Thuis dag 50

06.00 uur; gelúkkig, ein-de-lijk ochtend.


Vanaf 6 uur is het officieel ochtend vind ik. Ik twijfel of ik op zou staan. Ik heb geen idee wat ik uit bed moet doen. Maar tegelijk heb ik ook geen idee wat ik in mijn bed doe. Ik heb letterlijk ieder uur gezien, mijn bed is een puinhoop van het draaien, alles is nat, koud en plakt van het zweten. Ik voel me vies. En doodop. Maar ik heb geen rust om te gaan slapen. Toch besluit ik nog een uurtje vol te houden. Zes uur, kom op zeg, belachelijk toch!? Dus ik draai me weer om, en weer en weer.


06.10 uur; Waar ben ik mee bezig, ik zet mijn tv aan en zap naar de herhaling van hart van Nederland. Politiek. Leuk, zo op de vroege ochtend. Zodra het weerbericht begint heb ik er genoeg van. Ik heb het heet, sta op en gooi mijn raam open. Wat is het heet in huis! De koude lucht vind zijn weg in mijn kamer. Ik blijf even staan en kijk in de straat. Nergens brand licht. Net half 7. Waarom zouden ze ook, ze hebben allemaal kinderen die pas om half 9 op school hoeven te zijn, dus die kunnen best nog even blijven liggen in hun waarschijnlijk kostbare uurtjes. Iedereen heeft schoolgaande kinderen, óf is met pensioen en heeft volwassen kinderen met kleinkinderen. Ineens heb ik het koud. Zo koud dat ik ervan tril. Ik doe mijn raam dicht, zoek mijn kleren bij elkaar (of nou ja, kleren, joggingpak) en loop naar de douche. Daar vraag ik me af waar ik in hemelsnaam mee bezig ben zo vroeg. Ik ben niet lekker, mijn lijf doet pijn en de dag is al zo lang. Maar de nacht ook. Ik poets mijn tanden en kijk dan eens goed in de spiegel. Mijn haar staat recht omhoog, en dat is voor mijn haar heel knap zonder gel of zo. Eigenlijk ben ik toch wel moe. Ik zie eruit als een wrak. Ik pak een ontbijt aan pillen tegen spierpijn en dan toch maar weer mijn bed in om 6.40. Daar vraag ik me vervolgens af wat er gezonder is, af en toe wat morfine en verder niks, of nachten lang niet slapen, 5000mg paracetamol per dag, 1800 mg ibuprofen, 50 mg soort morfine maar toch niet echt pijnstillers, en een berg slaappillen die inmiddels niet meer blijken te werken...


Dan begint het van voor af aan, draaien, zweten en nog veel meer draaien. Ik knip mijn licht aan en pak een boekje. Misschien even lezen? In het boekje staat niks wat me echt interesseerd (terwijl ik het normaal een heel leuk boekje vind, maar het ligt gewoon aan mij). Dan maar het nieuws, het is 6.50 dus ik kan mooi even op RTL4 het eerste nieuws kijken. Iets voor 7en is het afgelopen en probeer ik toch nog maar een half uurtje te slapen. Uiteraard lukt dat niet en om kwart over 7 sta ik toch maar definitief op.


En zo gaat het heel de dag. Met alles. Om gek van te worden. Het is lastig uit te leggen aan gezonde mensen, maar inmiddels weet ik dat er mede-ziekenhuisgangers zijn die precies weten wat ik bedoel en dus dat het niet gek is. Maar wel heel irritant. Vooral die pijn en rusteloosheid waar niks aan te doen is, behalve wachten tot het over gaat. Om gek van te worden. Maar ja..... We zien wel, weinig aan te doen, helaas....


Gelukkig is het niet één en al kommer en kwel. Zo is het wel mooit huisdag 50 vandaag, en dat is toch wel een mijnpijl op de verjaardag van onze toekomstige koning!! Ennn was mijn vriendin er natuurlijk met haar twins, super schattig, nog steeds zó klein, maar tegelijk ook alweer ZO groot vergeleken bij 6 weken geleden! (de foto's willen even niet lukken, echt geen idee waaróm niet, dus als het nog lukt volgen de foto's, anders......euhm........ja.......niet he, haha!! Blogger heeft besloten zijn site aan te passen, heel fijn hoor, én bedankt ;-)