Mijn gesprek van gisteren met de dokter; (met 'goed bloed') Om even een voorbeeldje te geven van hoe logisch het soms gaat hier in ziekenhuisland............
D; Hoe gaat het met je?
I; Nou, het schiet niet zo op, er veranderd weinig en ik heb nog steeds die pijn rechts, heb nog steeds veel zuurstof nodig hoest nog steeds etc
D; Ja, daar zien we op de foto ook nog een 'sluimering', dus die pijn zal daar van zijn.
I; Wel raar dat die pijn dan nu erger wordt terwijl de foto en mijn bloed allebei verbeterd zijn
D; Ja, dat zal nog een restje zijn, dat moet slijten. Even kijken hoe het gaat zonder ab en de pred naar 40mg.
I; Nou oke En verder?
D; Ja, verder even niks, kijken of de prograft op den duur iets gaat doen
I; Ok
D; Nou tot morgen
Gesprek van vandaag; (met 'slecht bloed')
D; Hoe gaat het met je?
I; Nou, hetzelfde als gisteren
D; Ja?
I; Ja, weinig verandering, vannacht wel weer wakker geworden van de pijn, maar op zich gaat het wel met de pijnstilling
D; Dus je voelt je niet slechter?
I; Uh, nee. ik voelde me al slecht. (is slecht niet slecht genoeg of zo, moeten we naar slechtst?)
D; Ja, ik ben wel geschrokken van je bloed, je ontstekingswaarden zijn zó snel gestegen
I; (denkt) Ja, dan had je de ab niet moeten stoppen terwijl ik nog slijm ophoeste, ook al was mijn bloed goed. Maar zegt: Ja, dat is wel snel dan zal er toch nog wel 'iets' zitten.
D; Ja, dat denken wij ook. nou, we maken vanmiddag een nieuwe foto en dan moeten we maar even kijken of de ab zijn werk gaat doen.
I; Oké
D; Maar als je je nou wél slechter gaat voelen moet je het wel echt gelijk zeggen hoor!
I; Ja, dat doe ik wel
D; Ja, dt moet je écht doen hoor. En ik zal vragen of de dienstdoende dokters het weekeind even bij je komen kijken.
I; Oké.
D; Nou tot maandag
I; (denkt) ja, daaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaag! Maar zegt; Oké tot maandag.
Conclucie van dit verhaal: Je kan je gisteren en vandaag precies even rot voelen, maar je bent pas ziek (en ze gaan pas iets doen) als je bloed 'bewijst' dat er ook echt iets met je aan de hand is.
En nee, ik kom niet ziek over, ik lig niet doodziek in mijn bed. Ik wou dat ik dat kón! Ik wou dat ik eens lekker kón liggen, maar dat gaat niet. Liggen gaat zowieso al niet. Zodra ik maar iets achterover leun word ik nog benauwder. Bovendien ben ik van de prednison zo onrustig van binnen dat ik helemaal geen rust om overdag te liggen. Kón in dat maar. Kón ik maar gewoon eens ontspannen zodat mijn lijf een beetje uit kan rusten. En nee, ik hoef geen postoel naast mijn bed, ik heb zelf geleerd me naar de wc te slepen. En nee, ik hoef geen hulp bij het wassen (omdat douchen niet gaat) omdat ik nog niet geleerd heb om daar gewoon schijt aan te hebben, Nee, dat heb en hoef ik allemaal niet zoals de meeste hier wel. Maar als je nou eens naar mijn verhaal luisterd en alles op een rijtje zet, de pijn, de lage saturaties (zuurstof) de vermoeidheid, de foto's, gewoon alles, het complete plaatje, mijn hele verhaal en mijn verleden eens zou LÉZEN zou je niet steeds hier aan mijn bed van de ene verbazing in de andere hoeven vallen. En zou ik niet keer op keer alles uit hoeven leggen en eerst zieker en zieker te worden voordat er iets gebeurd. LUISTER EEN KEER NAAR ME!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten