de bijna naar huis ochtend.... bah bah

Half 1.

Ik had in de auto moeten zitten onderweg naar huis...

Maar

Ik zit nog in bed in het ziekenhuis

Zenuwachtig te zijn.

Die lijn.... die verrekte lijn..... Hij zit muur en muur vast. Het blijkt dat ik me er al die tijd niet voor niks zorgen om heb gemaakt. De zaalarts heeft er aan getrokken......3x. Maar er was geen beweging in te krijgen. Bovendien was het alles behalve lekker..... T*r*ng wat een rotgevoel! Nu voel mijn nek als 1 grote blauwe plek en het ergste van alles....... Die lijn zit er nog steeds!

Ik word nu straks op de chirurgische dagbehandeling verwacht om hem er uit te halen. Toen ik hier vroeg hoe dat dat ging en of het evt niet verdoofd kon worden zeiden ze: "Nou, dat bekijken ze daar, maar de chirurgen weten meer van de anathomie dus die zijn meestal wat grover en dan lukt het vaak wel."

NEEEEEEEEEEEEEEEEEEE!!! We gaan er toch niet zomaar gewoon keihard aan trekken?! Hallow!!! Chirurg? eeuuuhhmm, mensen die niet onder narcose zijn zijn dus wakker en voelen dus gewoon alles he!! Nee, oké, voor het geval dat dat er even bij ingeschoten was.......Dan kunt u hier wellicht rekening mee houden...

ik.wil. niet.
ik. durf. niet.

Maar..........ik heb geen keus

En dus zit ik mezelf hier nu nog banger te maken... Te wachten tot ik aan de beurt ben... Het kan mij niet lang genoeg duren... Wat ben ik zenuwachtig.... Ik hoop echt ZO dat ze het verdoven..... bah bah.... Ik vind het helemaal niks....