Ziekenhuis dag 186

Het is nog steeds een misschien.

Misschien mag ik morgen weg. Of eigenlijk; liever niet tenzij.....

Tenzij de ketanest helemaal gestopt is!

In 2 dagen van 8 naar niks. Dat gaat dus zéker niet werken. Maar als hij er niet af is, of in ieder geval een stuk minder mag ik niet weg. Mijn argumenten dat ik zo vaak een paar uur weg ben geweest zonder ketanest en daarna er zonder problemen weer aan kon zonder daar last van te hebben, was niet genoeg. Ook niet dat ik zei dat het 2 keer eerder geprobeerd was, zo snel, maar dat gewoon niet werk. Op alles was het antwoord, "maar ja kan het toch probeeeeeren?" Tuurlijk, ik kan alles probeeeeeren, maar niet als mijn longen al niet blij zijn met stand 8! Dan moet je niet af gaan bouwen naar niks in 2 dagen. Want er is ook nog zo iets als je eigen lijf kennen. Voelen. Weten dat er weinig voor nodig is om het weer mis te laten gaan. De 2 eerdere pogingen die op niks uitliepen....... "Maar als je snel naar huis wilt moet je er toch af". Ja, maar dan moet dat wel haalbaar zijn, ik wil namelijk wél graag levend naar huis. Als dat zo snel gestopt moet worden gaat dat zeker niet goed. En als het helemaal niet gaat word er maar geregeld dat ik er mee naar huis kan of dat er een soort gelijk middel (hetzelfde bestaat niet in pillen) gegeven word maar niet op deze manier..... Maar ik moet het probeeeeeeeren. Oké, best, dan maar vandaag en morgen ellende, kan ik morgen in ieder geval weg. Voordeel is dat 'de klap' meestal pas na een tijdje komt, zeker nu hij afgebouwd word en morgenochtend pas helemaal word uitgezet. Dat red ik wel tot morgenavond, en dat is precies genoeg. Dus dan ben ik toch mooi weg geweest. En als hij dan weer gestart moet worden, jammer dan. En misschien, heeeeel misschien gaat het dit keer wel goed, maar als ik mijn longen en de rest van mijn lijf zo eens aan voel denk ik niet dat die kans heel groot is. Mijn zh-friend zou zeggen "Ik hoef niet van de brug te springen om te weten dat ik nat word". Maar goed, ik ga het probeeeeeren. Daarbij kwam de arts zeggen dat de AB door moet gaan omdat mijn urine toch niet schoon is. Ik word daar echt niet goed van! Vorige week een paar keer tegen me zeggen dat de bact weg is uit me urine en nu ineens weer niet! Wéér krijg ik van verschillende artsen verschillende info, wéér word er eens flink langs elkaar heen gewerkt, wéér word er gerommeld met de medicatie erbij, dan weer eraf, wéér word er vooral naar cijfetjes gekeken, (zolang je niet benauwd word gaat het wel zonder de ketanest) en wéér worden en dingen gedaan waarvan ik me afvraag of het wel zo verstandig is......zucht.......