Ziekenhuis dag 9

Hallow!
Nou daar ben ik weer hoor! Terug op de afdeling.

En allereerst;
DJUNA! Alweer bedankt voor het bijhouden van mijn blog terwijl je zelf ook helemaal niet in orde bent. Super lief van je, thx!!

Dinsdag werd het dus niet zo'n succes meer hier op de afdeling en na bellen, prikken, plannen en proberen werd toch de IC arts gebelt die er binnen 5 minuten was. Eentje die ik niet kende. Eentje die liet overkomen of ze mij al wel jaren kenden en precies wist wat het probleem was. En dan ontstaat er bij mij gelijk een soort van wantrouwen he. Zo'n soort alarmbel van DINGDINGDING! Ja hoor, daar is er weer een die doet alsof ze het allemaal weet! En dan vooral dat 'doen alsof' zint me niet... Namen ben ik vergeten, maar de gezichten staan in mijn geheugen hoor! Maar goed, voor het gemak noem ik deze dok even Mevrouw IC. Mevrouw IC was er duidelijk eentje van het niet lullen maar doen. En dus kwam ze binnen met niet meer dan de woorden; "Dit en dat is er aan de hand en dit en dat gaan we er aan doen. We gaan nu weg, tot zo". Uuueehhmm, hallow? Mevrouw? Hier patiënt aan dokter......Ik zou het wel fijn vinden als het lijkt of u nog enigszins met me communiceert, dat ik misschien nog wel even wil laten weten dat ik nog het een en ander te vragen en mede te delen heb en zo voordat we maar gewoon weg gaan. Maar daar had Mevrouw IC niet zo heel veel mee zeg maar. Want steeds als ik zonder lucht begonnen was aan een vraag op opmerking met; "Ja maar*adem* misschien moeten*adem* had zij al een antwoord klaar op een vraag die ik helemaal niet wilde stellen. Zij had het hoogste (hey, maar dat was een ongelijke strijd he) maar ook het laatste woord. En dat vind ik niet leuk. Zij won, zij praatte, ik was stil. Nouououo, en dat is een wereldwonder hoor. Maar he, het gaat wel over MIJN lijf he, waar zij even over heen ging walsen voor mijn gevoel. Maar goed, niks aan te doen, misschien was het op de IC beter.

IJdele hoop, zo bleek. Mevrouw IC bleek nog een Meneer IC boven haar te hebben die haar zeer, zéér goed zijn fijne kneepjes van het vak had geleerd en het nog eens dunnetjes over deed. Klein detail dat ik hier zeker niet meer boven wie dan ook uit kwam. Want zodra op de IC je bed op de rem is gezet is je kamer vol. Maar dan ook echt vol. Uiteraard met Meneer en Mevrouw IC met allebei hun eigen hulpje. Die hulpjes hadden ook weer hulpjes. Dan had je nog de arts-assistenten, de algemeen arts, de co-assistent, de hulp van de co assistent, de verpleging, de leerling verpleging en de ik-weet-eigenlijk-ook-niet-zo-goed-wat-ik-hier-kom-doen-mensen. En die praten allemaal door elkaar. En deden ook van alles door elkaar. En dat vind ik niet leuk. Ik kan niet links praten, rechts prikken, ondertussen alles uit doen, ademhalen en dan ook nog even mijn eisen (echt slapen) doorgeven. Ik wil het 1 voor 1. Dat ging niet door. Nee hoor. Uiteraard moest er weer een lijn in mijn slagader. Uiteraard ging dat weer niet. Maar weet je wat?! Weet je wat ze gewoon bij voorbaat al deden?! Mijn pols vastmaken met een plakkker aan het bed zodat ik hem zeker stil zou houden!! Ha, nou, dan ken je mij duidelijk niet he!? Als ik hem stil wil houden, doe ik dat, als ik dat niet wil, doe ik dat niet. Dan helpt een plakker niet.... echt niet! Maar goed, ik was te beroerd om me er druk over te maken en ik had toch geen lucht om er tegen in te gaan, dus ik dacht laat maar. Ik zag rechts 'de spuiten' met slaapmiddel al klaar liggen en links stond de beademingsmachine. Ha, mijn redding! Alles was klaar, nog een laatste bloedgas...... En wat denk je?! Wat haalt Ilse die heel de dag al slechte bloedgassen heeft in haar hoofd?! Ja, hoor, een bloedgas wat 'verbeterd'. En dus kwam de twijfel bij meneer IC. Zullen we het nog even aankijken? Nee. Ja, maar je bloedgas is beter. Nou en, straks weer niet*adem*ze zijn al*adem*heel de dag*adem* slecht dus*adem.... Ja maar toch wil ik nog een half uurtje wachten om te kijken wat er gebeurd, want het is niet zonder risico allemaal. - zucht-.
!Oké, maar dan is het nu einde discussie ja. dat half uur gaat nu in en owee als jij niet precies over een half uur terug bent om naar mijn gassen te kijken. Kijk ik ben het er niet mee eens, maar blijkbaar heb ik niks te zeggen, Heeft u enig idee hoe lang een half uur is als je vecht voor lucht?! U kunt lekker een kopje koffie gaan drinken of wat dan ook, een half uur is voor u niks, maar voor mij is dat wel heel heel lang he!? En ik ga al wat langer mee in zh land, dus ik weet nu al dat u niet over een half uur terug bent, maar owee als dat zo is dan word ik dus echt BOOS!
Dat dacht ik he, haha, ik zei alleen maar, oké, haha! 3 kwartier later waren mijn gassen inderdaad slechter en mocht ik 'slapen'.

