Ja, het is zover.
Ik ben dus opgenomen. Na 65 dagen thuis tobben. Blij ben ik er niet mee, maar ik hoop dat als ik er nu uit kom het wél een stuk is opgeknapt. Ik lig op een echte isolatiekamer nu, met van die sluisdeuren. Dat is 's nachts heel erg lekker rustig. Je hoort echt niks. Overdag is dat een beetje saai, maar ja. Hopelijk is het niet voor al te lang. Het ging gisteren thuis echt niet meer. En op zich had ik het nog wel even aan willen zien, maar de huisarts durfde het niet meer aan, dus ik moest wel. Het was er uiteindelijk toch wel van gekomen, dus misschien maar beter ook.
Jammer genoeg mag en kan ik vanmiddag niet mee met het etentje. Daar baal ik wel heel erg van, maar ja, ze willen het liever niet omdat ik gisteren zo slecht was, en eigenlijk denk ik ook dat het me niet lukt, dus ik blijf maar hier.
Echt een duidelijk plan is er nog niet. Ik heb even mijn eigen longarts gesproken. Ze wil de ab een week geven. Als het slijm niet weg gaat, blijft de ontsteking steeds terug komen. Waarom dat slijm steeds terug komt weet ze niet. Ze kijken het nu nog even aan en anders gaan ze de prednison ophogen in de hoop dat dat iets helpt. Ik ben benieuwd. Ik ben hier dus in ieder geval een week. Ik hoop dat ik daarna naar huis kan, maar dat is allemaal nog onduidelijk.
Ik baal er wel van, maar ik verzet me er maar niet te hard tegen en laat het over me heenkomen. (advies van de huisarts) We zien wel hoe het loopt. Morgen weer een blog met avonturen die ik allemaal al heb meegemaakt, maar ben nu best wel moe, en aangezien ik toch nog tijd genoeg krijg om mijn blog te schrijven heeft het geen haast, haha!
Mensen die op bezoek willen komen, graag, gezellig! Iedere afleiding is welkom. Alleen wel even overleggen met mij of mijn moeder voor jullie komen, zodat het een beetje verdeeld kan worden over de week. Afleiding en een gezellig praatje is altijd leuk!
Morgen ween een update!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten