Thuis dag 15

Het is de hoogste tijd voor weer eens een berichtje van mij.

De afgelopen dagen waren leuk, druk en rommelig.

De kerstdagen eindelijk weer eens helemaal thuis gevierd, zoals het hoort. Voor het eerst dit jaar hadden we daar een klein brandje door een kaarsje waar niet alleen het lontje van brandde, maar de volledige kaars. Toen we die probeerden te doven met een natte doek viel hij om en liep het brandende kaarvet over 2 tafels met plastic tafelkleedjes en het soptcontact eronder. Gelukkig hebben we een ex-brandweerman in de familie, een neefje die verstand heeft van bradjes (blussen bedoel ik he, niet stichten!) en een andere oom die als reactie op het plotseling verspeiden van de brand het tafelkleedje van de (houten) tafel af te halen. Uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen, maar hadden beiden ooms flinke brandblaren op hun handen. Maar het huis was gered en wij konden verder met gourmetten, haha!

De dagen tussen kerst en oud en nieuw eigenlijk continu bezig geweest met allemaal van die lullige dingen. En nog niks opgeschoten. Zo wilde mijn verzekering het doorspuiten van mijn port-a-cath thuis niet vergoeden. Volgens hun ging het om een zo'n relatief klein bedrag dat ik dat zelf wel kon betalen. Ja hoor, tuurlijk, ik ga een beetje 300 euro (want dat kost het) betalen om 1 keer per maand mijn port-a-cath door te spuiten. Dat is misschien een half uur werk als je het heel langzaam doet... Ga ik dus mooi niet doen. Als hun het zo'n klein bedrag vinden, kunnen ze het ook best betalen, toch? Vinden jullie ook niet? Dus toch maar weer een afspraak in het ziekenhuis gemaakt om het door te laten spuiten. Dat het niet vergoed werd vertelden ze dat ons pas toen alles al geregeld was. En jullie snappen het al, dat is zo'n beetje onmogelijk om terug te draaien. Dus ga je bellen, bellen, bellen en word je van het kastje van naar de muur gestuurd en krijg je alleen maar mensen aan de telefoon die geen idee hebben wat je bedoeld. Uiteindelijk ben je dan na enkele uren / dagen zo ver dat ze tot de conclusie komen dat 'er wel nieuwe papieren zullen komen'. En als die niet komen moeten we nog maar eens bellen. Yep. Daar schieten we inderdaad heel veel mee op. Ppfff! Zulke dagen dus. Je zou het ook zelf kunnen doen, maar ik ben niet zo'n held. Kijk, een prikje tegen trombose wil ik best zelf doen, daar heb ik weinig problemen mee, maar zelf mijn port-a-cath aanprikken is wel even iets anders. Bovendien, als er dan iets mis gaat is het mijn schuld. Geen goed idee dus. Verder hebben we geen verpleegkundigen of zo in de familie, dus een andere optie dan het ziekenhuis was er niet.... Verder komt de de huisarts komt nog steeds iedere middag, dus eigenlijk vliegen de dagen voorbij zo thuis.

En nu is het alweer 1 Januari. Een nieuw jaar. Vorig jaar lag ik op dit moment aan de beademing op de IC en had ik niets van de hele jaarwisseling mee gekregen. Oh, wat baalde ik daarvan!

Gelukkig is het dit jaar anders. Ik ben lekker thuis. Ik zit wel weer aan de zuurstof, en ben weer meer benauwd, misselijk en moe en ik slaap veel. Ik hoop dat ik het red zonder opname. Anders is mijn goede voornemen gelijk al in het water gevallen. De andere voornemens heb ik nog een weekje uitgesteld. Maar vanaf volgende week ga ik écht al mijn goede voornemen volhouden, haha!

Hopelijk word 2013 een beter jaar. Een jaar waarin we eindelijk kunnen werken aan het opbouwen van een zo gezond en sterk mogelijk lichaam met zo min mogelijk medicatie. Een normaal jaar. Zonder eindeloze ziekenhuisopnames en gedoe. Gewoon eens op vakantie kunnen, weer auto rijden, lopend boodschappen doen etc. En hopelijk het jaar waarin ze mijn moeder van haar pijn af kunnen helpen, zodat zij ook weer normaal kan slapen en niet continu pijn heeft. Best een aardig druk jaar dus, haha! Hopelijk gaat het allemaal lukken en gaat alles in 2013 eens een keer goed, in plaats van eerst 6 keer fout voor we zijn waar we moeten zijn. Het gezeur met de verzekering is daarbij een goed begin. Ahum. Naja, we zien wel.