woensdag 6 februari 2013

Ziekenhuis dag 35

Het is alweer een week geleden dat ik mijn blog geschreven heb. Een week waarin er weinig is gebeurd. Op het moment dat ik dit schrijft zegt toevallig iemand op de tv; 'dat komt omdat je altijd iemand in de kamer mist'. Dat is waar. 

Mijn moeder komt iedere avond, de verpleging brengt om vaste tijden de pillen en verder hoor, zie of spreek je niemand. Af en toe een smsje of een mailtje en sommige sturen zelfs kaarten. Vooral dat laatste is leuk omdat dat iets tastbaars is waar je je kamer mee op kan vrolijken. Ook berichtjes hier op mijn blog zijn altijd leuk, dan weet je dat er mensen mee lezen en mee leven. Maar verder houd het al snel op. Best wel saai en stil dus. Op zich gaan de dagen redelijk voorbij. Ik slaap veel, maar ondanks dat blijf ik moe. Tussendoor probeer ik een beetje te fietsen op de hometrainer in mijn kamer, en uiteraard staat de tv bijna heel de dag aan. Of ik nou slaap of niet, haha! Vroeger kon ik nooit slapen als de tv aan stond, maar daar heb ik nu geen problemen mee, haha!

Vandaag is het groot overleg geweest. Op zich is er niks nieuws uit gekomen. Dit is het, dit blijft het. Dit is mijn nieuwe goed. Ze hebben vanmiddag nog wel de prednison verder omhoog gedaan, extra magnesium gegeven en ze zijn aan het overleggen of ze weer een kuur moeten starten of niet. Ik hoop het niet, want ik heb het wel gezien hier Ik wil naar huis. Het gaat nog niet goed, maar dat gaat hier in ieder geval niet meer veranderen. Qua medicijnen hebben ze alles gedaan. En iedere keer als ik nog geen week van de ab af ben begint het weer op nieuw. Dat kan toch ook niet door blijven gaan. Dus ik wil naar huis en dan maar zien wat er daar gebeurd. Daar doe je toch vanzelf meer, dus krijg je in ieder geval een soort minimale basisconditie. En dan zien we wel wat er gebeurd. Misschien kan ik, als ik toch weer ziek word weer thuis een infuus krijgen. Geen idee. We zien wel. 

Wat ik wél weet is dat dit precies hetzelfde patroon is als mij vorig jaar hier 9 maanden gehouden heeft. En dat ga ik dit jaar in ieder geval anders doen. Moet alleen nog even uit gaan zoeken hoe.....

6 opmerkingen:

  1. Ha meid, ik hoop dat je gauw een manier vindt om het idd voor elkaar te krijgen om dit jaar meer dagen thuis te zijn dan afgelopen jaar t geval was. Ik duim in ieder geval met je mee dat het je gaat lukken!!!
    Sterkte wens ik je! k Denk aan je!
    xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Nou inderdaad meid , niet zo als vorig jaar , heb je al het een en ander uitgezocht waar we het over hadden, (klachten ) ik hoop dat je snel daar in iedergeval weg kan . verder rustig doen gr uit dordt xxxxxxx

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Dat is echt heel erg vervelend allemaal, ik hoop dat er snel een oplossing voor je komt.

    liefs van Urbex mania

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hey Ilse
    Ja he het is alweer lang genoeg, dan maar met infuus naar huis...liever zonder met de dingen die aankomende week gebeuren gaan met je ma, het zou fijn zijn als je naar huis kan, daar wat opknappen en wat meer rust in jullie hoofd ,hou je taai en ik duim dat je voor dinsdag thuis bent, kus van ons

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Hallo Ilse,
    Ik ben een tijdje jouw blog aan het volgen & mij ken je niet maar toch wil ik je zeggen dat ik je een hele sterke persoon bent.Ik hoop dat er snel een oplossing komt en dat je naar huis kunt.Thuis is het altijd beterder dan in een saai ziekenhuisbed.Ik duim hard voor je een brandt elke dag een kaars voor je.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Hoi Ilse,
    Het is echt ontzettend waardeloos! Dat er nou toch helemaal geen andere oplossingen zijn. We blijven duimen voor je. Volgende week ook nog je moeder naar het ziekenhuis. Hopelijk knapt ze snel op. Kunnen we dan nog iets voor je doen ivm bezoekjes als je nog in het ziekenhuis ligt?
    Laat het alsjeblieft weten dan kunnen wij ook 's avonds komen als je dat fijn vindt. Bedankt voor de leuke kaart namens mijn ouders.
    Liefs van ons. A-M

    BeantwoordenVerwijderen