thuis zonder lijn

Hehe, nou het is gelukt hoor, hij is er uit. De chirurg is er toch nog zo'n 3 kwartier mee bezig geweest. Op mijn vraag (of eigenlijk meer smeekbede) of ik alsje-alsjeblieft verdoving mocht stonden ze een
beetje gek te kijken. 'ja natuurlijk, anders kan het niet'.Volgens de chirurg kan je zo'n lijn er nooit gewoon uit trekken omdat ze altijd vast zitten. Bovendien zat die van mij ook nog eens niet helemaal goed, dus dat trekken op de afdeling was echt onbegonnen werk. Er zit een soort van sponsje om het slangtje dat vast groeit in je huid. Normaal zit dat sponsje gelijk onder de insteek, maar bij mij zijn ze hem blijbaar vergeten op te schuiven, dus bij mij zat hij ergens haverwege. Gevolg is nu een extra litteken. Fijn.

Maar goed, eenmaal binnen bij de chirurg ging alles wel ok. Ik werd opgewacht door Marrrrrrrk. Ik denk een student uit het gooi met een echte rollende RRRRRRRRRR. Maar toen Marrrrrk had gevoeld dat mijn sponsje niet op zijn plek zat moet er toch even een collega komen. Toen kwam Ruben 'gozerrrrr' er even bij kijken. Ruben was een soort van Guus Meeuwis inclusief krullen en bril, maar dan wel 20 jaar jonger. Jawel, het waren 2 jonge jongens. En dat stelde me gerust. (nee niet om die reden die iedereen nu denkt!) Jong = nog niet zo veel ervaring = over het algemeen wat voorzichtiger en minder hardhandig ;-) Naja, toen kwamen die groene doeken en kon ik niks meer zien. Paar verdovingsprikjes en toen zijn ze samen gaan sleutelen en vooral wegknippen/snijden..... bah bah, dat voel je niet, maar dat hoor je wel! knip... knip... (trekkerig gevoel) knip, blek. Geen pijn, maar toch niet prettig. Was nog best een klus om mister spons te vinden, hij zat hoger dan verwacht en dus sneetje nog iets meer oprekken (auw!) en wat bijverdoven. Naja, toen was het een kwestie van nog een beetje knippen snijden en hechten en klaar was ik.

Nu doet het wel pijn, de verdoving is uit aan het werken, maar die pijn is denk meer van het trekken van de eerste keer. Beetje gekneust voelt het... Mijn nek was al wat blauw en dik voor Marrrrrrrrk en Ruben er aan begonnen....Ik kan het verder niet zien, er zit een pleister op waar wel wat bloed doorheen lekt, maar ik laat het maar even met rust. Voglens Ruben heb ik nu altijd mijn eigen winkelhaak bij me.. Dus ik ben heel benieuwd wat er onder die pleister zit, maar ik blijf er toch mooi vanaf!

En nu ben ik kapot, ga zo lekker mijn bed in en niks meer doen.

Pfffff, wat een dag, maar ik ben thuis! ;-)