Ziekenhuis dag 37

Vandaag weer tijd voor wat nieuwtjes. De ab is niet veranderd de afgelopen dagen, gelukkig is dit een soort die ook in pillen bestaat, dus dat houd me niet hier als het erop aan komt. Wat me wel hier houd is dat het zo wisselt. Het ene moment gaat het goed, en het volgende moment ben ik weer ziek. Ik voel me ook gewoon niet goed. Vooral de rechterlong doet pijn, helemaal, van boven tot onder, echt van binnen. Ik denk dat die de ellende steeds veroorzaakt ondanks dat er op de laatste foto niet meer dan een paar witte stipjes (ontsteking) te zien waren. Ik ben ook gewoon helemaal niet lekker. Vaak misselijk, moe maar kan niet slapen, ik heb nergens zin in. Gewoon waardeloos dus.

Ik ga wel proberen om komende week naar huis te gaan. Het heeft lang genoeg geduurd en mijn eigen longarts verwacht niet veel verbetering meer hier. Hoe dat moet als de ab stopt, en ik, zoals nu al 3 x is gebeurd, binnen een week weer een ontsteking heb weet ik niet. Ik denk dat ik maar vroeg aan de bel moet trekken bij de huisarts. Hopelijk kan hij me dan redden van een nieuwe opname. Dat is nog erger dan hier blijven. Dan ben je net thuis en moet je weer terug. Maar daar ga ik niet van uit. Hij wil ook graag dat ik weer naar huis kom omdat hij het veel te lang vind duren. En dat ben ik helemaal met hem eens. 

Ik baal er wel van dat ik eigenlijk nog ziek naar huis ga. Met zuurstof, met een slecht gevoel over mijn lijf omdat ik me gewoon niet goed voel en die long zo vervelend blijft, met enorme spierpijn in alle spieren rond mijn longen, met hoestbuien waar ik van ga kokhalzen en er soms bijna in blijf, met het feit dat ik nog steeds niet plat kan liggen en dus ook mijn rug in protest is door letterlijk vast te gaan zitten. Daarbij ga ik zonder spierkracht, zonder conditie, zonder lucht en eigenlijk zonder vertrouwen op snelle verbetering weg. Na 3 weken op bed ben je alles kwijt zeggen ze. Nou, ik lig er bijna 6 dus dan weten jullie het wel. Ik heb van de fysio wel wat dingen gekregen om te doen, maar daar had ik vaak de lucht en de puf niet voor. Bovendien moet ik dan eerst heel mijn kamer verbouwen omdat het nogal wat ruimte in beslag neemt. Alleen dat was al een opgave. En na de 3 weken grens was mijn motivatie weg omdat het toch al te laat was. En het ging ook gewoon niet. Douchen is al een hele opgave. Bovendien moet ik ervoor plat op de grond liggen, en als ik niet plat in bed kan liggen kan ik dat ook niet op de grond. Dus tsja..... Ik kan weer fijn van voor af aan beginnen en heb weer heel veel ingeleverd. Ik baal vooral van die zuurstof. Ik ben het meer dan zat om continu aan een slangetje vast te zitten. Thuis is dat helemaal lastig. Maar goed, we zien wel. Eerst maar eens thuis zien te komen. Ik hoop echt dat dat komende week lukt! Er moeten eerst nog wat dingen geregeld worden qua medicatie en zo. De vorige keer bleken er recepten bij de zitten van medicatie die ik al jaren niet meer gebruikte. Dus nu gaat mijn moeder het eerst halen voor ik naar huis ga. Als het met dat medicijn om de 12 uur zo krap komt is het vast niet handig er 1 over te slaan. ;-)  Ik zal het rustig aan moeten doen thuis, kan niet verder gaan waar ik gestopt ben. Daar ga ik nog wel heel hard tegenaan lopen denk ik....

Verder heb ik natuurlijk mijn verjaardag hier gevierd. Of eigenlijk doe ik dat nog. We hebben slingers op gehangen (nou ja, mijn moeder dan) om het een beetje gezellig te maken. Die hangen er nog, maar ze komen steeds verder naar beneden, haha! Dit weekeind komen er nog wat mensen voor mijn verjaardag en dan gaan ze er af. Ik moest mensen echt plannen, omdat ik niet meer dan 3 tot 4 mensen tegelijk kwijt kan in dit kamertje. Dus ik vier mijn verjaardag gewoon 4 dagen, haha! Het is wel vermoeiend voor me. Ik ben echt niks meer gewend en mijn lijf wil niks. Na een uurtje bezoek ben ik kapot. En ook daar baal ik van, want ik vind het wél gezellig. De dagen duren hier al lang genoeg, dus bezoek is altijd fijn....

Ik wil Piet en Corry nog even bedanken voor het leuke doosje met inhoud dat ze opgestuurd hebben, en Sander, Jeanette, Bo en Emma voor de kaart met cadeaubon. Niet nodig, maar wel heel leuk! Bedankt allemaal!

Verder heb ik eigenlijk geen nieuws. Alle dagen zijn hetzelfde en er veranderd niks aan mijn gezondheid. We zullen wel zien hoe het komende week gaat lopen.....