donderdag 6 oktober 2011

Ziekenhuis dag 95, Groningen dag 4, deel 2

Haha, zo hee, dat is nog eens een titel he!

Even een kort berichtje van mij zelf. Het is me alles meegevallen. De mensen waren heel aardig. Ik werd net zo wakker als dat ik was gaan slapen, dus zonder tube en gedoe aan mijn lijf. He-le-maal- niks mee gekregen van de beademing. Het kan dus wel! Dat is echt een grote geruststelling voor de volgende keer. Ze zouden deze keer rechts onder doen, maar ze hebben ook een stukje van de middenkwab meegenomen. Ze zouden 3 kwartier tot een uur bezig zijn, maar ik heb zo'n 2 uur geslapen. Er waren ook verschillende mensen bij die het apparaat gemaakt of geleverd hadden om te kijken, misschien zijn ze daarom even door gegaan. Kort nadat ik van de beademing af was gehaalt waren er wat problemen met de saturatie en zaten mijn longen dicht. Maar daar heb ik zelf helemaal niks van meegekregen, toen ik wakker werd was dat allemaal al achter de rug en was mijn saturatie met 3liter zuurstof 88%. Dat terwijl ik weg ging met 5liter! Omdat het toch allemaal een beetje krapjes was ben ik een paar uur naar de IC gebracht, maar daar klom mijn saturatie al snel weer op naar 98%! Nu zit ik zo rond de 92-93, beetje minder, maar nog prima, dus geen klagen. Lekker terug op de afdeling. Mijn long voelt wel raar. En ik ben buiten adem. Ik weet niet, kan het niet goed uitleggen, het voelt een beetje alsof mijn rechterlong klem zit, alsof hij te groot is om tussen mijn ribben te passen of zo. En tegelijk is er een soort branderig, kramperig, stekig gevoel van binnen. Sinds een paar uurtjes lijkt het alsof ze ergens halverwege een klepje hebben dichtgedaan wat ik niet open gehoest krijg of zo. Gek gevoel. Nogmaals, ik kan het niet uitleggen, niet benauwd, meer alsof ik de trap ben opgerend en buiten adem ben. En pijn tsja....... nee, niet echt pijn. Ik voel van alles, maar kan niet zo goed uitleggen hoe het voelt. Maar dat het niet echt als pijn voelt is natuurlijk hartstikke fijn. Waarschijnlijk hoort het er allemaal bij. Het is allemaal nog vreemd, ik weet niet wat ik 'moet' voelen en of het er wel of niet bij hoort. De volgende keer zou ook dat allemaal natuurlijk veel vertrouwder zijn. Dat is vandaag precies over 3 weken. Dan hoef ik hier waarschijnlijk niet zo vroeg meer te zijn. Iets van woensdag komen en donderdag behandelen of zo. Hetzelfde team gaat het dan doen als vandaag, ook dezelfde anesthesist. Haha, dat heb ik vast even veilig gesteld. De laatste keer, over 6 weken dus waarschijnlijk een andere anesthesist, maar wel een vrouw die er vandaag en ook de volgende keer bij zal zijn. En ze blijven werken met de sticker om hersenactiviteit te meten. En blijkbaar werkt dat heel goed, dus ik heb er alle vertrouwen in. Morgen komt de arts weer en dan zal er verder een plan gemaakt worden. Voor nu ga ik zo lekker mijn tanden poetsen en slapen. Ik ben moe. Welterusten!

(Oh, en ik heb nog even kort onderzoek gedaan naar de problemen met reactie's plaatsen. De beheerders weten er van en advieseren om naar 'volledige pagina te schakelen', geen idee wat ze daar mee bedoelen of 'popups toe te staan'. Als het dan nog niet lukt gaat het niet. Ze proberen het probleem zo snel mogelijk te verhelpen. Ik hoop dat dat lukt, want zo zonder reacties is het een stuk minder leuk...)

DOEG!

1 opmerking:

  1. hoi ilse,
    ik heb het filmpje gezien van de kijkoperatie die je hebt geblogd (heet dat zo?). snap niet dat er een hele cameraploeg meegaat in zo'n kleine ruimte..haha.
    klinkt allemaal zoals je had gehoopt dat het zou gaan. ik ben blij voor je.
    is het een leuk ziekenhuis daar? en praetn sie een beetie greunings?
    hoop dat je ook een goede nacht na de eerste behandeling hebt gehad.
    groeten, victor

    BeantwoordenVerwijderen