Ziekenhuis dag 239

Vandaag was het weer een rustige dag in het ziekenhuis. Ilse heeft haar zinnen erop gezet deze week naar huis te gaan. Dat heeft ze het weekeind al aangegeven en vandaag ook duidelijk bij de artsen. Er is nog niks gedaan of geregeld, maar dat had ze ook niet verwacht. Hoe dan ook is ze vrijdagavond thuis zegt ze. Met of zonder plan. Met of zonder AB. Mocht achteraf blijken dat er thuis nog AB gegeven moet worden kan dat altijd omdat ze nu die picclijn heeft. Hoeft dit niet kan ze gewoon een keer op de poli komen. (Zolang het goed gaat). Het thuisbeademingsteam zou ook door de verpleging gebelt worden maar na een dag tevergeeft bellen (volgens verpleegkundigen) hadden ze niemand te pakken kunnen krijgen. En dus belde Ilse zelf. Toen bleek het team heel de dag goed bereikbaar te zijn geweest en was er volgens het hele team niet gebelt. Uieindelijk heeft Ilse het zelf binnen 10 min rond gekregen. Thuis is alles klaar, morgen heb ik zelf nog een uitgebreid gesprek met de huisarts Dus wij zijn er verder klaar voor. Het is puur wachten op het bericht óf er nog AB mee moet en hoe dat dan zou moeten, in pillen (waarvan ze al die tijd zeiden dat het niet kon) of via cassetes in een inuus, dat kan ook thuis. Als het via een infuus moet moet dat natuurlijk allemaal aangevraagd, geleverd en aangeleerd worden. Juist omdat niemand hier haast mee lijkt te maken gaat Ilse ervanuit dat ze het weekeind thuis is. IS ze het weekeind thuis zegt ze. Woendag groot overleg, daarna zal alles wel duidelijk zijn, we zullen zien, we wachten af...Ondertussen is Ilse al het een en ander langzaam aan het inpakken, want ze is nog steeds niet lekker. Nog steeds pijn, snel misselijk/ overgeven, duizelig, moe, buiten adem etc, maar volgens Ilse knapt dit thuis het snelste op. Dat het hier in ieder geval niet erg snel gaat is wel gebleken, ze is al weken niet lekker met af en toe een (kleine) crisis. Dat kunnen we thuis ook oplossen. En zo niet.......... kan ze in het uiterste geval altijd terug....Dittie