maandag 23 april 2012

Thuis dag 46

Ik ben niet lekker. Of nou ja..... Heb nog best wat last van die infectie van vorige week, hoop dat de kuur van de huisarts genoeg zal zijn om het helemaal weg te krijgen...

Verder heb ik vooral moeite met mezelf nu. Wat ik wil. In het zh heb je maar 1 doel, WEG daar. maar nu ben ik weg, en nu? Ik ben er nog lang niet, zit nog onder de medicatie, alles doet nog pijn, kan niet zonder zuurstof, heb geen conditie, uithoudingsvermogen of spieren, genoeg doelen dus even. Voorlopig. maar dab? Volgend jaar? Over twee jaar? Als we ervan uit blijven gaan dat ik uberhaupt opknap, maar goed, dat doe ik maar even voor het 'gemak'. Ik kan wel zeggen dat ik op mezelf wil als het goed gaat, maar dan? 24 uur per dag 7 dagen per week alleen? Dat kan ik niet. En op bezoek gaan bij mensen en andersom werkt niet, dat heb ik in het zh gezien. Iedereen heeft gewoon zijn eigen ding en het is ook logisch dat 'de wereld' mij niet bezig kan houden... Ik ben 25, heb geen baan, geen huis, geen vriend, niks. En zie het nu allemaal nog maar eens te krijgen... Ik was ervan overtuigd dat ik dat wilde. En ik wil nog steeds een normaal leven, maar de vraag is -besef ik me in eens heel erg- in hoeverre dat haalbaar is... Crisis die voorlopig niet over is, gedoe met banen, dus ECHT niemand gaat een 'zieke' aannemen..hetzelfde geld voor de rest. Welke man, die nog (of weer, haha) vrijgezel is wil er op deze leeftijd een vriendin die ziek is, niks kan, niet werkt, niet uit kan, waar je geen huis mee kunt kopen en geen kind mee krijgen ahum, tenminste, ik denk wel dat het kan, maar of het verstandig is is een tweede) niemand toch!Ik baal van mezelf... Weet niet zo goed wat ik nu moet.... Heb ik wel vaker hoor, gaat meestal vanzelf weer over, dus zal nu ook wel zo zijn. Donderdag komt mijn vriendin met haar tweeling, dat ik zeker een oppepper, maar ik hoop toch voor die tijd me weer wat beter te voelen....

3 opmerkingen:

  1. Lieve Ilse,
    Ik kan me zo goed voorstellen dat je, je zo voelt. Het valt niet mee. Ik hoop dat je, je toch gauw weer wat beter voelt. Het bezoek van je vriendin met twee kleine mensjes geeft in ieder geval wat afleiding.
    Sterkte! Liefs, A-m

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach meid, k heb geen woorden om je op te peppen. Ik herken het zo ontzettend wat je schrijft...t Zijn helaas zulke realistische vragen...k wou zo dat ik voor jou en voor mezelf een antwoord had en er luchtig over kon doen. Maar t is nu eenmaal de realiteit...Heftig als dat zo opeens op je afkomt! Sterkte en een dikke kus van mij!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hey Ilse
    Ja joh wat moet ik zeggen...hoop toch dat je over een poosje wat meer plezier in het leven krijgt op welke manier dan ook,hou je taai he,dikke kus van ons

    BeantwoordenVerwijderen