Ziekenhuis dag 247 Deel 2

Als iets te mooi lijkt om waar te zijn is het ook zo. Jullie voelen hem vast al aan komen. Bijna 30 operatiekamers hebben ze hier en nooit, maar dan ook werkelijk NOOIT houden ze zich aan een afspraak. ALTIJD is er weer een of ander spoedgeval dat belangrijker is dan jij. En ik word daar zó chagrijnig van. Altijd gezeik. Dan denk je dat er iets goed geregeld is, dat het eindelijk eens een keer goed gaat. Maar nee hoor. Het kón ook niet. Ik had beter moeten weten. Dit is het EMC, daar gaat niks volgens afspraak en zoals gepland. De verpleging heeft net gebeld met de vraag hoe lang het nog duurt. Konden ze niks over zeggen. Bijzonder. Ik neem toch aan dat je als anesthesist wel in kan schatten of een operatie nog een half uur duurt of nog 3 uur. Maar blijkbaar niet. Dus we zijn nu ruim 4 uur na de afgesproken tijd en nog altijd weet niemand hoe laat ik aan de beurt ben en of het überhaupt nog wel gaat gebeuren. Eigenlijk zou ik me er niet meer druk om moeten maken. Ik snap ook niet zo goed waarom ik dat toch steeds weer doe. Want ik ga morgenochtend gewoon naar huis. Of hij er nou in zit of niet. Maar het is gewoon irritant. Vanmiddag heb ik allerlei extra medicatie gehad, zoals extra sprays waardoor ik nu lekker tril, een hartslag heb van zo'n 200 en hyper ben. Daarbij ook nog extra prednison ter voorbereiding. Verdubbelt is hij wel te verstaan. Dat gebeurd me dus ook niet meer. Voortaan neem ik die zooi pas in als ik ook echt zeker weet dat het door gaat. Als hij er morgenochtend niet in zit moet ik er weer speciaal een dag voor terug komen. Moet ik weer een discussie gaan voeren omdat ik er niet langer dan 1 dag voor blijf en hun dat wel willen. Bovendien moet ik dan ook wéér de prednison verhogen als 'voorbereiding', en moet je maar wéér afwachten of er niet toevallig weer één of ander spoedgeval tussendoor komt wat weer belangrijker is dan jij en je dus wéér voor niks gekomen bent. Nou en ik kan je vertellen, als ik er voor van huis gekomen ben en het blijkt dan niet door te gaan..... Denk dan maar niet dat ik er dan nóg een keer voor terug ga komen. Dan maar geen port-a-cath. Ik ben geen jojo. Rotziekenhuis, bah.