu helemaal klaar mee. De artsen vinden al dagen dat ze naar huis kan maar die vent van d'r vind van niet omdat hij die zorg -die hij voor de opname wel deed- nu ineens op raadselachtige wijze niet meer kan..... Of nou ja, raadselachtig, hij vind het ook vast fijn om 's nachts ook eens te slapen, want als dat thuis ook zo gaat..... Maar goed, dat is mijn probleem niet, ik hoop dat ze snel ophoepelt!