Thuis dag 50

Alweer 50 dagen thuis! Heeeeerlijk! De dingen worden langzaam weer een beetje normaal. Het thuis zijn word weer normaal. Opstaan hoe laat ik wil, eten hoe laat ik wil, alles, álles wat ik wil en wanneer ik wil. Niemand die ik dingen hoef te vragen, gewoon je eigen dingen doen. De eerste dagen, of zelfs weken voelt het vrij. Inmiddels voelt het normaal. Toch zijn er altijd onverwachte momenten waarop je altijd ineens weer in het ziekenhuis bent. Zoals vorige week, toen ik een nieuwe bus deo pakte. Een die ik al een tijd niet meer had gehad. Zodra ik het luchtje rook was ik terug op de IC, met alle herinneringen en het onbehagelijke gevoel. Terwijl ik gewoon thuis ben. En iedere keer weer. Onbewust. Ik denk niet, 'óh, daar komt de IC deo weer'. Ik pak hem gewoon min of meer zonder hem te pakken en iedere ochtend opnieuw dezelfde flashback. Maar goed, dat maakt niet uit.

Voorlopig ben ik 50 dagen thuis, ben ik alle feestdagen thuis geweest vorig jaar en ben ik ook met koninginnendag of koningsdag eindelijk weer eens thuis dit jaar! En zo gaan er zeker nog vele komen!

Vandaag belde mijn longarts. De resistente bacterie was niet in mijn slijm van vorige week te vinden. Dus dat is goed nieuws! We kunnen nog lang niet zeggen dat hij weg is, eigenlijk zegt het vrij weinig, maar goed. Het is een begin. Helaas zaten er wel twee andere bact. in, waarvoor ik wel een kuurtje nodig heb. Gelukkig waren die normaal en kunnen ze met gewone pilletjes bestreden worden. Morgen belt ze mijn huisarts, en dan regelt hij het recept. Zij kon het ook gelijk doen, maar het leek met netter om het via mijn huisarts te doen. Mijn HB was laag, maar -uit mijn hoofd-nog net 0,4 boven de waarde waarvoor ze me extra bloed gaan geven. Op zich is dat fijn, want nu hoef ik niet voor wat extra bloed, en dus een hoop geprik voor een infuus omdat mijn oude kastje er nog altijd niet uit is, laat staan aan nieuwe erin. De áfspraak voor de chirurg is zelfs nog niet binnen...

Aan de andere kant had ik gehoopt dat wat extra bloed voor wat extra energie zou zorgen. Die is ver te zoeken op het moment. Ik voel me niet lekker. Moe moe moe. Ik slaap ook slecht door mijn kies. Of eigenlijk mijn kies die er niet meer is. In mijn mond is het allemaal redelijk genezen. Ik irriteer me alleen aan de hechting die er maar niet uit wil. Maar goed, die zou er op den duur vanzelf uit vallen zeiden ze, alleen ben ik hem zat, haha! Maar goed, terug naar het slapen, dat is dus een drama. Ik heb me een pijn aan mijn kaak! Echt niet normaal! Ook wat verhoging gehad, en witgelige aanslag gehad op de plek waar de kies getrokken is. Dat is nu weg, maar mijn hele onderkaak doet pijn. En niet een beetje pijn. Zoveel pijn dat ik iedere nacht standaard na een aantal uur wakker word. Dan is de pijnstilling uitgewerkt. Aangezien die maar een uurtje of 4/5 werkt doe ik daarna geen ook meer dicht. De pijn zit niet (meer) in mijn mond, het zit echt van binnen. Echt in het bot, helemaal totaal mijn kin. Heel vervelend. Morgen maar weer aan de huisarts vragen wat het is, en anders toch maar terug naar de tandarts vrijdag of zo.....Ik weet niet.... Nooit eerder zo iets gehad, dus ik weet niet wat normaal is. We zullen het wel zien....

De fysio loopt, en ik vind het eigenlijk niet eens zo erg. Wel leuk zelfs. Een hele aardige vrouw helpt me, van mijn leeftijd, die gespecialiseerd is in longrevalidatie. Ze vraagt ook continu wat ik wil, wat ik kan, of ik nog verder wil en of dat ook wel kan etc. Ze laat me volledig vrij. Ik mag eigenlijk doen en laten wat ik wil, aan de hand van hoe ik me voel. Dat vind ik fijn. Ik hou er niet van als mensen me pushen. Dus dat klikt eigenlijk heel goed. En het is letterlijk bij me om de hoek, dus prima te doen. Jammer genoeg blijkt bij de fysio maar eens te meer dat mijn lijf nog niet is zoals hij hoort te zijn. Ik blijf erbij dat er iets mis is, wat niemand tot nu toe kan vinden. Als ik bv fiets, moet ik niet stoppen omdat ik het benauwd krijg, of omdat ik pijn in mijn benen krijg. Nee, ik krijg pijn in mijn voeten! Het is er nog steeds. Het krampachtige gevoel als ik een bepaalde beweging een paar keer herhaal. Waar dan ook. Rug, handen, armen, benen, voeten, overal zit het, die pijn. Heel irritant, vooral omdat niemand het kan plaatsen en er dus niets aan gedaan word. Maar goed. We zien wel, hopelijk gaat het weer weg zoals het gekomen is, vanzelf. En zo niet kaart ik het wel een keer bij de fysio of de huisarts aan. Die hebben ook veel contact met elkaar, dus dat is handig. De lijnen zijn heel kort, en dat werkt prima. Voor mij in ieder geval wel.

Afgelopen weekeind ben ik voor het eerst eindelijk weer eens naar het theater geweest. Naar Marc-Marie Huijbregts. Even gewoon niks en alleen maar dom op hem letten en lachen. En lachen hebben we gedaan, het was een leuke show. Beetje jammer dat ook toen mijn kaak de lol een beetje in de weg zat, maar goed. Het was toch een geweldige avond! Volgende maand lekker naar soldaat van oranje, die heb ik al gezien, maar ik vind het zo'n geweldige voorstelling dat ik heel graag nog een keer ga. En misschien nog wel een keer. Hij is tot december verlengt, dus ik heb het hele jaar nog de tijd. Zeker nu mijn planning is de rest van dit jaar thuis te blijven! :-)