zondag 20 maart 2011

Ziekenhuis dag 11

"The never ending story".

Zo kan je het hier wel gaan noemen. Gisteravond weer iets meegemaakt......

Ik maak 's avonds altijd een 'tent' van de gordijnen rond mijn bed. Vind ik fijn, tenminste nog een beetje privacy. En dicht is dicht, dan blijven ze dicht tot de volgende ochtend. Maar gisteravond was het anders. Ik wilde gaan slapen en iets in me zei, kijk even langs je gordijn. Geen idee waarom, de buurvrouw sliep. Maar toch, ik kijk, weet niet waarom. En kijk nog eens. Doe mijn gordijn helemaal open en kijk nog eens heel goed. Wat is ze wit....... Wat is ze stil...... Gaat haar borst nog wel op en neer?........Nee...... Buik dan? (ontpanen ademhaling).... Nee..... euhm...... nog eens goed kijken..... Ik zie echt niks. Bed uit, voelen, heel voorzichtig en langzaam. Mijn hand voor haar mond en neus. (ja, stel dat je slaapt en je word wakker met iemand boven je hoofd met zijn hand bijna tegen je mond en neus aan, beetje gek he?) maar goed, niks. Vingers voelen...... Nog Warm........ Pols....... Voel niks..... Hals..... niks.....

DIT.KAN.NIET.MISSEN.

Shit, en nu? Ik had 10 minuten geleden gebelt om mijn infuuszak om te wisselen omdat ik ging slapen.... Toch maar weer bellen....... Er komt niemand..... Logisch, ze zijn bezig en net bij me geweest. Shit. Moet ik iets doen? Ik kán reanimeren...... Maar hallow, deze mevrouw is oud, dat wil ze ws niet. Bovendien ligt ze op een luchtbed dus kán het helemaal niet EN heb ik zelf amper lucht, laat staan om bij iemand anders leven in te blazen...... Nog steeds niemand die op mijn bel komt......... Hooooooww, kom nou..... Niks...... Het maakt ook niet uit bedenk ik me, ze is toch al dood. Niks aan te doen. Ik ga rustig op mijn bed zitten wachten. Ik zitten, kijken naar haar...... gek....rustig...vredig wel. Zielig dat ze zo alleen was.......Nog steeds niemand, téring. Ik heb hier ook geen rust bij.

Dus.

Ik naar de deur, kijken om het hoekje met mijn wiebel benen. Niemand te zien, wel te horen in de verpleegpost. Ze zijn er dus wel gewoon... en nu ik kan er niet heen, dus ik heb al mijn lucht uit mijn tenen gehaalt en riep EEEEEEE!!!!!!! (naam verpleegkundige) die daarop snel de post uitkwam. "ik geloof niet dat mijn buurvrouw nog ademt". R (dat is de dok, die was er ook toevallig) snel komen, nu!!!! Euhm, ja, E..... sorry, maarem..... tis al een minuut of 10 zeker zo.....dus...... ik denk niet dat de dok nog heel veel uit kan halen.....

En dat was dus inderdaad niet zo. E had nog op de reanimatiebel gedrukt, die trouwens goed werkt, want binnen no time was het hele team verpleegkundigen op de kamer, maar het was uiteraard al zinloos. Gelukkig had mevrouw een niet-reanimeren-afspraak. Niet dat ik er iets aan had kunnen doen, maar toch, voor het idee is het wel prettig......

Naja, toen is ze weg gehaalt en was mijn slaap natuurlijk compleet verdwenen. Al haar spullen stonden er nog, die moest de familie nog ophalen....... Die kwamen me om half 12 nog even bedanken, en namen haar spullen mee. Ik was nog steeds niet moe. Mijn slaappil uitgewerkt. Ik had al tv gekeken, boekjes gelezen, niks hielp.... Naja, gekke avond, gekke nacht... Weer een verhaal erbij voor in mijn 'boek'.

6 opmerkingen:

  1. Jezus dat heb jij weer. Dat zijn toch van die dingen die je niet wil mee maken. Probeer wat bij te slapen. We zien je straks. Wendy

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ha meid,
    Dat is wel heel heftig zeg. Wat knap dat je zo rustig kon blijven en zelfs bij haar kon gaan voelen of ze nog ademde. Dat zou ik echt niet durven, ik ben heel bang voor overleden mensen (wat ik er eng aan vind weet ik zelf ook niet, maar ik word helemaal panisch). Ik denk dat ik echt uit de kamer gerend was en ook niet meer terug had gedurfd om er te slapen...Heel raar natuurlijk, maar daarom vind ik jou zo ontzettend dapper!! KAn me voorstellen dat je blij was dat ze DNRbeleid had, geeft toch beetje rust...
    En dat 'tent maken' doe ik ook altijd :) graag s nachts privacy :) doe ze meestal niet helemaal dicht, maar wel zóver dat ik de buren niet kan zien en zij mij ook niet. Pas dan kan ik lekker slapen. Stom,hier in t Spital zijn geen bedgordijnen, dus bij lichamelijk onderzoek heb je geen privacy. Wat wel regel is is dat ze als er bezoek op de kamer is en een arts binnenkomt of een vpk iets moet doen iedereen de kamer uitgestuurd wordt (m.u.v. de patienten die er liggen natuurlijk). Dus dat is wel weer netjes.
    Gelukkig schijnt hier na 2 dagen mist eindelijk weer de zon, wat zijn mijn longetjes dankbaar, want t ging ook niet zo lekker daardoor...
    Meid, fijne dag,hopelijk slaap je vandaag wat bij en gaan ze ook de pred wat reduceren, scheelt ook al wat misschien :)
    Tot mails ook (pff lange reactie geworden!)
    Dikke kus
    Jorine

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Wow Ilse..

    Das heftig!! Weet je nog dat ik in oktober (toen jij naast Bart lag :P) ook hetzelfde meegemaakt..
    Das echt schrikken!
    Pff meid ik hoop dat je toch nog een beetje hebt kunnen slapen na heel die toestand!
    En ik lees nog steeds elke dag je blog hoor!!

    Liefs Sanne

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hallo meid . dat is weer wat zeg. jij kan inderdaad een doktersroman schrijven. was ze al oud ,ja wat is oud, het is toch je moeder. toch? hopen dat je vannacht beter slaap. groetjes uit dordt.xxxxxxxxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hoi Ilse,
    Dat is schrikken en ik kan me voorstellen dat je kompleet uit je slaap bent. Hoop dat je vandaag een beetje rustige dag hebt gehad. Het wordt nu toch weleens tijd dat er een einde komt aan al deze ellende. Hier gaat alles zijn gangetje kids druk met leren, sporten en wat al niet meer. Jaap van de week aan een liesbreuk geholpen en het gaat langzaam aan beter. Nou slaap lekker vannacht en hopelijk geen gekke dingen. Groetjes, Anne-Marie

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hey Ilse,

    Ten eerste bedankt voor je reactie van de week.
    En ten tweede, jeetje heb jij weer. Het zit je niet mee zo he!
    Kan je er wel een beetje mee omgaan of niet.
    Hopelijk heb je vannacht een ongestoorde nacht voor de boeg.
    Hou je taai he meiske.
    Liefs " zuster" Eline

    BeantwoordenVerwijderen