zondag 2 september 2012

Ziekenhuis dag 2

Even een berichtje van mijzelf. De meeste informatie hebben mijn moeder gisteren al opgeschreven. Ik ben dus weer opgenomen. Hopelijk word de resistente batc waar ik nu ziek van ben met deze antibiotica een beetje onderdruk. Ze denken dat het die bacterie is, omdat geen enkele kuur in tabletten hielp. Ik voel me nog behoorlijk belabberd. Slaap veel en lang. Overdag ook. Alle klachten die ik had zijn er nog steeds allemaal eigenlijk. Alleen lijkt het slijm iets minder te worden. Ik weet niet of dat echt zo is, of dat het alleen zo lijkt doordat ik hele dagen niks doe. Thuis ging het als ik een hele nacht in mijn bed gelegen had ook wel redelijk, maar zodra ik dan had gegeten en aangekleed was het gelijk weer een stuk minder. Hier doe ik echt helemaal niks. Mijn kamer mag ik niet af, dus ik heb de hele dag de tijd voor alles. Nu ik zo beroerd ben vind ik dat nog niet ze erg. Wel lekker eigenlijk zelfs. Ik heb wel een beetje last van de prednison, beetje onrustig. Ik hoop dat dat weer afzwakt en niet doorzet... De AB heeft meestal een dag of 2 a 3 nodig voor ik er iets van merk. Ik verwacht dus vandaag of morgen wel wat verbetering. Gelukkig is mijn eigen longarts er ook. Die komt komende week ergens weer langs, als ik dan opknap gaat ze Groningen bellen. Ze verwacht dat ze nu wel meer moeite voor me doen, na alles wat er gebeurd is, en omdat we van zo ver komen en het op die manier of af gezegd. Laten we het hopen. Desnoods ga ik hiervandaan daar heen. Ze kan me niet blijer maken dan met het bericht dat het bv over 2 weken kan. En dan maar hopen dat ook echt door gaat natuurlijk. Maar dan, als ik opgeknapt ben van de behandeling zijn we eindelijk op het punt waar we al 6 jaar opwachten. Ik hoop ZO dat het snel is, dat ik mijn verjaardag en de feestdagen lekker thuis kan vieren. Dat is ervan opknap. Dat ik eindelijk eens mijn spieren en conditie op kan gaan bouwen met het doel een normaal leven op te bouwen, met een eigen huisje en voor mezelf te kunnen zorgen. Dat is een stuk motiverender dan trainen met het doel om zo sterk mogelijk de volgende crisis in te gaan, wetende dat na die crisis je toch weer terug bij af bent, hoever je ook had opgebouwd. Ik heb daar zoveel zin in! Net een klein kind die zich verheugd op haar verjaardag, zo'n gevoel, haha! Dus ja, gewoon maar hopen en duimen dat ik opknap en dat er komende week een datum komt!!

Verder heb ik weinig nieuws. Hetzelfde verhaal als altijd. Ik baal er wel een beetje van dat ik hier alleen lig voor de ab door het infuus. Het kán gewoon thuis, alleen mijn longarts wil dat niet, en ze heeft mijn huisarts ook zover dat hij het liever niet heeft. Als dat wel had gekund was deze kuur misschien al eerder gestart. Had ik niet weken hoeve tobben met pilletjes enzo. Maar goed, hopelijk is het een van de laatste keren. Ik ben niet doodziek, maar het duurde gewoon te lang. Vanaf Groningen ben ik niet meer goed geweest. En toen ik donderdag ineens binnen no-time zo benauwd was wist ik dat ik het niet ging redden thuis. Ik hoop dat ik volgend weekeind weer lekker thuis ben.

Het enige voordeel van die bacterie is dat ik nog steeds in isolatie moet hier. In Groningen niet, maar goed, ander ziekenhuis, andere regels. Ik maak me er niet meer druk om. Hopelijk komen ze me bij een volgende opname tegemoet door me op een 1 of 2 persoonskamer te leggen. Maar zo niet... Ja, vervelend, maar ik ben toch niet van plan er lang te blijven. Alleen het hoog nodige en dan óf terug naar huis, óf naar Rotterdam. Wel fijn dat ik hier een eigen kamer met douche en wc heb. Als dat niet zo was kon ik niet zo veel en zo lang slapen...Ik begin er zelfs een beetje aan te wennen. Moet er niet aan denken om steeds naar de gang te moeten voor de douche of wc. Met je toilettas onder je arm, hopende dat de douche of wc vrij is en dan ook nog een beetje schoon. (wat trouwens meestal niet zo is, dat schone) Nee, dan is dit toch een stuk fijner. Ik mag dan wel niet mijn kamer af, maar goed. Lekker weer is het niet, en het restaurant heb ik inmiddels ook wel gezien. Dus als ik dan mag kiezen, toch liever dit...

Nou goed, genoeg onzin voor vandaag. Ik ga nog even een dutje doen. Ik verwacht nog een arts. Gisteren zijn ze ook langs geweest. Ze hadden weinig nieuws, maar meestal komen ze iedere dag even kijken in de weekeinden als ik net opgenomen ben. Ik ben benieuwd wie morgen de zaalarts is..; Dat wisten ze nog niet gisteren... Dusssss, word vervolgd.. Tot morgen!

2 opmerkingen:

  1. Hey Ilse
    Hoop en duim voor je mee dat het snel beter gaat en dan gelijk door naar Groningen om nu eens echt geholpen te worden,namens Franz bedankt voor het cadeautje,het gebakje komt zo....Liefs en een dikke kus van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi ilse en ditti,thanks voor de leuke kaart!!
    Ik lees en schrijf op je/jullie blog om te laten weten dat jullie er "niet alleen" voor staan.
    Er zijn zoveel mensen"clienten "die ook naar jouw en mamma vragen,ik probeer ze een heel klein beetje op de hoogte te houden,niet un geuren en kleuren,maar hoe het ervoor staat.ik hoop niet dat je dat erg vindt.
    Ik hoop dat je nu op gaat knappen en gelijk naar groningen mag gaan dan schiet het allemaal wat op,maar ja je bent afhankelijk van je lijf en natuurlijk hoe de artsen erover denken. Nou meiden dikke knuf xxx sandra

    BeantwoordenVerwijderen