Vrijdag week 6 dag 37

Zo, hehe, nou, het was me het uitje wel gisteren hoor. Wat was ik moe ervan! Maar alles is goed gegaan. Ik was alleen 1,5 uur te laat, omdat de ambulance me veel te laat ophaalde. Maar gelukkig kon het onderzoek nog wel gewoon door gaan. Toen ik in Gouda aan kwam werd ik in een kamertje gezet met een soort lig stoel en een prikkar. Daar werd mijn bloedsuiker gemeten en het radio-actieve goedje ingespoten. En toen kwam het. Toen moest ik een uur (!) stil liggen! Maar dan ook echt helemaal stil. Slapen kon en wilde ik niet, want (en nu komt het aller ergste) en hing een camera, recht tegenover me! "Als er iets is moet je maar even zwaaien hoor, we zien je wel, dan komen we naar binnen". Yeah right, fijn. Dus daar zat ik dan, in een hokje van 3 bij 4 meter in mijn stoel naast de prikkar en recht voor de camera. Tsja, en dan.... Waar kijk je dan? in ieder geval NIET in de camera, want je weet dat er aan de andere kant 2 mensen je aan zitten te staren. Dus dan maar voor je uit, naar de houten deur..... Die begon na een kwarier te bewegen en allerlei gekke vormen aan te nemen, haha! Toen kwam ik tot de ontdekking dat ik jeuk had. Aan mijn voet. En aan mijn teen. En op mijn hoofd. En aan mijn neus. En dan? Dan kijk je toch stiekem even snel in de camera (alsof je kan zien of de mensen aan de andere kant niet net toevallig even de andere kant op kijken...) Niet dus. Want toen ik net héél snel met een schijbeweging op mijn hoofd had gekrabbeld ging de deur open. "wel goed stil liggen hoor, is echt heel belangrijk, anders gaat 'het' allemaal in je spieren zitten". Zucht. Oké, hoe lang nog? "40 min". Shit, zucht. Naja, na 40 hele heeeeeeeeeeele lange minuten werd ik bevrijd uit mijn kamertje en mocht ik naar de scan om daar vervolgens nog een half uur helemaal stil te liggen! En ook daar weer een camera op mijn neus, AAAAAHHHHHH!!!! Maar goed, uiteindelijk was ik om kwart voor 5 klaar en was de amulance er al om 5 uur om me terug te brengen naar Rotterdam waar ik iets na 6en aankwam. daar gegeten en verder helemaal niks meer. Ik was kapot! Nu maar de uitslag afwachten.

Vandaag een rustig dagje denk ik. Straks word de prograft spiegel geprikt. Ik ben benieuwd, van de week was hij iets te laag, dus toen heb ik er 1tje bij gekregen. Gek, dat een pilletje zoveel in je lijf (of in je bloed) kan doen (bv mijn calcium is erdoor ook te laag) zonder dat jer eigenlijk écht iets van merkt.... In de loop van de ochtend komen de artsen, maar ik denk niet dat ze al iets van die scan weten. Verder verwacht ik ook weinig nieuws. Even alles afwachten en aankijken. Ik ben nu zonder ab en de pred is vandaag voor het eerst op 30 mg. Ik voel me verder wel redelijk. Niet zo heel erg benauwd meer, dus wie weet gaan we nu eindelijk eens de goede kant op! ;-)