maandag 14 februari 2011

Thuis dag 6

Oké.
Ik kan dit niet.
Ik ben hier niet goed in.
Ik kan niet bij iemand anders aan zijn bed zitten en toekijken hoe diegene ziek ligt te zijn.
Nope.
Ik lig liever zelf in dat bed. Das een stuk makkelijker, maar ja.......

Ik wil iets DOEN.
Verschil maken.
Wil dat er iets GEDAAN wordt.

Van afwachten, toekijken en aankijken is in mijn omgeving nog nooit iemand beter geworden. Zeker niet als je al 3 weken ziek bent. Dan is er toch genoeg toegekeken om door te hebben dat je geen Jomanda of ander medium bent en dat je dus misschien iets moet DOEN in plaats alleen te kijken! Maar ja, 'vecht' maar eens tegen de 'we kijken het nog even aan, want we weten toch niet wat het is' cultuur in de ziekenhuizen.  Dat is héééééél veel vragen en overal achteraan zitten om vervolgens............  niks te bereiken.

Fijn.
Voel je je dus nutteloos.
Machteloos.

En dan ga je denken. Plannen bedenken......
Wat kan er mis zijn?
Zouden ze dit of dat al onderzocht hebben?
Ze zouden toch wel letten op.......?
Wat kan ik doen?
Wat zou ik willen als ik daar lag? (om de een of andere reden kan ik me dat levendig voorstellen)
Zouden ze hieraan gedacht hebben?
Ze zouden toch wel weten dat......?

En dan.... Twijfel.......

Is het wel een goed plan?
Kan ik dat wel maken?

Ze zijn toch niet gek?..........(Maar misschien wel errug laks.......) Misschien kan ik beter.......?


Want tsja, je wilt ook geen ruzie krijgen met de verpleging of zo. Niet als de bijdehandte beterweter overkomen.... En dus 'wis' je alle plannen uit je hoofd om ze vervolgens allemaal nog eens de revu te laten passeren en opnieuw dezelfde vragen aan jezelf te stellen..

En nog eens
En nog eens
En nog eens

En dan..... Kan je niet slapen; heb je 's morgens knallende koppijn en ben je moe moe moe. Kom op; ga slapen. NU! Hier schiet je niks mee op; morgen een nieuwe dag... Het is al 01.00 ga S.L.A.P.E.N!! 02.00....03.30... Maar slapen? No way dat dát je lukt..... Je hebt het gevoel alsof je te laat bent voor de bus.

Stress-stress-haast-haast-gevoel terwijl je in je bed ligt.......

Heel verstandig. Zijn er straks 2 zieken in de familie. En dus gooi je er tegen de ochtend maar een slaappil tegenaan. Te laat, voordat die werkt moet je eruit. Slim. Zit je dan met je duffe kop achter de laptop te wachten op de man van de zuurstof. (die is er al wel eens om 07.00!) Morgen maar eerder doen die slaappil.....Maar ooit....Ooit zou mijn lijf toch zelf wel de slaap weer 'vinden'. Misschien toch maar geen slaappil morgen.... (is niet goed voor je longen.....schijnt)

.........Zucht...........

Dus ga ik nu nog maar even bankhangen.

"Uitrusten" min of meer..........







(Yeah right........ ik moet hem alleen nog even vinden die weg.......Ik ben zeg maar gewoon verdwaalt.......

Als iemand anders hem gevonden heeft....Mijn tomtom laat me compleet in de steek.....)



3 opmerkingen:

  1. Ha meid, jammer dat je zo slecht slaapt..hopelijk vannacht beter, ook zonder pil..
    Herkenbaar dat je liever zelf in dat bed zit dan dat je bij iemand anders machteloos toekijkt..Maargoed, in dat bed zitten doen we ook niet graag, ookal is t uitzicht hier geweldig. daar kan t EMC niet tegenop hoor!! k Heb bewondering voor je dat je zo met O2 weet te leven, ik weet wel dat het went, maar ik vind t nog vrij lastig dat ik hier gewoon O2afhankelijk ben nu, dat ben ik nog nooit geweest...Overal met die slang naartoe enzo, maar t helpt wel en dat is t belangrijkste..
    He meid, houd je taai. gek idee dat Djuna en jij gewoon thuis zijn en ik in t zkh....omgekeerde wereld. maarre, ik gun het jullie wel hoor, daar niet van.
    Dikke kus
    Jorine
    Ps zal ik een blogspot beginnen: logerenindavos..;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. hallo meid ja wat kunnen we doen ja eigenlijk niets ja afwachten hoe het verder zal lopen. hou je rustig anders? nou groetjes uit dordt xxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Ilse, Hoe gaat het nou met je? Al een paar dagen niets vernomen. Wat een droevig liedje van Volumia. Wij denken aan je. Knuffel Marcel

    BeantwoordenVerwijderen