Ow ja, k heb nog een mooi cadeautje mee gekregen. Kijk, een mooi polsbandje met mijn bewijs van IC opname (onderaan) en een pols die nog een tikkie blauwer is dan ie was, ondanks dat ik hem heel netjes stil heb gehouden tijdens het prikken! ;-)

Woensdagavond rond 6uur werd ik voor het eerst wakker. Heerlijk geslapen dus! Maar zodra ik wakker ben hen ik maar 1 doel. be-a-de-ming eruit. Gelijk! Twijfel..... maar nadat ik hem met al mijn overtuigingskracht met die buis nog in mijn keel en dus zonder woorden er van overtuigd had dat ik echt, écht wel wakker genoeg was mocht toch iets na 6en de beademing er uit. Dan komt doel 2. Sondevoeding. Mijn lijf kan daar niet tegen. Geen slangen in mijn neus. Die moeten er uit. En als die er dan niet heel snel uit gehaalt worden werk mijn lijf die er zelf wel uit door net zo lang misselijk te zijn, te kokhalzen en te kotsen tot hij er bij je neus in gaat en er bij je mond weer uit komt. Tsja, dat heeft niet zo veel zin he. Dus om 8 uur was ik daar ook vanaf. toen weer in slaap gevallen tot de volgende dag 6 uur. Niks aan de hand, niet echt benauwd. 's Morgens wel wat lage saturaties en zuurstof van 2 naar 5. Hart compleet van slag van de medicatie voor mijn longen die zich op hun beurt uiteraard niks van aan trokken, maar goed. Ook daar was weer een anti-middeltje voor, dus uiteindelijk toch terug naar de gewone afdeling. Na 2 x in 1 week op de IC blijkt dat mijn longen ws reageren op de slaap en spierverslappende medicijnen die je krijgt als je in slaap gemaakt word. Het eerste uur heb ik hoge beademinsdrukken nodig, daarna gaat het 'open' en word het weer rustig. Dat is de conclusie van de IC arts samen met mijn eigen longarts. Gek dat mijn lijf zich werkelijk helemaal niks aantrekt van welk long medicijn dan ook en wel van slaap en spierverslappende middelen die dus alleen op de IC gegeven kunnen worden! "reden tot zorgen" volgens mijn eigen dok, maar ook wel fijn dát ze tenminste nog érgens op reageren, anders was het einde helemaal zoek.

Nou ja, dit is een beetje een update. Genoeg voor vandaag he. Ik voel me redelijk niet top, maar beter dan dinsdag. Ik lig inmiddels niet meer alleen, maar samen met een oud vrouwtje. Heb vannacht redelijk geslapen. De medicatie-verdubbeling van dinsdag voor de IC druppelt gewoon onverminderd door omdat alle grip weg is en ze zo nog 'iets' onder controle proberen te houden. Nou ja, we zien wel wat de dag brengt. In ieder geval een foto hoorde ik gisteren en verder weinig denk. Mijn eigen dok is er niet, dus we hebben een vervangend zaalarts en die hebben meestal niet zo veel nieuws...

Ow en nog even dit. Als ik mijn telefoon niet opneem of niet terug mail, niks persoonlijks hoor, gewoon even geen puf voor, even 'druk' met ademen...